ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ
Πρώτη φορά ήταν; Δεύτερη; Κουράζομαι στο μέτρημα, οι αριθμοί δε δίνουν πάντα την ουσία. Συνεργασία για την πρόοδο πήγε να γίνει! Ένας καλοσυνάτος κύριος με γλειφιτζούρι, με όνομα που κάνει συνειρμό με τον ποπάυ, ήθελε να αλλάξει τον κόσμο. Πίσω και σας
έφαγα! Είσαι grande αρχιτέκτων του είπαν, να'σου και αυτός με κοντομάνικο, να οικοδομήσει τον 2ο όροφο. Ανοίγει στο φτωχικό του την σαμπάνια, ντριν το κουδούνι, ορθάνοιχτη η πόρτα να μπουν οι καλεσμένοι, απόγονοι προσφύγων από τη Σμύρνη, νέοι σε όλα: στην περιοχή και στο Α.Φ.Μ. Πάρε, του λένε, ένα δωράκι από εμάς, εργολάβους μαζί με κουλουράκια. Να μην τους προσβάλλει, δοκιμάζει. Έλα όμως, που λιγνός όπως ήταν του κάθισαν βαριά, αρρώστησε, είχε και κάτι ορφανά ανίψια στην Ιβηρική που τον περίμεναν, αποφάσισε να πάει κοντά τους. Αναθέτει την ανέγερση του 2ου ορόφου της οικοδομής σε κάποιον άγνωστό του, μα πασίγνωστο στους ευρωκατακτητές, τρία χρόνια μετά τον θριαμβό τους.
Ο νέος πλην παλιός, είχε κατασκευάσει στο παρελθόν τη γέφυρα πετρελαίου, τηλεπικοινωνίας, χρηματιστηρίου, με άφθαστη επιτυχία. Ο ιδιοκτήτης του οικοπέδου, είχε ταξιδέψει για άρτο και θεάματα στη Βουλγαρία. Τον προσκαλεί, αποδέχεται την πρόταση, κάτι παρ'όλα αυτά δεν του άρεσε: <<Εγώ, ένας γαλαζοαίματος, να πηγαίνω με απλό αυτοκίνητο ως εκεί! Χάθηκε να μου στείλουν μια λιμουζίνα! Ας το πάρει το ποτάμι>>, σκέφτηκε.
Η συνεργασία συνεχίστηκε, οι όροφοι έγιναν τέσσερις και το ταβάνι με γερό καλούπι. Δεν είχε άδεια και οικονομική δυνατότητα για πιο ψηλά ο ιδιοκτήτης. 2007-2008 τα τραπεζικά ιδρύματα, ξεκίνησαν να έχουν "όσφρηση" για τα επισφαλή δάνεια, ο συντελεστής δόμησης δεν μπορούσε να μεταφερθεί στο μεγάλο λιμάνι, ούτε κοντά στα πανεπιστήμια της +πρωτεύουσας. <<Θα πάρω το αεροπλάνο να συναντήσω το φίλο μου το Γιάννη>>, βροντοφωνάζει ο μεγαλοεργολάβος, <<θέλω και καλύτερη δουλειά, σε λίγα χρόνια βγαίνω στη σύνταξη. Ακρίβυναν όλα με το ευρώ. Καλά τα σεμινάρια στη Σαραγόσα, το Μόναχο, αυτές τις πόλεις όμως, τις είχαν για σπίτι τους ο Νικ και ο Ξανθός το '89-'90. Τώρα ζηλεύω τον Γιτζάκ και το Βέλιμιρ>>. <<Αχάριστε>>, κραυγάζει ο ιδιοκτήτης, <<μείνε να φτιάξουμε περισσότερα έργα. Φοβάμαι πως το δεξί σου χέρι, ο Αβραάμ, θα σε ακολουθήσει στη γη της επαγγελίας>>.
Έτσι κι έγινε. Το ύστατο ένστικτο του ταπεινού οικοπεδούχου, μετατράπηκε σε πραγματικότητα εκείνη τη νύχτα του Ιούνη. Μόνο που προορισμός του πρίγκηπα, δεν ήταν να συμπράξει ούτε με το φίλο του το Γιάννη, ούτε βέβαια με τον "κολλητό" του Αβραάμ. Αποφάσισε να πάψει να εξασκεί το επάγγελμά του και τώρα, πετυχημένος και αναγνωρισμένος, ξανασυναντήθηκε με τη 2η μεγαλύτερη αγάπη της ζωής του, "βασίλισσά μου", την αποκαλούσε πάντοτε, πρέπει πλέον να την αποκαταστήσει στο θρόνο που αυτός την τοποθέτησε. Βλέπετε, κάποιοι μνηστήρες, της είχαν πουλήσει έρωτα με ανάγλυφο στον ώμο τους, αυτή υπέμενε να αναμένει αυτόν που θα αμείβεται μεν για τις υπηρεσίες του, θα της εξασφαλίζει, δε, τίτλους και τιμές.
Υ.Γ. Οι παρομοιώσεις και τα περιστατικά αφορούν αυτούς που φαντάζεστε...
Υ.Γ. Οι παρομοιώσεις και τα περιστατικά αφορούν αυτούς που φαντάζεστε...
