Η βία αναφέρεται στις πράξεις της επιθετικότητας και της κατάχρησης που προκαλεί, μέρος του φαινομένου αυτού ίσως με την πιο ξεκάθαρη μορφή του είναι η βία στα αθλητικά γήπεδα. Το γήπεδο ίσως τελικά είναι ο πιο πρόσφορος χώρος για εκδήλωση παραβατικής συμπεριφοράς. Βία υπάρχει στα γήπεδα των περισσοτέρων χωρών του κόσμου, δεν είναι «προνόμιο» μόνο των ελληνικών γηπέδων.
Οι λόγοι που οδηγούν στην εξέγερση της βίας στα γήπεδα εντοπίζονται α) στην μαζικότητα χιλιάδων θεατών που παρακολουθούν ένα ποδοσφαιρικό αγώνα αλλά και την μονάδα π
ου κρύβεται πίσω από το σύνολο (πολλές φορές σε ένα ποδοσφαιρικό αγώνα με χιλιάδες κόσμο στις κερκίδες παρατηρούνται άνθρωποι να «εκμεταλλεύονται» την ανωνυμία του πλήθους και να προβαίνουν σε ενέργειες τις οποίες ούτε κατά διάνοια τολμούν να πράξουν εκτός γηπέδων), β) οι ψυχολογικές φορτίσεις, όπως και η ατμόσφαιρα του γηπέδου λειτουργούν «χαλαρωτικά» ως προς τις ηθικές αντιστάσεις. γ) Ο υπέρμετρος φανατισμός και η μεθοδευμένη «πνευματική τύφλωση» από την παιδική ηλικία που δυστυχώς καλλιεργείται και εμπεδώνεται στον αθλητισμό με αρνητικά συνεπακόλουθα (στον παγκόσμιο αθλητικό στερέωμα συναντούμε φανατισμό σε επίπεδο πολιτικό, θρησκευτικό, ρατσιστικό, εθνικό, κοινωνικό κλπ), δ) εκτόνωση της συσσωρευμένης κοινωνικής καταπίεσης και έκφρασης της αγωνίας των κοινωνικών αδιεξόδων και της κοινωνικής απογοήτευσης κυρίως λόγω των κοινωνικών ανισοτήτων και στη αναπόφευκτη δημιουργία κάθε είδους συμπλεγμάτων που πηγάζουν εξ αυτών, ε) Μεγάλο ρόλο διαδραματίζει η συνεχής υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου, και ζ) η δίχως τέλος υποτίμηση και απαξίωση της ανθρώπινης προσωπικότητας και αξιοπρέπειας. Ίσως οι αφορμές να ποικίλλουν, αλλά τα αίτια είναι λίγο πολύ τα ίδια.Η βία σε όλες τις μορφές της (σωματική, λεκτική, ψυχολογική κ.λπ.), απ' όπου κι αν προέρχεται, εξυπηρετεί πάντα κάποιο σκοπό και χρησιμοποιείται για πολλούς λόγους, ομοίως και η βία στα γήπεδα είναι εκμεταλλεύσιμη και μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμη και ευνοϊκή για κάποιους, κάτω από ορισμένες συγκυρίες.
Η βία στην παιδική και εφηβική ηλικία έχει δύο πρόσωπα, αυτή που υφίστανται από τ
ους μεγαλύτερους ως σωματική κακοποίηση, αλλά και αυτή που εκδηλώνουν οι ίδιοι ως εφηβική παραβατικότητα ή εγκληματικότητα, σύμφωνα με τους επιστήμονες. Μάλιστα η εκδήλωσή της γίνεται τόσο μέσα στην οικογένεια, όσο και στο σχολείο και στη γειτονιά, και οδηγεί συνήθως στο φόβο της καταγγελίας από το μέρος των παιδιών. Η σχολική βία, όπως επισημαίνουν οι επιστήμονες, είναι μια μορφή κοινωνικού ελλείμματος που αντανακλά την κοινωνική ανισότητα, τον αποκλεισμό και τη ματαίωση των ατομικών προσδοκιών. Εκτός των άλλων συσχετίζεται άμεσα με την εγκληματικότητα στην ευρύτερη κοινωνία και είναι δείκτης της ανοχής της.Η εφηβική βία παίρνει καθημερινά διαστάσεις με ευθύνη και της τηλεόρασης. Καθημερινά εντείνονται τα προβλήματα γιατί το παιδί, δέχεται βία, είτε λεκτική είτε σωματική είτε ψυχική. Και αυτή μετατρέπεται σε μια εσωτερική βία και μια αντιπαλότητα του παιδιού, το οποίο τη μεταφέρει σε παραβατικότητα σε άλλους χώρους. Πιθανότατα σε μικρότερα αδέλφια, σε συμμαθητές, σε γείτονες όπως και στο γήπεδο. Η τηλεόραση δεν ακούγεται μόνο, αλλά βλέπεται κιόλας. Και η εικόνα περνάει πάρα πολλά πράγματα, που δεν τα περνούσε ένα ραδιόφωνο ποτέ. Αυτή η βία, που έρχεται είτε από κάποια έργα είτε από κάποιες ειδήσεις είτε από κάποια γεγονότα, το παιδί το στιγματίζει. Βασικός παράγοντας είναι η οικογένεια, στην οποία το παιδί πραγματικά θα πάρει, την πρώτη αγκαλιά της αγάπης, την πρώτη κατανόηση, αλλά και την πρώτη αντιπαλότητα, την πρώτη βία.
