O Όγιος είναι μεγάλο ταλέντο προπονητή. Τρισμέγιστος. Όταν ήρθε στον Άρη γελούσαν οι πάντες με τους ξένους που είχαμε κουβαλήσει, με την "περίεργη" προετοιμασία, με τα λάδια τα ξύδια κι όλα τα τρελά που έκανε.Είχαμε ανέβει τρίτοι και καταϊδρωμένοι και παντού υπήρχε αμφισβήτηση και γκρίνια.Μέχρι και ειρωνίες για την "ομάδα των μάνατζερ". Μέχρι που είδαμε το έργο του στο χορτάρι. Είχε γκίνια, κόντρα διαιτησία, απειρία ίσως και αφέλεια, αλλά η δουλειά που έκανε ήταν φοβερή. Μια ομάδα παθιασμένη για το ποδόσφαιρο, για τον ίδιο το Σύλλογο.
Μας ξαναέδωσε όραμα. Ήταν να του κάνουμε τριετή ανανέωση, και εκεί έκανε κάτι μαγκιές και τον στείλαμε. Αντί για γάμο, χυλόπιτα.Την ομάδα στη συνέχεια την πήρε ο Κίκες, αλλά όλη η δουλειά ήταν του Αργεντίνου.Από τότε παλεύει να αποδείξει το για μένα αναμφισβήτητο ταλέντο του, παλεύει για το αυτονόητο ότι δεν είναι ελέφαντας.
Αλλά με λίγο υλικό.
Πέρυσι στα Γιάννενα έκανε παπάδες. Φέτος στις Σέρρες τους έχει αγανακτήσει κι ο κόσμος έχει ξεσηκωθεί εναντίον του. Αλλά το πρόβλημα είναι ότι έχει συγκεκριμένη (υπέροχη) φιλοσοφία για το ποδόσφαιρο και προσπαθεί να την εφαρμόσει στην άχαρη Βου του άθλιου ποδοσφαίρου και του ελάχιστου καθαρού χρόνου, και προσπαθεί να το εφαρμόσει χωρίς να έχει τα κατάλληλα εφόδια. Και δυστυχώς είναι πολύ κοντά στο να "φάει τα μούτρα του". Θέλει υλικό ο άνθρωπος να κάνει παπάδες αλλά δεν βλέπω να βρίσκει στην προηγμένη ποδοσφαιρικά Ελλάδα.
Εντάξει εδώ έχουμε χορτάσει μπαλίτσα τι να μας πει ο σενιόρ Όγιος με το επιθετικό του ποδόσφαιρο.Στους παίκτες μεταδίδει πάθος, θέληση για μπάλα. Όσους γνώρισα που τον είχαν προπονητή ήταν ξετρελαμμένοι μαζί του. Είναι δάσκαλος γι' αυτούς. Καθόλου τυχαίο που ακόμα κι ο Μέσι το παραδέχεται.
Σαν άνθρωπος έχει ξεχωριστή κουλτούρα. Είναι κύριος με κεφαλαία. Και τη μεταδίδει αυτή την αύρα του. Θυμάμαι τα μπλουζάκια που φορούσε πέρυσι στα Γιάννενα "σώσε κι εσύ ένα παιδί μπορείς". Συναισθηματικός κι ωραίος.Για μένα δεν με νοιάζει ότι και να κάνει, κι ας μη βρει ποτέ δουλειά στην ΤΕΡΑΣΤΙΑ Σουπρολίγκα κι ας πατώνει στην Βου. Μου αρκούν τα πολλά που είδα στην πρώτη του ουσιαστικά απόπειρα σαν προπονητής, σε εκείνη τη μαγική χρονιά που επιστρέψαμε πληγωμένοι και τσαλακωμένοι από την καταραμένη Βου.
Είδα απίστευτα πράγματα, είδα έναν άνθρωπο να δουλεύει 24 ώρες, να πιστεύει τη δουλειά του να πιστεύει το ποδόσφαιρο. Να το μεταδίδει παντού. Γι' αυτό και είναι ένα από τα πλέον αγαπητά πρόσωπα στον Άρη κι ας δούλεψε μόνο 6 μήνες. Πρόλαβε κι έβαλε την σφραγγίδα του.
Εγώ του εύχομαι μέσα από την καρδιά μου καλή επιτυχία γιατί την αξίζει. Και σαν ταλέντο-προπονητής και σαν άνθρωπος...
By:argdif
