Επειδή όλα δείχνουν ότι μπαίνουμε πλέον σε μία περίοδο, που οι διοικητικές εξελίξεις στον Παναθηναϊκό (είτε αναπόφευκτες, είτε προσδοκώμενες) δρομολογούνται σταδιακά και ευθέως προαναγγέλλονται μέσω διερευνητικών διαρροών, θα ήθελα να επισημάνω κάτι τώρα που είναι ακόμη ν
ωρίς.Το μοναδικό πράγμα που δεν περιμένω να συμβεί τους αμέσως επόμενους μήνες, είναι να γίνουμε μάρτυρες μετοχικών διεργασιών, που δεν θα έχουν εκτός ατζέντας τον Βοτανικό! Το τελευταίο που περιμένω να συμβεί είναι να χρησιμοποιηθεί το όνειρο εκατομμυρίων Παναθηναϊκών ως εργαλείο θετικά ή αρνητικά στο πεδίο της πολυμετοχικότητας.
Διαβάζουμε πολλά και ακούμε πολλά περισσότερα. Όπως λόγου χάρη, ότι δεν συμφέρει όσους προσδοκούν αλλαγές στη μετοχική σύνθεση, ένας Βοτανικός σε τελική ευθεία εργασιών, διότι έτσι αυξάνει η εμπορική αξία του Παναθηναϊκού και δυσχεραίνεται το έργο τους.
Ή πως ο Γιάννης Βαρδινογιάννης δεν προτίθεται να ολοκληρώσει το έργο, πριν αποσαφηνιστεί το καλοκαιρινό διοικητικό τοπίο, ώστε να μην προσφέρει ένα ανεκτίμητο έργο σε όσους γλυκοκοιτάζουν την αυξημένη του πλειοψηφία, εφ’ όσον βέβαια αποφασιστεί αύξηση μετοχικού κεφαλαίου και δεν προτίθεται να συμμετάσχει (με αποτέλεσμα να υποχωρήσει ως ποσοστό).
Λέγεται ακόμη ότι με το νέο γήπεδο ο Παναθηναϊκός γίνεται αυτάρκης, με αποτέλεσμα να μην απαιτούνται διαρκείς αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου και αυτό δεν συμφέρει όσους επιθυμούν την απόκτηση του μετοχικού ελέγχου της ΠΑΕ.
Σε εποχές εντονότατης οικονομικής κρίσης είναι αστείο να ισχυρίζεται κάποιος κάτι τέτοιο και είναι σαφές ότι θα αργήσουμε αρκετά να αποχωριστούμε τις στριμόκωλες οικονομικές συγκυρίες.
Το νέο γήπεδο δεν θα δώσει πολλ
ά περισσότερα από τα 5-6 εκατομμύρια ευρώ που αποδίδει ως ετήσιο κέρδος η χρήση του Ολυμπιακού Σταδίου, ίσως μάλιστα σε πρώτη φάση να μην αποδώσει ούτε καν αυτά. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει ο Παναθηναϊκός να αποκτήσει το δικό του γήπεδο, επειδή δεν αλλάζουν δραματικά τα οικονομικά δεδομένα.Από την άλλη, όσο εύκολο είναι να λέμε ότι η τρύπα που παρουσιάζεται στα οικονομικά του Παναθηναϊκού είναι αποτέλεσμα μεταγραφικής κακής διαχείρισης, άλλο τόσο άνετα κάποιος ισχυρίζεται ότι αν δεν υπήρχαν τα 10 εκατομμύρια ευρώ που εκταμιεύτηκαν ως προκαταβολή για τον “Άκτωρα” και το έργο του γηπέδου, η “τρύπα” μετά βίας θα έφτανε τα 4-5 εκατομμύρια ευρώ.
Δεν έχω δείγματα, πολύ περισσότερο απτές αποδείξεις, ότι υπάρχουν στις τάξεις των μετόχων του Παναθηναϊκού, άνθρωποι που εξυπηρετούνται από τις κωλυσιεργίες στο θέμα των νέων σύγχρονων γηπεδικών εγκαταστάσεων του Τριφυλλιού.
Έχω βέβαια την απορία πως γίνεται να παρατηρούμε εδώ και αρκετά χρόνια, σειρά από εμπαιγμούς και κυβερνητικές παλινωδίες σε βάρος του Παναθηναϊκού, όταν του συλλόγου ηγούνται τέτοια τεράστια ονόματα, με υπερμεγέθη εγωισμό στο επιχειρηματικό πεδίο.
Αυτό ναι, ήταν και παραμένει ένα αναπάντητο ερωτηματικό στην όλη ιστορία. Και δεν θα απαντηθεί, αν δεν τους δούμε να υπερβάλλουν εαυτούς ο καθένας από την πλευρά του, ώστε να τελειώνουμε μια ώρα αρχύτερα. Και δεν αποτελεί βέβαια δικαιολογία, ότι πλέον αποτελεί αποκλειστικό αντικείμενο ενασχόλησης ενός.
Αν για οποιοδήποτε λόγο δεν μπορούν να είναι όλοι κοντά, τότε ας το κρατήσουν τουλάχιστον μακριά από διεργασίες και σκοπιμότητες…
