Αναμνήσεις…

Κατά την διάρκεια του αξέχαστου αυτού μήνα έγιναν πολλά. Πάμε να καταγράψουμε ορισμένα από αυτά, τα οποία σίγουρα δύσκολα θα ξεχαστούν. Στιγμές που έγραψαν την δική τους ιστορία. Στιγμές, μικρές ή μεγάλες που θα μείνουν…

Πάμε λοιπόν. Δεν θα ξεχάσουμε (η σειρά είναι τυχαία):

-Το πώς τα 500 άτομα έγιναν 5.000 χιλιάδες μέσα σε μία ώρα, από την παρουσία του κόσμου στην ΕΡΤ3 μέχρι και την πρώτη «ανεπίσημη» πορεία στους δρόμους της Θεσσαλονίκης.

-Το ψάρεμα στην Τσιμισκή τεσσάρων οπαδών, οι οποίοι με τα καλάμια τους προσπαθούσαν να… βρουν την αδειοδότηση.

-Την καθιστική διαμαρτυρία στην Τσιμισκή που εξελίχθηκε σε συναυλία με δυνατή μουσική.

-Την μεγαλειώδη πορεία προς τον Λευκό Πύργο, με τους 20.000 χιλιάδες φιλάθλους να μην πιστεύουν στα μάτια τους

.-Την ανηφόρα της επιστροφής από το Σιντριβάνι ως το Ιβανώφειο, που είχε γίνει πλέον καθημερινότητα.

-Το σύνθημα "Ε, Ε, Έρχονται".
-Το ανοικτό στόμα του Βουτσιά σε μία από τις μεγάλες πορείες στην Θεσσαλονίκη. «Με αυτούς θα πάρουμε πρωτάθλημα», έλεγε.

-Τα χιλιάδες φέιγ-βολάν που πετάχτηκαν σε Θεσσαλονίκη, Μάλγαρα, Τέμπη και Αθήνα

.-Την στροφή για Λιβαδειά, η οποία ήταν κλειστή από τρία περιπολικά.

-Την παρουσία των Κατσαμπή και Κακιούση σε κάθε πορεία.-

Τον Γιώργο Παπαδόπουλο να μην χάνει πορεία με τον γιο του και να μην σταματά να κάνει θόρυβο με την σφυρίχτρα του

.-Τον Κώστα Βέλλιο να μην σταματά σε κάθε πορεία να βγάζει φωτογραφίες μαζί με τον γιο του, Απόστολο.
-Τον Αλέξη που διάβασε ένα εκπληκτικό κείμενο στην εκπομπή του Λάκη Λαζόπουλου, αλλά και την παρουσία του μαζί με τον Στέφανο Σωτηρόπουλο στον «Κίτρινο Τύπο»

.-Την Βικτόρια που ήρθε στα Τέμπη με τον σύζυγο της, Νίκο, παρά το ότι ήταν οκτώ μηνών έγκυος.-Την γυναίκα του φιλάθλου που φορούσε συνέχεια φανέλα «Γιαννούλης». Έξη μηνών έγκυος, ακολουθούσε τις πορείες.

-Τον Φώτη που ταξίδεψε αυθημερόν από το Μόναχο στην Αθήνα, με την γυναίκα του και την κόρη του.
-Τον 75χρονο φίλαθλο του Ηρακλή που κατέβηκε δύο φορές στην Αθήνα με τα πούλμαν.

-Την παρουσία των οπαδών του Ηρακλή στα Εξάρχεια και το «καλώς τα παιδιά» που ακούστηκε από το ηχείο που είχε στηθεί για μία εκδήλωση στην περιοχή.

-Τις ανακοινώσεις οπαδών άλλων ομάδων, οι οποίοι αναγνώριζαν το δίκαιο του Ηρακλή.

-Το σύνθημα «Τετάρτη, Τετάρτη…» που φώναζαν ασταμάτητα οι οπαδοί του Ηρακλή στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας.-Τον Θάνο Μικρούτσικο που παραδέχτηκε τους οπαδούς του Ηρακλή για την μεγαλειώδη και ειρηνική πορεία τους στην Αθήνα.

-Τους Αθηναίους που φωτογράφιζαν και χειροκροτούσαν τους οπαδούς του Ηρακλή έξω από την Βουλή.
-Το φαξ που ήρθε στο Ιβανώφειο και ανέφερε την απόφαση της αναβολής μέχρι την Πέμπτη 24/6. Τι αγωνία…

-Την Χάιδω που εμφανίστηκε στο Γουδί με αναπηρικό καροτσάκι.

-Τον οδηγό που έντρομος παρακολουθούσε τα ΜΑΤ να τον έχουν βάλει ασπίδα μαζί με το λεωφορείο 17 μπροστά στο Κατσάνειο.-

Τον οκτάχρονο φίλαθλο του Ηρακλή του οποίου τα μάτια έτσουζαν μετά την ρήψη χημικών στο Κατσάνειο

.-Τους πιτσιρικάδες που οργάνωναν με τα συνθήματα τους την πορεία των ακαδημιών προς το πρώην Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης.

-Τη μαμά που προσπαθούσε να κρύψει το παιδί της μετά την ρήψη χημικών στις καφετέριες της Αριστοτέλους.
-Τον οπαδό που πήγε από την Σαντορίνη στο Γουδί και επέστρεψε χωρίς την απόφαση, με το τελευταίο πλοίο.

-Τον 65χρονο φίλαθλο του Ηρακλή από την Αυστραλία που επέστρεψε στην Θεσσαλονίκη μετά από 17 χρόνια.

-Την φίλαθλο του Ηρακλή που διάβαζε για την εξεταστική της έξω από τα γραφεία της ΕΠΟ στο Γουδί.

-Τον Παναγιώτου που έκανε λόγο για πλαστά έγγραφα, έχοντας ειρωνικό ύφος.

-Τον κουστουμαρισμένο που είπε στον Θανάση Κυλώνη να πάει στα… δέντρα.-

Τους ραδιομαραθώνιους και τις εφημερίδες που ξέχασαν τα… γραμματόσημα.-

Τους διοικούντες της ΠΑΕ που δεν σταμάτησαν ποτέ να χάνουν την αισιοδοξία τους.
-Τον Κωνσταντίνο Γωγάκο που έκανε την νύχτα… μέρα.

-Το ραντεβού «7 η ώρα στο Ιβανώφειο» που δινόταν κάθε μέρα.

-Το σλόγκαν «Μία πορεία την ημέρα τον γιατρό τον κάνει πέρα».

-Όλους αυτούς που έχασαν τις δουλειές τους για τον Ηρακλή.

-Τις δικαιολογίες που έβρισκε ο καθένας για να πάρει άδεια και να κατέβει στην Αθήνα.

-Την καθημερινή επαφή με χιλιάδες κόσμου

Την ερώτηση «έχουμε κανένα νέο;»