Ξύλο, προπηλακισμοί, οι αλλαγές πέρασαν. Το ΠΑΣΟΚ μετά την επανεκλογή του τον Οκτώβριο του '93, κρατικοποιεί ξανά την εταιρία. Σημαία οι δυο τους απο τη Ν.Δ, για τραμπούκους ΠΑΣΟΚ-Αριστεράς(ίσως γιατί η Ν.Δ δεν είχε ποτέ δυναμικούς συνδικαλιστές).
Ήταν όπως και να'χει, υπαρκτοί. Ανεξάρτητα αν εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα κάποιου κόμματος ή οχι. Εξέφραζαν τότε ακόμα ένα τμήμα της κοινωνίας που ζούσε, αντιδρούσε, πίστευε σε κάτι, σωστό ή λάθος. Μιας Ελλάδας λίγο πρωτόγονης, που ήξερε αν την έθιγες να ξηγιέται αντρίκεια. Περήφανης με τα λάθη της.
Ψάχνω σήμερα στη χρεοκοπημένη χώρα, παλιούς και νέους εκπροσώπους εργαζομένων. Άλλοι σε βουλευτικά γραφεία αραγμένοι(παλιά τους τέχνη), εκατομμύρια σε τράπεζες, βίλες, χλιδή. Δε μου κάνει εντύπωση.Άλλες εποχές.
''Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί'', τραγουδούσε ο Ξυλούρης. Με τη σύγχρονη εκδοχή, τους περιμέναμε σαν χαρτογιακάδες. Το παληκάρι στα Σφακιά κάνει chat, φοράει Dsquared, πετάει λουλούδια στον Βέρτη. Κι ας έχει ringtone με ομιλία του Αντρέα στο Πεδίο του Άρεως.
ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΣ
