Και κάτι ακόμη: στην ανθρώπινη συμπεριφορά συχνά, νομίζω, συγκρούονται η λαγνεία για το παρελθόν με την ανάγκη υπέρβασής του:αφενός, δηλαδή, αναπολούμε συχνά παρελθούσες στιγμές και πρόσωπα, θεωρώντας ότι δεν επαναλαμβάνονται.Και, αφετέρου, η αντίθετη συμπεριφορά εμφανίζεται: να αναζητήσουμε (και) να βρούμε (κάποτε ‘σώνει και καλά’ ) πρόσωπα ή στιγμές που υπερβαίνουν τα/τις αντίστοιχα/ες του παρελθόντος (έτσι και στο ποδόσφαιρο: ας θυμηθούμε πώς έκαναν όλοι όταν πρωτοεμφανίστηκε ο Μαραντόνα, ή πώς έκαναν όλοι σχεδόν το 2005-6 με τον Ροναλντίνιο (τον οποίο εν συνεχεία αποκαθήλωσαν). Είναι, εν τέλει, στην ανθρώπινη φύση -νομίζω- άλλοτε να ανυψώνει το παρελθόν και άλλοτε να αναζητεί χωρίς τελειωμό την τελειότητα, κοιτάζοντας συνεχώς στο μέλλον.Μια ‘σισύφεια’ συμπεριφορά ή μια ‘νιτσεική’ αναζήτηση του τέλειου.
http://www.aixmi.gr/index.php/agapas-exeis/