Με αφορμή την πάλαι ποτέ μεγάλη αναμέτρηση της Λιντς με τη
Νότιγχαμ Φόρεστ, ο Θάνος Σαρρής γράφει στα Ball Boys για την
ιδιαιτερότητα μιας κόντρας που γεννήθηκε από δύο μεγάλες προσωπικότητες.
Τον Κλαφ και τον Ρέβι.
Οι 44 αποτυχημένες ημέρες του «Κλάφι» στον πάγκο των «Παγωνιών» είναι λίγο-πολύ γνωστές. Βοήθησε σε αυτό και το βιβλίο «Καταραμένη Ομάδα», το οποίο στη συνέχεια μεταφέρθηκε και στη μεγάλη οθόνη από τον αξιόλογο σκηνοθέτη Τον Χούπερ. Λιντς και Κλαφ ανήλθαν στη σφαίρα του φαντασιακού, έγιναν αντικείμενο πολύ καλών κριτικών, ωστόσο υπάρχει μία υποσημείωση που σπάνια ακούγεται. Η «Καταραμένη ομάδα» δεν ήταν μια απλή βιογραφία. Περιείχε και μυθοπλαστικά στοιχεία προσαρμοσμένα στην ιστορία. Για το λόγο αυτό άλλωστε η οικογένεια του Μπράιαν μποϊκόταρε την επίσημη πρεμιέρα της ταινίας, στην οποία ήταν καλεσμένη και ο πρώην παίκτης της Λιντς Τζόν Τζάιλς, κινήθηκε νομικά κατά των εκοδοτών του βιβλίου.
Πέραν όμως αυτών, η γενική εικόνα αποτυπώθηκε: Το πέρασμα του Κλαφ από τη Λιντς ήταν καταδικασμένο σε αποτυχία από την πρώτη μέρα, αποδεικνύοντας ότι υπάρχει ασυμβατότητα στο ποδόσφαιρο. Ο μετέπειτα προπονητής της Νότιγχαμ Φόρεστ ασφυκτιούσε, ένιωθε καπετάνιος σε ένα καράβι που δεν ήταν δικό του. Και για αυτό έπαιζε σημαντικό ρόλο η γαλούχηση των «Παγωνιών» στη φιλοσοφία του Ντον Ρέβι. Όπως αναφέραμε στο θέμα για τη συμπλήρωση οκτώ χρόνων από το θάνατο του «Κλάφι», η πρώτη φορά που ο ιδιόρρυθμος τεχνικός έβαλε τον Ρέβι στο περιθώριο ήταν όταν άκουσε την συζήτησή του με έναν διαιτητή και κατάλαβε ότι δεν παίζει δίκαια. Παιδιά της Μίντλεσμπρο και οι δύο, η κόντρα τους «οικοδομήθηκε» όταν η Ντέρμπι του Κλαφ άρχισε να κοντράρει στα ίσια το απολύτως πετυχημένο σύνολο του Ρέβι, που με την κατάκτηση του Πρωταθλήματος το '69 έσπασε σχεδόν κάθε ρεκόρ. Ο θρίαμβος της Ντέρμπι του 37χρονου Κλαφ το 1972 σε βάρος των «Whites» ανέβασε ακόμα περισσότερο την αντιπαλότητα, ενώ ο τότε τεχνικός των «Κριαριών» δεν μπόρεσε ποτέ να «χωνέψει» ότι ο προπονητής της Λιντς τον σνόμπαρε σε μια συνέντευξη Τύπου στο Baseball Ground.
Ο Ρέβι ήταν απίστευτα σχολαστικός. Ανέλυε ενδελεχώς τον αντίπαλο, κρατούσε λεπτομερείς σημειώσεις, ήταν λάτρης της οργάνωσης και είχε λόγο για όλα, από τα ταξίδια μέχρι τα γεύματα των παικτών! Ήταν η πατριαρχική φιγούρα στα αποδυτήρια και είχε φτιάξει ένα τρομερό σύνολο. Σκληρό υπέρ του δέοντος, για το οποίο ο σκοπός άγιαζε τα μέσα, αλλά τρομερά αποτελεσματικό. Από την άλλη, ο Κλαφ ήταν τελείως διαφορετικός. Λάτρης του όμορφου ποδοσφαίρου και πολέμιος της σκοπιμότητας. «Το στυλ μου δεν είναι καθόλου διαφορετικό με την έννοια ότι θέλω να πετύχω και ότι οι μέθοδοί μου είναι 90% σαν του κύριου Ρέβι. Η προπονητική στη χώρα είναι ίδια κατά 90%, ανεξάρτητα του ποιος είναι προπονητής. Το 10% μόνο είναι ιδιαίτερο», τόνιζε. Αυτό το -κατά τον Κλαφ- 10% ήταν που μπορούσε να κάνει τη διαφορά. «Πιστεύω σε ένα διαφορετικό κόνσεπτ ποδοσφαίρου από το Ντον. Πιστεύω ότι μπορεί να παίξεις λίγο διαφορετικά και να πάρεις τα ίδια αποτελέσματα. Μπορεί να είναι ουτοπικό και λίγο βλακώδες, αλλά έτσι είμαι. Είμαι ιδεαλιστής, πιστεύω σε νεράιδες. Αυτή είναι η ματιά μου», έλεγε.
H Λιντς τον πλησίασε μετά την αναμενόμενη πρόσληψη του Ρέβι στην Εθνική Αγγλίας, όταν ό Κλαφ ήταν σε μια πολύ περίεργη στιγμή. Η παραίτησή του από την Ντέρμπι Κάουντι δεν είχε εξελιχθεί όπως περίμενε και η ψυχολογική του κατάσταση δεν ήταν καλή. Στη Μπράιτον έβλεπε φιλοδοξίες, αλλά θεωρούσε ότι χρειαζόταν... μαγικό ραβδάκι για να εκπληρωθούν. Του έλειπε ο ανταγωνισμός της μεγάλης κατηγορίας και δεν μπορούσε να «χωνέψει» το ότι άφησε το έργο του στη Ντέρμπι ημιτελές. Οπότε, η πρόταση αποτέλεσε ουσιαστικά μίας πρώτης τάξεως ευκαιρία να πετύχει ένα διττό στόχο: Αφενός να επιστρέψει στην κορυφή, αφετέρου να ξεριζώσει την νοοτροπία του Ρέβι. Για περίπου μια πενταετία έλεγε τους παίκτες της Λιντς «κλέφτες και τσαρλατάνους». Πλέον, είχε έρθει η ώρα τα «Παγώνια» να κατακτήσουν τίτλους με καλό ποδόσφαιρο και χωρίς πλάγιες μεθόδους.
Όταν η ομάδα επέστρεψε από την προετοιμασία, ο Κλαφ ήταν ακόμα διακοπές στη Μαγιόρκα! Γεγονός που δημιούργησε τους πρώτους ψιθύρους για έναν manager που ούτως ή άλλως δεν ήταν δημοφιλής στα «λευκά» αποδυτήρια. Προσπάθησε να πλησιάσει τους παίκτες, αλλά δεν τα κατάφερε. Στην πρώτη συνάντηση που είχαν, τους είπε να πετάξουν όλους τους τίτλους τους γιατί τους έχουν κατακτήσει κλέβοντας! Η αποβολή του Μπρέμνερ στο πρώτο ματς για το Τσάριτι Σιλντ, οι τέσσερις πόντοι σε έξι ματς, η προσπάθειά του για βιαστικές πωλήσεις του Τέρι Κούπερ, του Ντέιβιντ Χάρβεϊ και του Τρέβορ Τσέρι και η προσπάθεια να τους αντικαταστήσει με δικούς τους, τον έκαναν να χάσει τελείς τα αποδυτήρια. Δεν είχε και στο πλευρό του το προπονητικό του τέρι, τον Πίτερ Τέιλορ, να του ξεθολώσει τη σκέψη.
Επόμενος σύλλογος του «Κλάφι» ήταν η Νότιγχαμ Φόρεστ. Εκεί όπου έχτισε την ομάδα του Πρωταθλήματος και των δύο Ευρωπαϊκών. Ο κόσμος τον λάτρεψε και όπως ήταν λογικό, στράφηκε απέναντι στην... πρώην που τον έδιωξε κακήν κακώς. Όυτως ή άλλως, επί εποχής Θάτσερ, το Νότιγχαμ είχε μία κόντρα με το Λιντς και με το ευρύτερο Γιόρκσαϊρ για κοινωνικοπολιτικούς λόγους. Κι αυτοί είχαν να κάνουν με την γενική απεργία των ανθρακωρύχων, οι οποίοι παρέλυσαν το Γιόρκσαϊρ, αλλά στο Νότιγχαμ συνέχισαν να δουλεύουν, κάτι που εκλήφθηκε ως προδοσία. Σε συνδυασμό με το πέρασμα του Κλαφ στη Φόρεστ και τα μεγάλα ματς των δύο συλλόγων, το γλυκό... έδεσε!
Οι δύο ομάδες διασταυρώνουν τα ξίφη τους στο Elland Road για την Τσάμπιονσιπ, στη σκιά του ντροπιαστικού για τη Λιντς 3-7 της περσινής χρονιάς. Από τη στιγμή που αποτελούν δύο από τις πιο ιστορικές ομάδες της κατηγορίας, το ματς δεν γίνεται να μην συγκεντρώνει ενδιαφέρον. Το βέβαιο είναι ότι και οι δύο λείπουν σε πολλούς από την Πρέμιερ Λιγκ...
http://www.gazzetta.gr/bloggers/article/327700-dyo-diaforetikoi-kosmoi
