Δανείζομαι λοιπόν ερωτήματα οπαδών που συμμετέχουν στις εκδρομές.
Μήπως 13 χρόνια μετά, άρχισαν να λαμβάνονται σοβαρά μέτρα για τις εκδρομές των οργανωμένων;
Μήπως σταμάτησαν τα λεωφορεία να οδηγούνται από ανθρώπους που κάνουν δύο επτάωρα ταξίδια (από και προς την Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη, ανά περίπτωση) με διάλειμμα τρεις ώρες, παραβιάζοντας κάθε επαγγελματικό, αλλά και βιολογικό ωράριο;
Μήπως έπαψαν να αντιμετωπίζονται οι οργανωμένοι σα «μαντρωμένα» ζώα;
Μήπως έπαψαν να θεωρούνται αυτού του είδους οι εκδρομές ως η χαρά του τοξικομανή;
Ειπώθηκαν πολλά, γράφτηκαν ακόμα περισσότερα όμως το επιμύθιο είναι πάντα το ίδιο:
Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Πάτρα, Λάρισα, Ηράκλειο, να εύχεσαι να είναι βραχύς ο δρόμος.