Οι διατάξεις των δύο ομάδων
Το ματς ανέδειξε δίκαιο νικητή στα σημεία τον ΠΑΟΚ και αξιόμαχο ανταγωνιστή τον Παναθηναϊκό. Ανέδειξε όμως και πολλά από τα αδύνατα σημεία των αντιπάλων.
Ο ΠΑΟΚ
Ο Στέφενς παρέταξε 4-2-3-1, με τις γραμμές ψηλά και την μεσοεπιθετική τετράδα να αλλάζει συνέχεια θέσεις για να επιβάλει υψηλό ρυθμό. Ο Σαλπιγγίδης γινόταν φορ, με τον Αθανασιάδη να τραβιέται στο ημικύκλιο και τους Στοχ-Νίνη να κινούνται σε όλο το πλάτος εκτός περιοχής. Κομβικός ήταν ο ρόλος των δύο μπακ που επεδίωκαν συνεχή overlap. Ανασταλτικά, το βάρος δόθηκε στην αποκοπή του Πράνιτς από τη μπάλα, αποστολή που εξετελέσθη από τον Λαζάρ και τις βοήθειες Τζιόλη.
Η στατιστική εικόνα του ΠΑΟΚ, ανά ημίχρονο
Ο Παναθηναϊκός
Ο Αναστασίου εγκατέλειψε το 4-3-3 για ένα συντηρητικότερο 4-2-3-1 με δύο κόφτες και τον Πράνιτς επιτελικό. Η επιλογή αυτή, όπως θα αναλύσουμε παρακάτω, δεν «βγήκε».
Η ανάπτυξη των πρασίνων βασίστηκε στα overlap του Νάνο και στον δημιουργικό οίστρο του Ζέκα, που εμφανίστηκε βελτιωμένος, αφού ήταν θετικότατος με τη μπάλα στα πόδια και είχε εξαιρετικές μεταβιβάσεις προς τον Μπεργκ (φάση γκολ, φάση τετ α τετ).
Η ανάπτυξη των πρασίνων βασίστηκε στα overlap του Νάνο και στον δημιουργικό οίστρο του Ζέκα, που εμφανίστηκε βελτιωμένος, αφού ήταν θετικότατος με τη μπάλα στα πόδια και είχε εξαιρετικές μεταβιβάσεις προς τον Μπεργκ (φάση γκολ, φάση τετ α τετ).
Στην ανάσχεση η πρώτη επιλογή ήταν να πιεστεί ο Κατσουράνης για να μην επιχειρεί μακρινές μπαλιές, κάτι που απέδωσε κυρίως στο πρώτο 25λεπτο. Από κει και πέρα, Μέντες-Λαγός δημιουργούσαν μια δεύτερη ζώνη άμυνας μπροστά από τα στόπερ για να αποτρέψουν κάθετες μεταβιβάσεις και σουτ του Στοχ.
Η στατιστική εικόνα του Παναθηναϊκός, ανά ημίχρονο
Τα σημεία-κλειδιά
- Ο τραυματισμός Κλωναρίδη.
- Η ταχυδύναμή του είναι πολυτέλεια για αυτόν τον Παναθηναϊκό. Όσο έπαιξε, υπήρχε ισορροπία στις πλευρές. Συγκλίνοντας στην περιοχή δημιουργούσε χώρους στον Νάνο, ενώ είναι εκείνος που από θέση «10»τροφοδοτεί το Ζέκα για να βγάλει τη σέντρα ακριβείας στο γκολ. Ο Στέφενς εκμεταλλεύτηκε την αποχώρησή του και την κακή παρουσία του Ντίνα, στοχεύοντας την αριστερή πλευρά των «πράσινων», παρ’ ότι απέναντι ήταν το θεωρητικά ευκολότερο miss match Τριανταφυλλόπουλου-Στοχ. Ζήτησε από τον Κίτσιου να ανεβαίνει περισσότερο με την υποστήριξη του Τζιώλη και από τον Σαλπιγγίδη να «πέφτει» στον Ρισβάνη, όπως και έγινε στη φάση του πέναλτι.
- Η γρήγορη ισοφάριση
- Ο Νίνης
- Η παρουσία του για πρώτη φορά δικαίωσε τη μεταγραφή του. Χωρίς να «βγάλει μάτια», ανταποκρίθηκε με επιτυχία σε ρόλο επιτελικού. Δεν έκανε περιττές ενέργειες, είχε καλές υποδοχές υπό πίεση χωρίς να εκβιάζει το φάουλ, έδωσε εύστοχες πάσες σε πρώτο χρόνο στα μπακ που ανέβαιναν και έξυπνες κάθετες.
- Ο άξονας του Παναθηναϊκού
- Στο 4-2-3-1 τουλάχιστον το ένα αμυντικό χαφ χρειάζεται να είναι καλός χειριστής μπάλας, να κάνει κάθετο παιχνίδι και να ελέγχει το ρυθμό. Ταυτόχρονα, ο επιτελικός έχει πολύ δύσκολο ρόλο που απαιτεί «πνευμόνια», αφού πρέπει να πατά περιοχή, να απειλεί και να επιστρέφει γρήγορα στη φάση άμυνας. Ούτε ο Μέντες, ούτε ο Πράνιτς αντεπεξήλθαν στις θέσεις. Ο πρώτος είχε πολλές λάθος μεταβιβάσεις και δεν μετέδιδε ηρεμία. Ο δεύτερος δεν έχει την απαιτούμενη φυσική κατάσταση, ενώ δείχνει και να του ταιριάζει περισσότερο το παιχνίδι «από πίσω». Έτσι, παρ’ ότι ο Παναθηναϊκός κατέγραψε αρκετές κερδισμένες μονομαχίες, έχασε το κέντρο. Μία διάταξη με ένα αμυντικό χαφ και τον Πράνιτς «μέσα αριστερά» με ακόμα ένα 8άρι δίπλα του, πιθανότατα θα απέφερε καλύτερο έλεγχο ρυθμού και δεν θα επέτρεπε στους Τζιώλη-Λαζάρ να ανεβαίνουν ψηλά. Συνεπώς, το 4-2-3-1 του Αναστασίου διευκόλυνε περισσότερο τα αργά κεντρικά χαφ του ΠΑΟΚ να πιέσουν, παρά την ομάδα του. Αυτό μαρτυρά και η αλλαγή Μέντες με Ατζαγκούν στο 58΄, που έφερε οπισθοχώρηση Πράνιτς, το Νιγηριανό ελεύθερο επιθετικό και τον Ζέκα να συγκλίνει, σε μια διάταξη που είχαμε ξαναδεί στο παιχνίδι με τον ΟΦΗ.
Τα λάθη που δεν πλήρωσαν αμφότεροι
Ο ΠΑΟΚ είδε αρχικά τον Καπίνο και στη συνέχεια τον Σίλντεφελντ να είναι εξαιρετικά ασταθείς. Στον πρώτο δεν έγιναν πολλά σουτ, ενώ τα αβίαστα λάθη του Κροάτη δεν έγιναν γκολ και έτσι ο Παναθηναϊκός παρέμεινε «ζωντανός».
Το «τριφύλλι» από την άλλη είδε τα αντίπαλα μπακ να αφήνουν μεγάλα κενά, ενώ Κατσουράνης-Βίτορ δεν έχουν ταχύτητα να βγουν στα πλάγια. Όμως, μετά την αποχώρηση Κλωναρίδη δε βρήκε τρόπο να «χτυπήσει» σε αυτά τα σημεία του γηπέδου. Και βέβαια, όταν ο ΠΑΟΚ «έσκασε» μετά το 75΄ και έμεινε πίσω, ήρθε το δώρο του πέναλτι που επεστράφη από τον Μπεργκ.
Συμπέρασμα
Το μεγαλύτερο κέρδος για τον ΠΑΟΚ είναι ο τρόπος που πήρε το ντέρμπι. Η νίκη δεν ήρθε με υπερβάλλοντα ζήλο, δύναμη και πάσης φύσεως «πίεση» των «Αθηναίων» αντιπάλων από την εξέδρα, όπως συνηθίζει. Αλλά από ένα συγκεκριμένο τακτικό πλάνο που αποδείχθηκε συγκριτικά καλύτερο. Παρά ταύτα, η έλλειψη ταχύτητας στον άξονα θα τον ακολουθεί τουλάχιστον ως τον Δεκέμβρη και μάλλον θα στοιχίσει καθοριστικά.
Στον Παναθηναϊκό, η εξέλιξη του παιχνιδιού «ψήλωσε» κι άλλο την αυτοπεποίθηση. Όμως έγινε εμφανές ότι οι προπονητικές «αλχημείες» δεν καλύπτουν πάντα την έλλειψη βάθους στο ρόστερ.
