Το χαμόγελο της ΑΕΚ δεν έχει προηγούμενο

Ο Βασίλης Σαμπράκος ερμηνεύει το φαινόμενο των δεκάδων χιλιάδων χαμόγελων που συναντά σε κάθε παιχνίδι μιας μεγάλης ομάδας στην Γ' Εθνική κατηγορία.

υσκολεύεται ο δημοσιογράφος να αποτυπώσει την εικόνα σε ένα κείμενο. Διότι πρόκειται για μια εικόνα πρωτόγνωρη, την οποία δεν έχει προηγουμένως κληθεί να διαχειριστεί, να μεταφέρει, αφού δεν έχει προηγούμενο αυτό που της συμβαίνει αυτή την εποχή της ΑΕΚ. Δεν έχει προηγούμενο η πτώση μιας τόσο μεγάλης ομάδας σε ερασιτεχνική κατηγορία. Και δεν υπάρχει μπούσουλας αντιμετώπισης, ούτε μέτρο σύγκρισης.

Αυτό που συμβαίνει στην ΑΕΚ απεικονίζεται καλύτερα από όσο γράφεται. Κοιτάζεις μια εικόνα σαν αυτή που έχει αυτό το κείμενο, βλέπεις τα φωτεινά πρόσωπα, τα χαμόγελα, νιώθεις και, τελικώς, συνειδητοποιείς και καταλαβαίνεις. Και κάπως έτσι καταφέρνεις να εξηγήσεις, να ερμηνεύσεις το φαινόμενο της συρροής περίπου 20 χιλιάδων ενθουσιωδών ανθρώπων στο κρύο ΟΑΚΑ για έναν αγώνα Γ' Εθνικής σε ένα ποδόσφαιρο που ζορίζεται να μαζεύει χίλιους νοματαίους σε ματς της Α' Εθνικής αυτή την εποχή, κι ενώ τα εισιτήρια της ΑΕΚ είναι τιμών Superleague. Γι' αυτό μαζεύονται τόσοι πολλοί σε έναν αγώνα που χάνει το ποδοσφαιρικό ενδιαφέρον του προτού καν αρχίσει: επειδή νιώθουν καλά, περνούν καλά που είναι εκεί όλοι μαζί.

Η εξήγηση για τα δεκάδες χιλιάδες χαρούμενα πρόσωπα που βλέπεις σε κάθε φορά της ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ κρύβεται στο κλάμα της περσινής σεζόν και στις ακεφιές, τις στεναχώριες, τις πίκρες και την μιζέρια της τελευταίας 5ετίας. Ηταν τόσο στενάχωρο και ψυχοφθόρο το να ζεις μια ΑΕΚ παρηκμασμένη, στην “ζω – πεθαίνω” κατάστασή της και δίχως καμιά προοπτική ανάκαμψης, γι' αυτό και είναι τόσο ευχάριστο να ζεις μια ΑΕΚ μονοιασμένη, που έχει απαλλαγεί από τα βάρη της και ετοιμάζεται να ξαναχτίσει την έδρα της, που έχει επιτέλους ξανά προοπτική, έστω κι αν αναγκάστηκε να εκκινήσει από το “μηδέν”.

Χρειάστηκε να ζήσει την περσινή σεζόν η ΑΕΚ και να φτάσει την κατάστασή της στο απροχώρητο για να συνειδητοποιήσει ότι είναι προτιμότερο να ξεκινήσει από το μηδέν. Δίχως την περσινή κατάντια δεν θα είχε εξασφαλίσει την συναίνεση για το restart. Και δίχως το σχέδιο για το γήπεδο και την παρουσία του δυνατού Μελισσανίδη δεν θα είχε τον σημερινό ενθουσιασμό της. Μπροστά σε πολύ λιγότερους θα έπαιζε, χωρίς χαμόγελα και πάρτι στα ημίχρονα. Επειδή θα έλειπε η προοπτική, που τρέφει σήμερα τον κόσμο της.

Αν το περασμένο καλοκαίρι είχες κατεβάσει μια άλλη μεγάλη ομάδα στην Γ' Εθνική, η σημερινή εικόνα της δεν θα είχε καμιά σχέση με αυτό που συμβαίνει στην ΑΕΚ. Διότι οι φίλοι των άλλων μεγάλων ομάδων δεν είχαν τα βιώματα των ΑΕΚτσήδων την τελευταία 5ετία.

Συμβαίνει ακόμη ορισμένοι να δυσκολεύονται να κατανοήσουν πώς και γιατί βρίσκουν οι ΑΕΚτσήδες όχι κουράγιο αλλά κέφι, έως και ενθουσιασμό σε μια βόλτα στο ΟΑΚΑ τα μεσημέρια της Κυριακής. Αν δυσκολεύεστε να το κατανοήσετε και θέλετε, κάντε μια βόλτα την επόμενη φορά της ΑΕΚ στα πάρκινγκ του ΟΑΚΑ. Θα αναρωτηθείτε πότε ήταν η τελευταία φορά που μετρήσατε χιλιάδες Ελληνες να πηγαίνουν μαζικά σε γιορτή ελληνικού ποδοσφαίρου.   

Διάβασε περισσότερα στο: Το χαμόγελο της ΑΕΚ δεν έχει προηγούμενο | gazzetta.gr