Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός: 0-3 | Ανώμαλη προσγείωση

Παρ’ ότι έχει ήδη ειπωθεί, η πρώτη κουβέντα δε μπορεί να μην ξεκινήσει από το εξής : Ο Παναθηναϊκός έκανε ό,τι δεν έκανε η Μάντσεστερ.
Υπερφόρτωσε τον άξονα σε παίκτες και ταχύτητα. Πρέσαρε τους «ερυθρόλευκους» αμυντικούς μέσους και στόπερ που δεν είναι καλοί με τη μπάλα στα πόδια. Και επιτέθηκε στην αντίπαλη περιοχή με trailers που έρχονταν πίσω απ’ το φορ. Υποβοηθήθηκε όμως και από λάθη του Μίτσελ στον καταρτισμό 11άδας και 18άδας, αλλά και από την αναγκαστική αποχώρηση Ολαϊτάν.

Τι άλλο έκαναν οι «πράσινοι»

«Εξαφάνισαν» τον Κάμπελ : Ο Κοσταρικανός, όπως είχαμε σημειώσει, ήταν κακός και με τη Γιουνάιτεντ. Οι εσωτερικοί μέσοι είχαν τέτοια αποθέματα ενέργειας, ώστε να γυρνούν γρήγορα μετά την πίεση ψηλά και να ντουμπλάρουν στα άκρα.
Περιόρισαν τον Ντομίνγκες : Ο Αργεντίνος το πάλεψε. Αλλά με τον Λαγό «κολλημένο» επάνω του κατάφερε να μοιράσει σωστά τη μπάλα μόνο τις 2-3 φορές που υπήρξε ανισορροπία στο αμυντικό transition του αντιπάλου.
Εφάρμοσαν εξαιρετικό επιθετικό transition : Μόλις έκλεβαν γνώριζαν πού θα κινηθούν. Με σύμμαχο την υπεραριθμία στον άξονα, έβγαιναν στην πλάτη των αντιπάλων. Ειδικά ο Εντινγκά, επιβαρυμένος και από την υπερπροσπάθεια της Τρίτης, αδυνατούσε να ακολουθήσει.
Μεγάλη βοήθεια προσέφεραν οι ακραίοι μπακ, ιδίως ο εξαιρετικός Νάνο. Μόλις γίνονταν κάτοχοι μπάλας δεν την κουβαλούσαν και δεν επιχειρούσαν να περάσουν τους αντιπάλους τους ανοίγοντας το κοντρόλ. Αντίθετα, έψαχναν αμέσως συρτές, δυνατές, μεταβιβάσεις στα πόδια των μεσοεπιθετικών ή στον κενό χώρο και υποστήριζαν για να κρατήσουν τη συνοχή των γραμμών.
«Προστάτευσαν» τον Πράνιτς. Ο Κροάτης ήταν ο μόνος που δεν έκανε μεγάλες κινήσεις στο μαρκάρισμα για να μην κουραστεί γρήγορα. Μόλις όμως η ομάδα του έπαιρνε κατοχή ξεμαρκαριζόταν στην αντίθετη κατεύθυνση από τον Ατζαγκούν, προκειμένου να υποδεχθεί, να μοιράσει και να πατήσει περιοχή.

Τι δεν έκανε ο Μίτσελ

Δεν έκανε rotation. Και του στοίχισε ιδίως στα χαφ. Μασάντο, Σάμαρης και Ιμπαγάσα ήταν τρεις παίκτες ξεκούραστοι και με τεχνικά στοιχεία ευνοϊκά για «παιχνίδι» από πίσω, προς απάντηση στην πίεση ψηλά. Οι δύο πρώτοι δε μπήκαν ποτέ, ο τρίτος ήταν εκτός 18άδας.
Δεν προσαρμόστηκε στην τροπή του αγώνα. Στον Ισπανό έλειψε το «μάτι» στο coaching. Ο Παναθηναϊκός προειδοποίησε για τον τρόπο παιχνιδιού του από το 14’, με το Νάνο να τροφοδοτεί διαγώνια στο χώρο τον Μπεργκ που ήταν για λίγο οφσάιντ. Παρόμοιες φάσεις έγιναν στο 42’ και στο 47’. Ο Ισπανός κράτησε την άμυνά ψηλά, αλείφοντας «βούτυρο στο ψωμί» του τριφυλλιού και παρ’ ότι ο Μανωλάς ήταν πηγή κινδύνων με τη μπάλα, προσφέροντας συνεχώς αντεπιθέσεις στους «πράσινους».
Δεν άλλαξε σχηματισμό, παρά μόνο μετά το 0-2. Όλη τη χρονιά επέλεγε μεταξύ 4-4-2 και 4-4-1-1, ανάλογα με το ποιος από τους Σαβιόλα/Ντομίνγκες ξεκινούσε βασικός. Στα τελευταία παιχνίδια με τη χρησιμοποίηση 6αριού και με ένα υπερκινητικό αλλά κατ’ ανάγκην φορ έχει γυρίσει στο 4-2-3-1. Με αυτό το σχήμα όμως αναδεικνύεται περισσότερο η αδυναμία των αμυντικών χαφ στη δημιουργία και η δυσκολία του Ντομίνγκες στα ανασταλτικά καθήκοντα που προβλέπει η θέση. Παρ’ ότι το ματς «στράβωνε», ο Ισπανός επέμεινε, όπως επέμεινε και στην υπερτροφοδότηση του Κάμπελ που, μπλοκαρισμένος, επιχειρούσε ακίνδυνες σέντρες απελπισίας σε περιοχή άδεια από συμπαίκτες. Αντίθετα, δεν εκμεταλλεύτηκε το miss-match Πέρες-Τριανταφυλλόπουλου.
Δεν έκανε σωστές αλλαγές. Έβαλε εσπευσμένα τον αργό Βαλντές να βγάλει 55 λεπτά, προερχόμενο και από μυικούς τραυματισμούς. Έχασε, έτσι, κάθε πιθανότητα να κλέψει μπάλες ψηλά, διευκόλυνε τον Σίλντεφελντ με αντίπαλο στα μέτρα του και επέτρεψε στον Κουτρουμπή να βοηθά Λαγό και Τριανταφυλλόπουλο.
Έβαλε το Φουστέρ αριστερά και μετατόπισε τον Πέρες απέναντι. Ο Τριανταφυλλόπουλος απέκτησε λιγότερο εκρηκτικό αντίπαλο και ο Πέρες βρήκε μπροστά του τον καλύτερο της πράσινης άμυνας.

Συμπέρασμα

Ο Αναστασίου χρησιμοποίησε την ίδια συνταγή με το ματς της Λεωφόρου. Μόνο που χθες είχε ακόμα μεγαλύτερη ενέργεια και κάποιες διορθωτικές κινήσεις που από δευτεραγωνιστή τον μετέτρεψαν σε επιβλητικό κυρίαρχο. Η άμυνα δεν απομάκρυνε ψηλά, αλλά σε πόδια μέσων. Ο Πράνιτς τότε είχε πίσω του Ζέκα-Λαγό, ενώ στο Φάληρο τον Ζέκα πλαισίωσε ο δυνατότερος Αμπέιντ που πατά περιοχή. Στη Λεωφόρο τα μπακ λειτουργούσαν ως κλασικά μπακ ρόμβου για να πάρουν πλάτος, ενώ χθες έψαχναν διαγώνιες στους άπλετους χώρους που άφηνε ο αντίπαλος. Δίπλα στον Μπεργκ έπαιξε τότε ένα κλασικό φορ, ο Φιγκερόα. Στο Φάληρο έπαιξε ένας «β΄επιθετικός», ο Ατζαγκούν, που βοήθησε τα μέγιστα στην πίεση ψηλά που προβλέπει το σύστημα. Τέλος, ο Μπεργκ της Λεωφόρου είχε περάσει απαρατήρητος. Ο χθεσινός πέρασε σα σίφουνας ανάμεσα σε τρία διαφορετικά σέντερ μπακ που προσπάθησαν να τον ανακόψουν.
Ο Μίτσελ ίσως «προσβλήθηκε» από ιό αλαζονείας. Την ώρα που οι αντίπαλοι προετοιμάζονταν για το ματς ως…ταλιμπάν, εκείνος ανέλυε τα όνειρά του για τη Ρεάλ… Θεώρησε υποτιμητικό να προσαρμοστεί στο σχήμα του Παναθηναϊκού και το πλήρωσε ακριβότερα απ’ ό,τι ονειρευόταν ο φανατικότερος οπαδός του «τριφυλλιού».
Υ.Γ. Κατοχή δε σημαίνει απαραίτητα κυριαρχία. Καλό ποδόσφαιρο δε μπορεί να παιχθεί μόνο με κατοχή. Και position δε σημαίνει «ταμπούρι».

 http://www.overlap.gr/olimpiakos-panathinaikos-0-3-anomali-prosgiosi/