Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού, μύθος ή πραγματικότητα; . - ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΓΝΩΜΗ

ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΓΝΩΜΗ

ΕΔΩ ΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΓΝΩΜΗ (ΓΝΩΜΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ)

Breaking

Δευτέρα 28 Απριλίου 2014

Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού, μύθος ή πραγματικότητα; .

του ΘΕΟΧΑΡΗ ΓΚΟΥΓΚΟΥΛΙΤΣΑ

Ιστορικό πλαίσιο Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού είναι ένας τουριστικός οργανισμός διακυβερνητικού χαρακτήρα με έδρα τη Μαδρίτη. Τα Μέλη του, στη Γενική Συνέλευση (Σαντιάγκο, Χιλή, 1η Οκτωβρίου 1999), έχοντας επαναβεβαιώσει τους στόχους του άρθρου 3 του Καταστατικού, και έχοντας υπόψη ότι ο ρόλος του Οργανισμού πρέπει να είναι «αποφασιστικός και κεντρικός», όπως αναγνωρίστηκε από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών (Ο.Η.Ε.), αποφασίσανε ότι κεντρικός στόχος του Οργανισμού είναι η προώθηση και ανάπτυξη του τουρισμού, με σκοπό να συμβάλει στην οικονομική ανάπτυξη, την ειρήνη την ευημερία, τη διεθνή κατανόηση, και τον παγκόσμιο σεβασμό καθώς και την τήρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά και των θεμελιωδών ελευθεριών χωρίς διάκριση φυλής, φύλου, γλώσσας ή θρησκείας. Τα μέλη του είναι τακτικά (104 κράτη), συνεργαζόμενα (4 αυτόνομες γεωγραφικές περιοχές) και προσεταιριζόμενα (157 μέλη). Τα προβλήματα που δημιουργεί η ετερογένεια αλλά και οι ιδιομορφίες του τουριστικού τομέα στην οργάνωση και τη λειτουργία των Συλλογικών Φορέων Τουρισμού ( Σ.Φ.Τ.) εμφανίζονται και στον Π.Ο.Τ. Τα συμφέροντα που εκπροσωπούν οι Σ.Φ.Τ. είναι συχνά εκ διαμέτρου αντίθετα μεταξύ τους. Οι Σ.Φ.Τ είναι αρκετά δύσκολο να λειτουργήσουν από κοινού στους κόλπους ενός και μόνο οργανισμού. Π.Ο.Τ. Δράσεις και σκοπός που εξυπηρετεί Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού (Π.Ο.Τ.) ως οργανισμός έχει θετικό πρόσημο, μιας και αναπτύσσει δράσεις που έχουν μεγάλη στρατηγική σημασία, καθώς ενισχύει και ευνοεί τα δίκτυα προώθησης και δι-επικοινωνίας που είναι αναγκαία για τη βιωσιμότητα των τουριστικών σχεδίων σε ζώνες σε παρακμή. Η γενικευμένη εφαρμογή του Ηθικού Κώδικα του Τουρισμού και των δέκα άρθρων του, που εγκρίθηκε από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Τουρισμού στο Σαντιάγκο της Χιλής την 1η Οκτωβρίου του 1999, μπορεί να είναι ένας καλός στόχος για τον οποίο φαίνεται απαραίτητη η συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα Πρόκειται για ένα σύνολο αρχών, οι οποίες με την υιοθέτηση τους, θέτουν τη βάση για τη βιώσιμη ανάπτυξη του τουρισμού και απευθύνονται σε όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη (τοπικές και εθνικές αρχές, τοπική κοινωνία, επαγγελματίες και εργαζόμενους του τουριστικού κλάδου και τουρίστες), καταγράφοντας τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις κάθε πλευράς . O κώδικας περιλαμβάνει συνοπτικά τα εξής 10 άρθρα Άρθρο 1 Η συμβολή του τουρισμού στην αμοιβαία κατανόηση και το σεβασμό ανάμεσα στους λαούς και τις κοινωνίες. Άρθρο 2 Ο τουρισμός ως ένα όχημα για την ατομική και τη συλλογική ολοκλήρωση. Άρθρο 3 Τουρισμός, ένας παράγοντας για βιώσιμη ανάπτυξη. Άρθρο 4 Τουρισμός, ένας χρήστης της πολιτιστικής κληρονομιάς της ανθρωπότητας και ένας συντελεστής για την αναβάθμισή της. Άρθρο 5 Τουρισμός, μια επωφελής δραστηριότητα για τις χώρες και τις κοινότητες υποδοχής. Άρθρο 6 Υποχρεώσεις των φορέων του τουρισμού στην τουριστική ανάπτυξη. Άρθρο 7 Δικαίωμα στον τουρισμό. Άρθρο 8 Η ελευθερία της τουριστικής διακίνησης (σύμφωνα με το άρθρο 13 της Οικουμενικής διακήρυξης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων) . Άρθρο 9 Δικαιώματα των εργαζομένων και των επιχειρηματιών στην τουριστική βιομηχανία Άρθρο 10 Εφαρμογή των αρχών του Παγκόσμιου Κώδικα Ηθικών Αρχών για τον τουρισμό. Π.Ο.Τ και Φιλελευθερισμός Στον φιλελευθερισμό η σχέση κράτους και επαγγελματικών οργανώσεων στα πλαίσια των ατομικών δικαιωμάτων και της ελευθερίας του συνεταιρίζεσθαι, κατοχυρώνει θεσμικά την οργάνωση επαγγελματικών συσσωματώσεων. Οι κλασικές φιλελεύθερες ιδέες έχουν λάβει ποικίλες μορφές, διατηρούν όμως μία ομάδα κοινών χαρακτηριστικών όπως να ασπάζονται τον εγωκεντρικό ατομικισμό. Η σύνοψη του οικονομικού φιλελευθερισμού που ξεκίνησε με τον Άνταμ Σμιθ βρίσκεται στη φράση «laissez faire – laissez passer», που σημαίνει «αφήστε τους να δράσουν» και θεωρείται το βασικό σύνθημα του ελεύθερου εμπορίου και έχει ταυτιστεί με τη μείωση του κρατισμού . Από τον 18o αιώνα, άλλωστε η ιδέα της εξαγωγής φιλελευθερισμού σε όλο τον κόσμο και η δόμηση μιας αρμονικής και φιλελεύθερης διεθνιστικής τάξης έχει κυριαρχήσει στην σκέψη των φιλελευθέρων. Βέβαια και η αντίσταση στη φιλελεύθερη διεθνισμό υπήρξε μεγάλη, με την αντίθετη άποψη να υποστηρίζει ότι η αυξανόμενη παγκόσμια αλληλεξάρτηση θα είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας και ότι οι δημοκρατίες αντιπροσώπευαν μια διεφθαρμένη τάξη ανεπίδεκτη διακυβέρνησης, εγχώριας αλλά και διεθνούς. Από τα τέλη του 20ου αιώνα, η πίστη στην ελεύθερη αγορά αναβίωσε μέσα από την έγερση του νεοφιλελευθερισμού και την επίθεση του στο «νεκρό χέρι» της διακυβέρνησης . Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού είναι μία άλλη σημαντική φιλελεύθερη επιτυχία και περιλαμβάνεται στην άνοδο του φιλελεύθερου διεθνισμού, ο οποίος έχει πιστωθεί με τη δημιουργία παγκόσμιων οργανισμών, όπως η Κοινωνία των Εθνών και, μετά τον Β” Παγκόσμιο Πόλεμο, τα Ηνωμένα Έθνη. Αυτό που μπορεί ακόμα να υποστηρίξει κανείς πάνω σε αυτή τη συζήτηση είναι ότι ξεκάθαρος στόχος του Π.Ο.Τ. είναι η προώθηση μιας δίκαιης, υπεύθυνης και βιώσιμης παγκόσμιας τουριστικής τάξης πραγμάτων, της οποίας τα οφέλη θα μοιραστούν σε όλους τους τομείς της κοινωνίας, στο πλαίσιο μιας ανοικτής και φιλελεύθερης οικονομίας. Η συνεργασία του Π.Ο.Τ. με τις κυβερνήσεις, με διεθνείς, διακυβερνητικές και μη κυβερνητικές οργανώσεις υπήρξε sine qua non συνθήκη για την παγκόσμια εφαρμογή των αρχών, ιδεών και οραμάτων του. Στα κράτη μέλη του Π.Ο.Τ. μπορεί κατά διαστήματα να ίσχυαν διαφορετικά στάδια. Π.χ. στην Ελλάδα μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’80 ίσχυε μία ιδιαίτερη μορφή κρατικού κορπορατισμού αλλά με την ωρίμανση των δημοκρατικών θεσμών εξαλείφτηκαν τα ίχνη του έντονου κορπαρισμού απομακρύνοντας την από το σύστημα του πλουραλισμού ή του κοινωνικού κορπορατισμού . Κλείνοντας τη συζήτηση πρέπει να αναφέρουμε ότι δεν είναι λίγοι αυτοί που κατακρίνουν τον Π.Ο.Τ και την πολιτική του κατηγορώντας τον ότι χρησιμοποιείται από τις αναπτυγμένες χώρες ως μέσο διείσδυσης στις φτωχότερες με σκοπό την ευκολότερη επίτευξη σχέσεων οικονομικού ιμπεριαλισμού. Συμπεράσματα Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού από την ίδρυση του διαδραματίζει έναν καθοριστικό και συνάμα νευραλγικό ρόλο. Ο ρόλος αυτός δεν περιορίζεται μόνο στην προαγωγή του οικουμενικού τουρισμού, αλλά συμβάλλει και στη ραγδαία ανάπτυξη της οικονομίας. Η συνεργασία που υπάρχει με όλους τους φορείς, τις κυβερνήσεις, τις διεθνείς, διακυβερνητικές και μη κυβερνητικές οργανώσεις υπήρξε για τον Π. Ο. Τ, sine qua non συνθήκη για την παγκόσμια εφαρμογή των αρχών, οραμάτων και ιδεών του, που διέπουν τη λειτουργία του και τις αρχές του. Ο Π.Ο.Τ. εκσυγχρονίζοντας τη λειτουργία του και παρακολουθώντας στενά τις ανάγκες της εποχής, προωθεί πολιτικές για έναν τουρισμό καταρχήν υπεύθυνο, στη συνέχεια βιώσιμο και τελικά προσβάσιμο σε όλους, προσφέροντας τη δυνατότητα στα μέλη του να εναρμονίσουν τις πολιτικές τους υιοθετώντας πρότυπα ανάπτυξης βιώσιμα Οι έννοιες της βιωσιμότητας, της ανάπτυξης, της εκπαίδευσης, της αειφορίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης συνδέονται αρμονικά με τον Κώδικα Ηθικών Αρχών για τον Τουρισμό του Π.Ο.Τ., οι δέκα αρχές του οποίου έχουν ιδιαίτερη δυναμική και εξαπλώνονται σε όλους τους τομείς του παγκόσμιου τουρισμού. Βασικός στόχος είναι να μειωθούν οι επιπτώσεις του τουρισμού στο περιβάλλον και την πολιτιστική κληρονομιά αλλά και να μεγιστοποιηθούν τα οφέλη όλων των τοπικών κοινωνιών . - See more at: http://maga.gr/2014/04/28/pagkosmios-organismos-tourismou-mithos-pragmatikotita/#sthash.luTNraVu.xPL0cPeZ.dpuf

Διαβάστε περισσότερα: http://maga.gr/2014/04/28/pagkosmios-organismos-tourismou-mithos-pragmatikotita/

Copyright © maga.gr

Συμβουλευτείτε τους όρους χρήσης πριν την αναπαραγωγή του άρθρου.

ΠΡΟΣΟΧΗ: δεν επιτρέπουμε την αναπαραγωγή άνω του ενός τρίτου του κειμένου. Παρακαλούμε, τοποθετήστε ενεργό link.
Ιστορικό πλαίσιο Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού είναι ένας τουριστικός οργανισμός διακυβερνητικού χαρακτήρα με έδρα τη Μαδρίτη. Τα Μέλη του, στη Γενική Συνέλευση (Σαντιάγκο, Χιλή, 1η Οκτωβρίου 1999), έχοντας επαναβεβαιώσει τους στόχους του άρθρου 3 του Καταστατικού, και έχοντας υπόψη ότι ο ρόλος του Οργανισμού πρέπει να είναι «αποφασιστικός και κεντρικός», όπως αναγνωρίστηκε από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών (Ο.Η.Ε.), αποφασίσανε ότι κεντρικός στόχος του Οργανισμού είναι η προώθηση και ανάπτυξη του τουρισμού, με σκοπό να συμβάλει στην οικονομική ανάπτυξη, την ειρήνη την ευημερία, τη διεθνή κατανόηση, και τον παγκόσμιο σεβασμό καθώς και την τήρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά και των θεμελιωδών ελευθεριών χωρίς διάκριση φυλής, φύλου, γλώσσας ή θρησκείας. - See more at: http://maga.gr/2014/04/28/pagkosmios-organismos-tourismou-mithos-pragmatikotita/#sthash.sir3c9OT.dpuf

Διαβάστε περισσότερα: http://maga.gr/2014/04/28/pagkosmios-organismos-tourismou-mithos-pragmatikotita/

Copyright © maga.gr

Συμβουλευτείτε τους όρους χρήσης πριν την αναπαραγωγή του άρθρου.

ΠΡΟΣΟΧΗ: δεν επιτρέπουμε την αναπαραγωγή άνω του ενός τρίτου του κειμένου. Παρακαλούμε, τοποθετήστε ενεργό link.

http://maga.gr/2014/04/28/pagkosmios-organismos-tourismou-mithos-pragmatikotita/
Ιστορικό πλαίσιο Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού είναι ένας τουριστικός οργανισμός διακυβερνητικού χαρακτήρα με έδρα τη Μαδρίτη. Τα Μέλη του, στη Γενική Συνέλευση (Σαντιάγκο, Χιλή, 1η Οκτωβρίου 1999), έχοντας επαναβεβαιώσει τους στόχους του άρθρου 3 του Καταστατικού, και έχοντας υπόψη ότι ο ρόλος του Οργανισμού πρέπει να είναι «αποφασιστικός και κεντρικός», όπως αναγνωρίστηκε από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών (Ο.Η.Ε.), αποφασίσανε ότι κεντρικός στόχος του Οργανισμού είναι η προώθηση και ανάπτυξη του τουρισμού, με σκοπό να συμβάλει στην οικονομική ανάπτυξη, την ειρήνη την ευημερία, τη διεθνή κατανόηση, και τον παγκόσμιο σεβασμό καθώς και την τήρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά και των θεμελιωδών ελευθεριών χωρίς διάκριση φυλής, φύλου, γλώσσας ή θρησκείας. Τα μέλη του είναι τακτικά (104 κράτη), συνεργαζόμενα (4 αυτόνομες γεωγραφικές περιοχές) και προσεταιριζόμενα (157 μέλη). Τα προβλήματα που δημιουργεί η ετερογένεια αλλά και οι ιδιομορφίες του τουριστικού τομέα στην οργάνωση και τη λειτουργία των Συλλογικών Φορέων Τουρισμού ( Σ.Φ.Τ.) εμφανίζονται και στον Π.Ο.Τ. Τα συμφέροντα που εκπροσωπούν οι Σ.Φ.Τ. είναι συχνά εκ διαμέτρου αντίθετα μεταξύ τους. Οι Σ.Φ.Τ είναι αρκετά δύσκολο να λειτουργήσουν από κοινού στους κόλπους ενός και μόνο οργανισμού. Π.Ο.Τ. Δράσεις και σκοπός που εξυπηρετεί Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού (Π.Ο.Τ.) ως οργανισμός έχει θετικό πρόσημο, μιας και αναπτύσσει δράσεις που έχουν μεγάλη στρατηγική σημασία, καθώς ενισχύει και ευνοεί τα δίκτυα προώθησης και δι-επικοινωνίας που είναι αναγκαία για τη βιωσιμότητα των τουριστικών σχεδίων σε ζώνες σε παρακμή. Η γενικευμένη εφαρμογή του Ηθικού Κώδικα του Τουρισμού και των δέκα άρθρων του, που εγκρίθηκε από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Τουρισμού στο Σαντιάγκο της Χιλής την 1η Οκτωβρίου του 1999, μπορεί να είναι ένας καλός στόχος για τον οποίο φαίνεται απαραίτητη η συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα Πρόκειται για ένα σύνολο αρχών, οι οποίες με την υιοθέτηση τους, θέτουν τη βάση για τη βιώσιμη ανάπτυξη του τουρισμού και απευθύνονται σε όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη (τοπικές και εθνικές αρχές, τοπική κοινωνία, επαγγελματίες και εργαζόμενους του τουριστικού κλάδου και τουρίστες), καταγράφοντας τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις κάθε πλευράς . O κώδικας περιλαμβάνει συνοπτικά τα εξής 10 άρθρα Άρθρο 1 Η συμβολή του τουρισμού στην αμοιβαία κατανόηση και το σεβασμό ανάμεσα στους λαούς και τις κοινωνίες. Άρθρο 2 Ο τουρισμός ως ένα όχημα για την ατομική και τη συλλογική ολοκλήρωση. Άρθρο 3 Τουρισμός, ένας παράγοντας για βιώσιμη ανάπτυξη. Άρθρο 4 Τουρισμός, ένας χρήστης της πολιτιστικής κληρονομιάς της ανθρωπότητας και ένας συντελεστής για την αναβάθμισή της. Άρθρο 5 Τουρισμός, μια επωφελής δραστηριότητα για τις χώρες και τις κοινότητες υποδοχής. Άρθρο 6 Υποχρεώσεις των φορέων του τουρισμού στην τουριστική ανάπτυξη. Άρθρο 7 Δικαίωμα στον τουρισμό. Άρθρο 8 Η ελευθερία της τουριστικής διακίνησης (σύμφωνα με το άρθρο 13 της Οικουμενικής διακήρυξης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων) . Άρθρο 9 Δικαιώματα των εργαζομένων και των επιχειρηματιών στην τουριστική βιομηχανία Άρθρο 10 Εφαρμογή των αρχών του Παγκόσμιου Κώδικα Ηθικών Αρχών για τον τουρισμό. Π.Ο.Τ και Φιλελευθερισμός Στον φιλελευθερισμό η σχέση κράτους και επαγγελματικών οργανώσεων στα πλαίσια των ατομικών δικαιωμάτων και της ελευθερίας του συνεταιρίζεσθαι, κατοχυρώνει θεσμικά την οργάνωση επαγγελματικών συσσωματώσεων. Οι κλασικές φιλελεύθερες ιδέες έχουν λάβει ποικίλες μορφές, διατηρούν όμως μία ομάδα κοινών χαρακτηριστικών όπως να ασπάζονται τον εγωκεντρικό ατομικισμό. Η σύνοψη του οικονομικού φιλελευθερισμού που ξεκίνησε με τον Άνταμ Σμιθ βρίσκεται στη φράση «laissez faire – laissez passer», που σημαίνει «αφήστε τους να δράσουν» και θεωρείται το βασικό σύνθημα του ελεύθερου εμπορίου και έχει ταυτιστεί με τη μείωση του κρατισμού . Από τον 18o αιώνα, άλλωστε η ιδέα της εξαγωγής φιλελευθερισμού σε όλο τον κόσμο και η δόμηση μιας αρμονικής και φιλελεύθερης διεθνιστικής τάξης έχει κυριαρχήσει στην σκέψη των φιλελευθέρων. Βέβαια και η αντίσταση στη φιλελεύθερη διεθνισμό υπήρξε μεγάλη, με την αντίθετη άποψη να υποστηρίζει ότι η αυξανόμενη παγκόσμια αλληλεξάρτηση θα είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας και ότι οι δημοκρατίες αντιπροσώπευαν μια διεφθαρμένη τάξη ανεπίδεκτη διακυβέρνησης, εγχώριας αλλά και διεθνούς. Από τα τέλη του 20ου αιώνα, η πίστη στην ελεύθερη αγορά αναβίωσε μέσα από την έγερση του νεοφιλελευθερισμού και την επίθεση του στο «νεκρό χέρι» της διακυβέρνησης . Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού είναι μία άλλη σημαντική φιλελεύθερη επιτυχία και περιλαμβάνεται στην άνοδο του φιλελεύθερου διεθνισμού, ο οποίος έχει πιστωθεί με τη δημιουργία παγκόσμιων οργανισμών, όπως η Κοινωνία των Εθνών και, μετά τον Β” Παγκόσμιο Πόλεμο, τα Ηνωμένα Έθνη. Αυτό που μπορεί ακόμα να υποστηρίξει κανείς πάνω σε αυτή τη συζήτηση είναι ότι ξεκάθαρος στόχος του Π.Ο.Τ. είναι η προώθηση μιας δίκαιης, υπεύθυνης και βιώσιμης παγκόσμιας τουριστικής τάξης πραγμάτων, της οποίας τα οφέλη θα μοιραστούν σε όλους τους τομείς της κοινωνίας, στο πλαίσιο μιας ανοικτής και φιλελεύθερης οικονομίας. Η συνεργασία του Π.Ο.Τ. με τις κυβερνήσεις, με διεθνείς, διακυβερνητικές και μη κυβερνητικές οργανώσεις υπήρξε sine qua non συνθήκη για την παγκόσμια εφαρμογή των αρχών, ιδεών και οραμάτων του. Στα κράτη μέλη του Π.Ο.Τ. μπορεί κατά διαστήματα να ίσχυαν διαφορετικά στάδια. Π.χ. στην Ελλάδα μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’80 ίσχυε μία ιδιαίτερη μορφή κρατικού κορπορατισμού αλλά με την ωρίμανση των δημοκρατικών θεσμών εξαλείφτηκαν τα ίχνη του έντονου κορπαρισμού απομακρύνοντας την από το σύστημα του πλουραλισμού ή του κοινωνικού κορπορατισμού . Κλείνοντας τη συζήτηση πρέπει να αναφέρουμε ότι δεν είναι λίγοι αυτοί που κατακρίνουν τον Π.Ο.Τ και την πολιτική του κατηγορώντας τον ότι χρησιμοποιείται από τις αναπτυγμένες χώρες ως μέσο διείσδυσης στις φτωχότερες με σκοπό την ευκολότερη επίτευξη σχέσεων οικονομικού ιμπεριαλισμού. Συμπεράσματα Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού από την ίδρυση του διαδραματίζει έναν καθοριστικό και συνάμα νευραλγικό ρόλο. Ο ρόλος αυτός δεν περιορίζεται μόνο στην προαγωγή του οικουμενικού τουρισμού, αλλά συμβάλλει και στη ραγδαία ανάπτυξη της οικονομίας. Η συνεργασία που υπάρχει με όλους τους φορείς, τις κυβερνήσεις, τις διεθνείς, διακυβερνητικές και μη κυβερνητικές οργανώσεις υπήρξε για τον Π. Ο. Τ, sine qua non συνθήκη για την παγκόσμια εφαρμογή των αρχών, οραμάτων και ιδεών του, που διέπουν τη λειτουργία του και τις αρχές του. Ο Π.Ο.Τ. εκσυγχρονίζοντας τη λειτουργία του και παρακολουθώντας στενά τις ανάγκες της εποχής, προωθεί πολιτικές για έναν τουρισμό καταρχήν υπεύθυνο, στη συνέχεια βιώσιμο και τελικά προσβάσιμο σε όλους, προσφέροντας τη δυνατότητα στα μέλη του να εναρμονίσουν τις πολιτικές τους υιοθετώντας πρότυπα ανάπτυξης βιώσιμα Οι έννοιες της βιωσιμότητας, της ανάπτυξης, της εκπαίδευσης, της αειφορίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης συνδέονται αρμονικά με τον Κώδικα Ηθικών Αρχών για τον Τουρισμό του Π.Ο.Τ., οι δέκα αρχές του οποίου έχουν ιδιαίτερη δυναμική και εξαπλώνονται σε όλους τους τομείς του παγκόσμιου τουρισμού. Βασικός στόχος είναι να μειωθούν οι επιπτώσεις του τουρισμού στο περιβάλλον και την πολιτιστική κληρονομιά αλλά και να μεγιστοποιηθούν τα οφέλη όλων των τοπικών κοινωνιών . - See more at: http://maga.gr/2014/04/28/pagkosmios-organismos-tourismou-mithos-pragmatikotita/#sthash.luTNraVu.xPL0cPeZ.dpuf

Διαβάστε περισσότερα: http://maga.gr/2014/04/28/pagkosmios-organismos-tourismou-mithos-pragmatikotita/

Copyright © maga.gr

Συμβουλευτείτε τους όρους χρήσης πριν την αναπαραγωγή του άρθρου.

ΠΡΟΣΟΧΗ: δεν επιτρέπουμε την αναπαραγωγή άνω του ενός τρίτου του κειμένου. Παρακαλούμε, τοποθετήστε ενεργό link.
Ιστορικό πλαίσιο Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού είναι ένας τουριστικός οργανισμός διακυβερνητικού χαρακτήρα με έδρα τη Μαδρίτη. Τα Μέλη του, στη Γενική Συνέλευση (Σαντιάγκο, Χιλή, 1η Οκτωβρίου 1999), έχοντας επαναβεβαιώσει τους στόχους του άρθρου 3 του Καταστατικού, και έχοντας υπόψη ότι ο ρόλος του Οργανισμού πρέπει να είναι «αποφασιστικός και κεντρικός», όπως αναγνωρίστηκε από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών (Ο.Η.Ε.), αποφασίσανε ότι κεντρικός στόχος του Οργανισμού είναι η προώθηση και ανάπτυξη του τουρισμού, με σκοπό να συμβάλει στην οικονομική ανάπτυξη, την ειρήνη την ευημερία, τη διεθνή κατανόηση, και τον παγκόσμιο σεβασμό καθώς και την τήρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά και των θεμελιωδών ελευθεριών χωρίς διάκριση φυλής, φύλου, γλώσσας ή θρησκείας. Τα μέλη του είναι τακτικά (104 κράτη), συνεργαζόμενα (4 αυτόνομες γεωγραφικές περιοχές) και προσεταιριζόμενα (157 μέλη). Τα προβλήματα που δημιουργεί η ετερογένεια αλλά και οι ιδιομορφίες του τουριστικού τομέα στην οργάνωση και τη λειτουργία των Συλλογικών Φορέων Τουρισμού ( Σ.Φ.Τ.) εμφανίζονται και στον Π.Ο.Τ. Τα συμφέροντα που εκπροσωπούν οι Σ.Φ.Τ. είναι συχνά εκ διαμέτρου αντίθετα μεταξύ τους. Οι Σ.Φ.Τ είναι αρκετά δύσκολο να λειτουργήσουν από κοινού στους κόλπους ενός και μόνο οργανισμού. Π.Ο.Τ. Δράσεις και σκοπός που εξυπηρετεί Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού (Π.Ο.Τ.) ως οργανισμός έχει θετικό πρόσημο, μιας και αναπτύσσει δράσεις που έχουν μεγάλη στρατηγική σημασία, καθώς ενισχύει και ευνοεί τα δίκτυα προώθησης και δι-επικοινωνίας που είναι αναγκαία για τη βιωσιμότητα των τουριστικών σχεδίων σε ζώνες σε παρακμή. Η γενικευμένη εφαρμογή του Ηθικού Κώδικα του Τουρισμού και των δέκα άρθρων του, που εγκρίθηκε από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Τουρισμού στο Σαντιάγκο της Χιλής την 1η Οκτωβρίου του 1999, μπορεί να είναι ένας καλός στόχος για τον οποίο φαίνεται απαραίτητη η συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα Πρόκειται για ένα σύνολο αρχών, οι οποίες με την υιοθέτηση τους, θέτουν τη βάση για τη βιώσιμη ανάπτυξη του τουρισμού και απευθύνονται σε όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη (τοπικές και εθνικές αρχές, τοπική κοινωνία, επαγγελματίες και εργαζόμενους του τουριστικού κλάδου και τουρίστες), καταγράφοντας τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις κάθε πλευράς . O κώδικας περιλαμβάνει συνοπτικά τα εξής 10 άρθρα Άρθρο 1 Η συμβολή του τουρισμού στην αμοιβαία κατανόηση και το σεβασμό ανάμεσα στους λαούς και τις κοινωνίες. Άρθρο 2 Ο τουρισμός ως ένα όχημα για την ατομική και τη συλλογική ολοκλήρωση. Άρθρο 3 Τουρισμός, ένας παράγοντας για βιώσιμη ανάπτυξη. Άρθρο 4 Τουρισμός, ένας χρήστης της πολιτιστικής κληρονομιάς της ανθρωπότητας και ένας συντελεστής για την αναβάθμισή της. Άρθρο 5 Τουρισμός, μια επωφελής δραστηριότητα για τις χώρες και τις κοινότητες υποδοχής. Άρθρο 6 Υποχρεώσεις των φορέων του τουρισμού στην τουριστική ανάπτυξη. Άρθρο 7 Δικαίωμα στον τουρισμό. Άρθρο 8 Η ελευθερία της τουριστικής διακίνησης (σύμφωνα με το άρθρο 13 της Οικουμενικής διακήρυξης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων) . Άρθρο 9 Δικαιώματα των εργαζομένων και των επιχειρηματιών στην τουριστική βιομηχανία Άρθρο 10 Εφαρμογή των αρχών του Παγκόσμιου Κώδικα Ηθικών Αρχών για τον τουρισμό. Π.Ο.Τ και Φιλελευθερισμός Στον φιλελευθερισμό η σχέση κράτους και επαγγελματικών οργανώσεων στα πλαίσια των ατομικών δικαιωμάτων και της ελευθερίας του συνεταιρίζεσθαι, κατοχυρώνει θεσμικά την οργάνωση επαγγελματικών συσσωματώσεων. Οι κλασικές φιλελεύθερες ιδέες έχουν λάβει ποικίλες μορφές, διατηρούν όμως μία ομάδα κοινών χαρακτηριστικών όπως να ασπάζονται τον εγωκεντρικό ατομικισμό. Η σύνοψη του οικονομικού φιλελευθερισμού που ξεκίνησε με τον Άνταμ Σμιθ βρίσκεται στη φράση «laissez faire – laissez passer», που σημαίνει «αφήστε τους να δράσουν» και θεωρείται το βασικό σύνθημα του ελεύθερου εμπορίου και έχει ταυτιστεί με τη μείωση του κρατισμού . Από τον 18o αιώνα, άλλωστε η ιδέα της εξαγωγής φιλελευθερισμού σε όλο τον κόσμο και η δόμηση μιας αρμονικής και φιλελεύθερης διεθνιστικής τάξης έχει κυριαρχήσει στην σκέψη των φιλελευθέρων. Βέβαια και η αντίσταση στη φιλελεύθερη διεθνισμό υπήρξε μεγάλη, με την αντίθετη άποψη να υποστηρίζει ότι η αυξανόμενη παγκόσμια αλληλεξάρτηση θα είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας και ότι οι δημοκρατίες αντιπροσώπευαν μια διεφθαρμένη τάξη ανεπίδεκτη διακυβέρνησης, εγχώριας αλλά και διεθνούς. Από τα τέλη του 20ου αιώνα, η πίστη στην ελεύθερη αγορά αναβίωσε μέσα από την έγερση του νεοφιλελευθερισμού και την επίθεση του στο «νεκρό χέρι» της διακυβέρνησης . Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού είναι μία άλλη σημαντική φιλελεύθερη επιτυχία και περιλαμβάνεται στην άνοδο του φιλελεύθερου διεθνισμού, ο οποίος έχει πιστωθεί με τη δημιουργία παγκόσμιων οργανισμών, όπως η Κοινωνία των Εθνών και, μετά τον Β” Παγκόσμιο Πόλεμο, τα Ηνωμένα Έθνη. Αυτό που μπορεί ακόμα να υποστηρίξει κανείς πάνω σε αυτή τη συζήτηση είναι ότι ξεκάθαρος στόχος του Π.Ο.Τ. είναι η προώθηση μιας δίκαιης, υπεύθυνης και βιώσιμης παγκόσμιας τουριστικής τάξης πραγμάτων, της οποίας τα οφέλη θα μοιραστούν σε όλους τους τομείς της κοινωνίας, στο πλαίσιο μιας ανοικτής και φιλελεύθερης οικονομίας. Η συνεργασία του Π.Ο.Τ. με τις κυβερνήσεις, με διεθνείς, διακυβερνητικές και μη κυβερνητικές οργανώσεις υπήρξε sine qua non συνθήκη για την παγκόσμια εφαρμογή των αρχών, ιδεών και οραμάτων του. Στα κράτη μέλη του Π.Ο.Τ. μπορεί κατά διαστήματα να ίσχυαν διαφορετικά στάδια. Π.χ. στην Ελλάδα μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’80 ίσχυε μία ιδιαίτερη μορφή κρατικού κορπορατισμού αλλά με την ωρίμανση των δημοκρατικών θεσμών εξαλείφτηκαν τα ίχνη του έντονου κορπαρισμού απομακρύνοντας την από το σύστημα του πλουραλισμού ή του κοινωνικού κορπορατισμού . Κλείνοντας τη συζήτηση πρέπει να αναφέρουμε ότι δεν είναι λίγοι αυτοί που κατακρίνουν τον Π.Ο.Τ και την πολιτική του κατηγορώντας τον ότι χρησιμοποιείται από τις αναπτυγμένες χώρες ως μέσο διείσδυσης στις φτωχότερες με σκοπό την ευκολότερη επίτευξη σχέσεων οικονομικού ιμπεριαλισμού. Συμπεράσματα Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού από την ίδρυση του διαδραματίζει έναν καθοριστικό και συνάμα νευραλγικό ρόλο. Ο ρόλος αυτός δεν περιορίζεται μόνο στην προαγωγή του οικουμενικού τουρισμού, αλλά συμβάλλει και στη ραγδαία ανάπτυξη της οικονομίας. Η συνεργασία που υπάρχει με όλους τους φορείς, τις κυβερνήσεις, τις διεθνείς, διακυβερνητικές και μη κυβερνητικές οργανώσεις υπήρξε για τον Π. Ο. Τ, sine qua non συνθήκη για την παγκόσμια εφαρμογή των αρχών, οραμάτων και ιδεών του, που διέπουν τη λειτουργία του και τις αρχές του. Ο Π.Ο.Τ. εκσυγχρονίζοντας τη λειτουργία του και παρακολουθώντας στενά τις ανάγκες της εποχής, προωθεί πολιτικές για έναν τουρισμό καταρχήν υπεύθυνο, στη συνέχεια βιώσιμο και τελικά προσβάσιμο σε όλους, προσφέροντας τη δυνατότητα στα μέλη του να εναρμονίσουν τις πολιτικές τους υιοθετώντας πρότυπα ανάπτυξης βιώσιμα Οι έννοιες της βιωσιμότητας, της ανάπτυξης, της εκπαίδευσης, της αειφορίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης συνδέονται αρμονικά με τον Κώδικα Ηθικών Αρχών για τον Τουρισμό του Π.Ο.Τ., οι δέκα αρχές του οποίου έχουν ιδιαίτερη δυναμική και εξαπλώνονται σε όλους τους τομείς του παγκόσμιου τουρισμού. Βασικός στόχος είναι να μειωθούν οι επιπτώσεις του τουρισμού στο περιβάλλον και την πολιτιστική κληρονομιά αλλά και να μεγιστοποιηθούν τα οφέλη όλων των τοπικών κοινωνιών . - See more at: http://maga.gr/2014/04/28/pagkosmios-organismos-tourismou-mithos-pragmatikotita/#sthash.luTNraVu.xPL0cPeZ.dpuf

Διαβάστε περισσότερα: http://maga.gr/2014/04/28/pagkosmios-organismos-tourismou-mithos-pragmatikotita/

Copyright © maga.gr

Συμβουλευτείτε τους όρους χρήσης πριν την αναπαραγωγή του άρθρου.

ΠΡΟΣΟΧΗ: δεν επιτρέπουμε την αναπαραγωγή άνω του ενός τρίτου του κειμένου. Παρακαλούμε, τοποθετήστε ενεργό link.
Ιστορικό πλαίσιο Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού είναι ένας τουριστικός οργανισμός διακυβερνητικού χαρακτήρα με έδρα τη Μαδρίτη. Τα Μέλη του, στη Γενική Συνέλευση (Σαντιάγκο, Χιλή, 1η Οκτωβρίου 1999), έχοντας επαναβεβαιώσει τους στόχους του άρθρου 3 του Καταστατικού, και έχοντας υπόψη ότι ο ρόλος του Οργανισμού πρέπει να είναι «αποφασιστικός και κεντρικός», όπως αναγνωρίστηκε από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών (Ο.Η.Ε.), αποφασίσανε ότι κεντρικός στόχος του Οργανισμού είναι η προώθηση και ανάπτυξη του τουρισμού, με σκοπό να συμβάλει στην οικονομική ανάπτυξη, την ειρήνη την ευημερία, τη διεθνή κατανόηση, και τον παγκόσμιο σεβασμό καθώς και την τήρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά και των θεμελιωδών ελευθεριών χωρίς διάκριση φυλής, φύλου, γλώσσας ή θρησκείας. Τα μέλη του είναι τακτικά (104 κράτη), συνεργαζόμενα (4 αυτόνομες γεωγραφικές περιοχές) και προσεταιριζόμενα (157 μέλη). Τα προβλήματα που δημιουργεί η ετερογένεια αλλά και οι ιδιομορφίες του τουριστικού τομέα στην οργάνωση και τη λειτουργία των Συλλογικών Φορέων Τουρισμού ( Σ.Φ.Τ.) εμφανίζονται και στον Π.Ο.Τ. Τα συμφέροντα που εκπροσωπούν οι Σ.Φ.Τ. είναι συχνά εκ διαμέτρου αντίθετα μεταξύ τους. Οι Σ.Φ.Τ είναι αρκετά δύσκολο να λειτουργήσουν από κοινού στους κόλπους ενός και μόνο οργανισμού. Π.Ο.Τ. Δράσεις και σκοπός που εξυπηρετεί Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού (Π.Ο.Τ.) ως οργανισμός έχει θετικό πρόσημο, μιας και αναπτύσσει δράσεις που έχουν μεγάλη στρατηγική σημασία, καθώς ενισχύει και ευνοεί τα δίκτυα προώθησης και δι-επικοινωνίας που είναι αναγκαία για τη βιωσιμότητα των τουριστικών σχεδίων σε ζώνες σε παρακμή. Η γενικευμένη εφαρμογή του Ηθικού Κώδικα του Τουρισμού και των δέκα άρθρων του, που εγκρίθηκε από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Τουρισμού στο Σαντιάγκο της Χιλής την 1η Οκτωβρίου του 1999, μπορεί να είναι ένας καλός στόχος για τον οποίο φαίνεται απαραίτητη η συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα Πρόκειται για ένα σύνολο αρχών, οι οποίες με την υιοθέτηση τους, θέτουν τη βάση για τη βιώσιμη ανάπτυξη του τουρισμού και απευθύνονται σε όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη (τοπικές και εθνικές αρχές, τοπική κοινωνία, επαγγελματίες και εργαζόμενους του τουριστικού κλάδου και τουρίστες), καταγράφοντας τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις κάθε πλευράς . O κώδικας περιλαμβάνει συνοπτικά τα εξής 10 άρθρα Άρθρο 1 Η συμβολή του τουρισμού στην αμοιβαία κατανόηση και το σεβασμό ανάμεσα στους λαούς και τις κοινωνίες. Άρθρο 2 Ο τουρισμός ως ένα όχημα για την ατομική και τη συλλογική ολοκλήρωση. Άρθρο 3 Τουρισμός, ένας παράγοντας για βιώσιμη ανάπτυξη. Άρθρο 4 Τουρισμός, ένας χρήστης της πολιτιστικής κληρονομιάς της ανθρωπότητας και ένας συντελεστής για την αναβάθμισή της. Άρθρο 5 Τουρισμός, μια επωφελής δραστηριότητα για τις χώρες και τις κοινότητες υποδοχής. Άρθρο 6 Υποχρεώσεις των φορέων του τουρισμού στην τουριστική ανάπτυξη. Άρθρο 7 Δικαίωμα στον τουρισμό. Άρθρο 8 Η ελευθερία της τουριστικής διακίνησης (σύμφωνα με το άρθρο 13 της Οικουμενικής διακήρυξης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων) . Άρθρο 9 Δικαιώματα των εργαζομένων και των επιχειρηματιών στην τουριστική βιομηχανία Άρθρο 10 Εφαρμογή των αρχών του Παγκόσμιου Κώδικα Ηθικών Αρχών για τον τουρισμό. Π.Ο.Τ και Φιλελευθερισμός Στον φιλελευθερισμό η σχέση κράτους και επαγγελματικών οργανώσεων στα πλαίσια των ατομικών δικαιωμάτων και της ελευθερίας του συνεταιρίζεσθαι, κατοχυρώνει θεσμικά την οργάνωση επαγγελματικών συσσωματώσεων. Οι κλασικές φιλελεύθερες ιδέες έχουν λάβει ποικίλες μορφές, διατηρούν όμως μία ομάδα κοινών χαρακτηριστικών όπως να ασπάζονται τον εγωκεντρικό ατομικισμό. Η σύνοψη του οικονομικού φιλελευθερισμού που ξεκίνησε με τον Άνταμ Σμιθ βρίσκεται στη φράση «laissez faire – laissez passer», που σημαίνει «αφήστε τους να δράσουν» και θεωρείται το βασικό σύνθημα του ελεύθερου εμπορίου και έχει ταυτιστεί με τη μείωση του κρατισμού . Από τον 18o αιώνα, άλλωστε η ιδέα της εξαγωγής φιλελευθερισμού σε όλο τον κόσμο και η δόμηση μιας αρμονικής και φιλελεύθερης διεθνιστικής τάξης έχει κυριαρχήσει στην σκέψη των φιλελευθέρων. Βέβαια και η αντίσταση στη φιλελεύθερη διεθνισμό υπήρξε μεγάλη, με την αντίθετη άποψη να υποστηρίζει ότι η αυξανόμενη παγκόσμια αλληλεξάρτηση θα είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας και ότι οι δημοκρατίες αντιπροσώπευαν μια διεφθαρμένη τάξη ανεπίδεκτη διακυβέρνησης, εγχώριας αλλά και διεθνούς. Από τα τέλη του 20ου αιώνα, η πίστη στην ελεύθερη αγορά αναβίωσε μέσα από την έγερση του νεοφιλελευθερισμού και την επίθεση του στο «νεκρό χέρι» της διακυβέρνησης . Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού είναι μία άλλη σημαντική φιλελεύθερη επιτυχία και περιλαμβάνεται στην άνοδο του φιλελεύθερου διεθνισμού, ο οποίος έχει πιστωθεί με τη δημιουργία παγκόσμιων οργανισμών, όπως η Κοινωνία των Εθνών και, μετά τον Β” Παγκόσμιο Πόλεμο, τα Ηνωμένα Έθνη. Αυτό που μπορεί ακόμα να υποστηρίξει κανείς πάνω σε αυτή τη συζήτηση είναι ότι ξεκάθαρος στόχος του Π.Ο.Τ. είναι η προώθηση μιας δίκαιης, υπεύθυνης και βιώσιμης παγκόσμιας τουριστικής τάξης πραγμάτων, της οποίας τα οφέλη θα μοιραστούν σε όλους τους τομείς της κοινωνίας, στο πλαίσιο μιας ανοικτής και φιλελεύθερης οικονομίας. Η συνεργασία του Π.Ο.Τ. με τις κυβερνήσεις, με διεθνείς, διακυβερνητικές και μη κυβερνητικές οργανώσεις υπήρξε sine qua non συνθήκη για την παγκόσμια εφαρμογή των αρχών, ιδεών και οραμάτων του. Στα κράτη μέλη του Π.Ο.Τ. μπορεί κατά διαστήματα να ίσχυαν διαφορετικά στάδια. Π.χ. στην Ελλάδα μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’80 ίσχυε μία ιδιαίτερη μορφή κρατικού κορπορατισμού αλλά με την ωρίμανση των δημοκρατικών θεσμών εξαλείφτηκαν τα ίχνη του έντονου κορπαρισμού απομακρύνοντας την από το σύστημα του πλουραλισμού ή του κοινωνικού κορπορατισμού . Κλείνοντας τη συζήτηση πρέπει να αναφέρουμε ότι δεν είναι λίγοι αυτοί που κατακρίνουν τον Π.Ο.Τ και την πολιτική του κατηγορώντας τον ότι χρησιμοποιείται από τις αναπτυγμένες χώρες ως μέσο διείσδυσης στις φτωχότερες με σκοπό την ευκολότερη επίτευξη σχέσεων οικονομικού ιμπεριαλισμού. Συμπεράσματα Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού από την ίδρυση του διαδραματίζει έναν καθοριστικό και συνάμα νευραλγικό ρόλο. Ο ρόλος αυτός δεν περιορίζεται μόνο στην προαγωγή του οικουμενικού τουρισμού, αλλά συμβάλλει και στη ραγδαία ανάπτυξη της οικονομίας. Η συνεργασία που υπάρχει με όλους τους φορείς, τις κυβερνήσεις, τις διεθνείς, διακυβερνητικές και μη κυβερνητικές οργανώσεις υπήρξε για τον Π. Ο. Τ, sine qua non συνθήκη για την παγκόσμια εφαρμογή των αρχών, οραμάτων και ιδεών του, που διέπουν τη λειτουργία του και τις αρχές του. Ο Π.Ο.Τ. εκσυγχρονίζοντας τη λειτουργία του και παρακολουθώντας στενά τις ανάγκες της εποχής, προωθεί πολιτικές για έναν τουρισμό καταρχήν υπεύθυνο, στη συνέχεια βιώσιμο και τελικά προσβάσιμο σε όλους, προσφέροντας τη δυνατότητα στα μέλη του να εναρμονίσουν τις πολιτικές τους υιοθετώντας πρότυπα ανάπτυξης βιώσιμα Οι έννοιες της βιωσιμότητας, της ανάπτυξης, της εκπαίδευσης, της αειφορίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης συνδέονται αρμονικά με τον Κώδικα Ηθικών Αρχών για τον Τουρισμό του Π.Ο.Τ., οι δέκα αρχές του οποίου έχουν ιδιαίτερη δυναμική και εξαπλώνονται σε όλους τους τομείς του παγκόσμιου τουρισμού. Βασικός στόχος είναι να μειωθούν οι επιπτώσεις του τουρισμού στο περιβάλλον και την πολιτιστική κληρονομιά αλλά και να μεγιστοποιηθούν τα οφέλη όλων των τοπικών κοινωνιών . - See more at: http://maga.gr/2014/04/28/pagkosmios-organismos-tourismou-mithos-pragmatikotita/#sthash.luTNraVu.xPL0cPeZ.dpuf

Διαβάστε περισσότερα: http://maga.gr/2014/04/28/pagkosmios-organismos-tourismou-mithos-pragmatikotita/

Copyright © maga.gr

Συμβουλευτείτε τους όρους χρήσης πριν την αναπαραγωγή του άρθρου.

ΠΡΟΣΟΧΗ: δεν επιτρέπουμε την αναπαραγωγή άνω του ενός τρίτου του κειμένου. Παρακαλούμε, τοποθετήστε ενεργό link.
Ιστορικό πλαίσιο Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού είναι ένας τουριστικός οργανισμός διακυβερνητικού χαρακτήρα με έδρα τη Μαδρίτη. Τα Μέλη του, στη Γενική Συνέλευση (Σαντιάγκο, Χιλή, 1η Οκτωβρίου 1999), έχοντας επαναβεβαιώσει τους στόχους του άρθρου 3 του Καταστατικού, και έχοντας υπόψη ότι ο ρόλος του Οργανισμού πρέπει να είναι «αποφασιστικός και κεντρικός», όπως αναγνωρίστηκε από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών (Ο.Η.Ε.), αποφασίσανε ότι κεντρικός στόχος του Οργανισμού είναι η προώθηση και ανάπτυξη του τουρισμού, με σκοπό να συμβάλει στην οικονομική ανάπτυξη, την ειρήνη την ευημερία, τη διεθνή κατανόηση, και τον παγκόσμιο σεβασμό καθώς και την τήρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά και των θεμελιωδών ελευθεριών χωρίς διάκριση φυλής, φύλου, γλώσσας ή θρησκείας. Τα μέλη του είναι τακτικά (104 κράτη), συνεργαζόμενα (4 αυτόνομες γεωγραφικές περιοχές) και προσεταιριζόμενα (157 μέλη). Τα προβλήματα που δημιουργεί η ετερογένεια αλλά και οι ιδιομορφίες του τουριστικού τομέα στην οργάνωση και τη λειτουργία των Συλλογικών Φορέων Τουρισμού ( Σ.Φ.Τ.) εμφανίζονται και στον Π.Ο.Τ. Τα συμφέροντα που εκπροσωπούν οι Σ.Φ.Τ. είναι συχνά εκ διαμέτρου αντίθετα μεταξύ τους. Οι Σ.Φ.Τ είναι αρκετά δύσκολο να λειτουργήσουν από κοινού στους κόλπους ενός και μόνο οργανισμού. Π.Ο.Τ. Δράσεις και σκοπός που εξυπηρετεί Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού (Π.Ο.Τ.) ως οργανισμός έχει θετικό πρόσημο, μιας και αναπτύσσει δράσεις που έχουν μεγάλη στρατηγική σημασία, καθώς ενισχύει και ευνοεί τα δίκτυα προώθησης και δι-επικοινωνίας που είναι αναγκαία για τη βιωσιμότητα των τουριστικών σχεδίων σε ζώνες σε παρακμή. Η γενικευμένη εφαρμογή του Ηθικού Κώδικα του Τουρισμού και των δέκα άρθρων του, που εγκρίθηκε από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Τουρισμού στο Σαντιάγκο της Χιλής την 1η Οκτωβρίου του 1999, μπορεί να είναι ένας καλός στόχος για τον οποίο φαίνεται απαραίτητη η συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα Πρόκειται για ένα σύνολο αρχών, οι οποίες με την υιοθέτηση τους, θέτουν τη βάση για τη βιώσιμη ανάπτυξη του τουρισμού και απευθύνονται σε όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη (τοπικές και εθνικές αρχές, τοπική κοινωνία, επαγγελματίες και εργαζόμενους του τουριστικού κλάδου και τουρίστες), καταγράφοντας τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις κάθε πλευράς . O κώδικας περιλαμβάνει συνοπτικά τα εξής 10 άρθρα Άρθρο 1 Η συμβολή του τουρισμού στην αμοιβαία κατανόηση και το σεβασμό ανάμεσα στους λαούς και τις κοινωνίες. Άρθρο 2 Ο τουρισμός ως ένα όχημα για την ατομική και τη συλλογική ολοκλήρωση. Άρθρο 3 Τουρισμός, ένας παράγοντας για βιώσιμη ανάπτυξη. Άρθρο 4 Τουρισμός, ένας χρήστης της πολιτιστικής κληρονομιάς της ανθρωπότητας και ένας συντελεστής για την αναβάθμισή της. Άρθρο 5 Τουρισμός, μια επωφελής δραστηριότητα για τις χώρες και τις κοινότητες υποδοχής. Άρθρο 6 Υποχρεώσεις των φορέων του τουρισμού στην τουριστική ανάπτυξη. Άρθρο 7 Δικαίωμα στον τουρισμό. Άρθρο 8 Η ελευθερία της τουριστικής διακίνησης (σύμφωνα με το άρθρο 13 της Οικουμενικής διακήρυξης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων) . Άρθρο 9 Δικαιώματα των εργαζομένων και των επιχειρηματιών στην τουριστική βιομηχανία Άρθρο 10 Εφαρμογή των αρχών του Παγκόσμιου Κώδικα Ηθικών Αρχών για τον τουρισμό. Π.Ο.Τ και Φιλελευθερισμός Στον φιλελευθερισμό η σχέση κράτους και επαγγελματικών οργανώσεων στα πλαίσια των ατομικών δικαιωμάτων και της ελευθερίας του συνεταιρίζεσθαι, κατοχυρώνει θεσμικά την οργάνωση επαγγελματικών συσσωματώσεων. Οι κλασικές φιλελεύθερες ιδέες έχουν λάβει ποικίλες μορφές, διατηρούν όμως μία ομάδα κοινών χαρακτηριστικών όπως να ασπάζονται τον εγωκεντρικό ατομικισμό. Η σύνοψη του οικονομικού φιλελευθερισμού που ξεκίνησε με τον Άνταμ Σμιθ βρίσκεται στη φράση «laissez faire – laissez passer», που σημαίνει «αφήστε τους να δράσουν» και θεωρείται το βασικό σύνθημα του ελεύθερου εμπορίου και έχει ταυτιστεί με τη μείωση του κρατισμού . Από τον 18o αιώνα, άλλωστε η ιδέα της εξαγωγής φιλελευθερισμού σε όλο τον κόσμο και η δόμηση μιας αρμονικής και φιλελεύθερης διεθνιστικής τάξης έχει κυριαρχήσει στην σκέψη των φιλελευθέρων. Βέβαια και η αντίσταση στη φιλελεύθερη διεθνισμό υπήρξε μεγάλη, με την αντίθετη άποψη να υποστηρίζει ότι η αυξανόμενη παγκόσμια αλληλεξάρτηση θα είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας και ότι οι δημοκρατίες αντιπροσώπευαν μια διεφθαρμένη τάξη ανεπίδεκτη διακυβέρνησης, εγχώριας αλλά και διεθνούς. Από τα τέλη του 20ου αιώνα, η πίστη στην ελεύθερη αγορά αναβίωσε μέσα από την έγερση του νεοφιλελευθερισμού και την επίθεση του στο «νεκρό χέρι» της διακυβέρνησης . Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού είναι μία άλλη σημαντική φιλελεύθερη επιτυχία και περιλαμβάνεται στην άνοδο του φιλελεύθερου διεθνισμού, ο οποίος έχει πιστωθεί με τη δημιουργία παγκόσμιων οργανισμών, όπως η Κοινωνία των Εθνών και, μετά τον Β” Παγκόσμιο Πόλεμο, τα Ηνωμένα Έθνη. Αυτό που μπορεί ακόμα να υποστηρίξει κανείς πάνω σε αυτή τη συζήτηση είναι ότι ξεκάθαρος στόχος του Π.Ο.Τ. είναι η προώθηση μιας δίκαιης, υπεύθυνης και βιώσιμης παγκόσμιας τουριστικής τάξης πραγμάτων, της οποίας τα οφέλη θα μοιραστούν σε όλους τους τομείς της κοινωνίας, στο πλαίσιο μιας ανοικτής και φιλελεύθερης οικονομίας. Η συνεργασία του Π.Ο.Τ. με τις κυβερνήσεις, με διεθνείς, διακυβερνητικές και μη κυβερνητικές οργανώσεις υπήρξε sine qua non συνθήκη για την παγκόσμια εφαρμογή των αρχών, ιδεών και οραμάτων του. Στα κράτη μέλη του Π.Ο.Τ. μπορεί κατά διαστήματα να ίσχυαν διαφορετικά στάδια. Π.χ. στην Ελλάδα μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’80 ίσχυε μία ιδιαίτερη μορφή κρατικού κορπορατισμού αλλά με την ωρίμανση των δημοκρατικών θεσμών εξαλείφτηκαν τα ίχνη του έντονου κορπαρισμού απομακρύνοντας την από το σύστημα του πλουραλισμού ή του κοινωνικού κορπορατισμού . Κλείνοντας τη συζήτηση πρέπει να αναφέρουμε ότι δεν είναι λίγοι αυτοί που κατακρίνουν τον Π.Ο.Τ και την πολιτική του κατηγορώντας τον ότι χρησιμοποιείται από τις αναπτυγμένες χώρες ως μέσο διείσδυσης στις φτωχότερες με σκοπό την ευκολότερη επίτευξη σχέσεων οικονομικού ιμπεριαλισμού. Συμπεράσματα Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού από την ίδρυση του διαδραματίζει έναν καθοριστικό και συνάμα νευραλγικό ρόλο. Ο ρόλος αυτός δεν περιορίζεται μόνο στην προαγωγή του οικουμενικού τουρισμού, αλλά συμβάλλει και στη ραγδαία ανάπτυξη της οικονομίας. Η συνεργασία που υπάρχει με όλους τους φορείς, τις κυβερνήσεις, τις διεθνείς, διακυβερνητικές και μη κυβερνητικές οργανώσεις υπήρξε για τον Π. Ο. Τ, sine qua non συνθήκη για την παγκόσμια εφαρμογή των αρχών, οραμάτων και ιδεών του, που διέπουν τη λειτουργία του και τις αρχές του. Ο Π.Ο.Τ. εκσυγχρονίζοντας τη λειτουργία του και παρακολουθώντας στενά τις ανάγκες της εποχής, προωθεί πολιτικές για έναν τουρισμό καταρχήν υπεύθυνο, στη συνέχεια βιώσιμο και τελικά προσβάσιμο σε όλους, προσφέροντας τη δυνατότητα στα μέλη του να εναρμονίσουν τις πολιτικές τους υιοθετώντας πρότυπα ανάπτυξης βιώσιμα Οι έννοιες της βιωσιμότητας, της ανάπτυξης, της εκπαίδευσης, της αειφορίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης συνδέονται αρμονικά με τον Κώδικα Ηθικών Αρχών για τον Τουρισμό του Π.Ο.Τ., οι δέκα αρχές του οποίου έχουν ιδιαίτερη δυναμική και εξαπλώνονται σε όλους τους τομείς του παγκόσμιου τουρισμού. Βασικός στόχος είναι να μειωθούν οι επιπτώσεις του τουρισμού στο περιβάλλον και την πολιτιστική κληρονομιά αλλά και να μεγιστοποιηθούν τα οφέλη όλων των τοπικών κοινωνιών . - See more at: http://maga.gr/2014/04/28/pagkosmios-organismos-tourismou-mithos-pragmatikotita/#sthash.luTNraVu.xPL0cPeZ.dpuf

Διαβάστε περισσότερα: http://maga.gr/2014/04/28/pagkosmios-organismos-tourismou-mithos-pragmatikotita/

Copyright © maga.gr

Συμβουλευτείτε τους όρους χρήσης πριν την αναπαραγωγή του άρθρου.

ΠΡΟΣΟΧΗ: δεν επιτρέπουμε την αναπαραγωγή άνω του ενός τρίτου του κειμένου. Παρακαλούμε, τοποθετήστε ενεργό link.
Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού, μύθος ή πραγματικότητα; - See more at: http://maga.gr/2014/04/28/pagkosmios-organismos-tourismou-mithos-pragmatikotita/#sthash.luTNraVu.xPL0cPeZ.dpuf

Διαβάστε περισσότερα: http://maga.gr/2014/04/28/pagkosmios-organismos-tourismou-mithos-pragmatikotita/

Copyright © maga.gr

Συμβουλευτείτε τους όρους χρήσης πριν την αναπαραγωγή του άρθρου.

ΠΡΟΣΟΧΗ: δεν επιτρέπουμε την αναπαραγωγή άνω του ενός τρίτου του κειμένου. Παρακαλούμε, τοποθετήστε ενεργό link.

ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ