Οι πραγματικοί Βραζιλιάνοι

η "Βραζιλία του 2014", την ομάδα που παίζει με κλασικά βραζιλιάνικο στυλ, σε αυτό το Μουντιάλ, αλλά κινδυνεύει να αποκλειστεί από την... Βραζιλία
 
Nα σας πως μια ιστορία που στη φούρια ξέχασα. Το βράδυ της ήττας της Εθνικής μας από την Κολομβία στο Μπελ Οριζόντε, οι περισσότεροι διεθνείς μας ήταν σκασμένοι για τρεις λόγους. Ο πρώτος γιατί πίστευαν ότι είχαν παίξει καλά και το αποτέλεσμα ήταν άδικο. Ο δεύτερος γιατί κάποιος τους είχε βάλει στο μυαλό ότι η ομάδα περνάει μόνο αν δεν χάσει το πρώτο ματς και ότι με ήττα ξόφλησε – δεν νομίζω ότι αυτός ήταν ο Σάντος. Ο τρίτος και σοβαρότερος λόγος ήταν ότι εκτιμούσαν πως η χωρίς τον Φαλκάο Κολομβία είναι ο πιο εύκολος αντίπαλος του ομίλου!
Μόνο ο Γιώργος Καραγκούνης συμφωνούσε μαζί μου ότι αυτή εδώ η ομάδα είναι η πραγματική Βραζιλία. «Ρε συ» μου έλεγε «τους το λέω και τους το ξεναλέω τρία γκολ έτσι μας είχαν βάλει μόνο κάποτε οι Βραζιλιάνοι στο Confederation Cup. Ετούτη είναι ομαδάρα και θα πάει μακριά».
Και μόνο να βλέπεις το στυλ των παικτών τους καταλαβαίνεις πόσο περισσότερο Βραζιλιάνοι είναι από τους τωρινούς Βραζιλιάνους.
Στην άμυνα ο Αρμέρο και ο Ζουνίγκα παίρνουν πρωτοβουλίες επιθετικές, αλλά όπως κάποτε ο Καφού και ο Ρομπέρτο Κάρλος, δεν ξεχνάνε να γυρίσουν – αντίθετα από τον Ντάνι Αλβες που αναζητά το Μέσι και το Μαρσέλο που νομίζει ότι όλοι του οι αντίπαλοι είναι κουρασμένοι, όπως οι παίκτες της Ατλέτικο Μαδρίτης που βρήκε «νεκρούς» στην παράταση και τους πήρε το Τσάμπιονς λιγκ.
Ο Γιέπες και ο Ζαπάτα έχουν τα χαρακτηριστικά των κλασσικών βραζιλιάνων αμυντικών: ο πρώτος είναι η συνέχεια του Ρόκε Τζούνιορ, ψηλός, ογκώδης και αρχοντικός, ο δεύτερος ο Αλνταϊρ του 2014, που καταλάβαινε πάντα που θα καταλήξει η μπάλα. Οι χαφ τους επίσης έρχονται από τις βραζιλιάνικες παραδόσεις: ο Κάρλος Σάντσες έχει το αριστερό του Ζε Ρομπέρτο, αλλά και τον δυναμισμό του Ντούνγκα, ενώ ο Αγκιλάρ από πρωταθλητές κόσμου όπως ο Σέζαρ Σαμπάϊο, ο Κλέμπερσον και ο «Πούμα» Εμερσον δεν έχει να ζηλέψει τίποτα, σε αντίθεση με τους άχρωμους Παουλίνιο και Γουστάβο και τους επιπόλαιους Ραμίρεζ και Φερναντίνιο.

Η Κολομβία παίζει με δυο κυνηγούς, όπως η Βραζιλία του Ρομάριο και του Μπεμπέτο, έστω κι αν ο Τζάκσον Μαρτίνεζ και ο Τεόφιλο Γκουτιέρεζ φέρνουν πιο πολύ στον Αντριάνο και τον Λουίς Φαμπιάνο: σίγουρα και οι δυο είναι πιο βραζιλιάνοι από το Φρεντ. Δεξιά ο Κουαδράδο ντριπλάρει με την άνεση του Ζουνίνιο κι έχει το μπόι του Ζιοβάνι, αλλά ο πιο Βραζιλιάνος όλων είναι ο, σε στυλ, διάδοχος του Ρίμπο και του Κακά, δηλαδή ο Χαμές Ροντρίγκες.  Όλα του τα γκολ στο τουρνουά θα μπορούσαν να βρίσκονται στα cd με τα χαϊλάιτς της καριέρας αυτών των δυο. Το γυριστό εναντίον της Ουρουγουάης είναι Ρίμπο, η λόμπα με τους Γιαπωνέζους είναι Κακά: οι Βραζιλιάνοι βλέποντας τον να προσπαθεί να σκοράρει ακόμα και από κόρνερ, θεωρώντας όπως ακριβώς τα δικά τους μεγάλα δεκάρια ότι κάθε στημένη μπάλα είναι ευκαιρία για δημιουργία, παθαίνουν ότι ο καψούρης όταν βλέπει την παλιά του γκόμενα αγκαλιά με ένα άλλον.

Με βραζιλιάνικο στυλ

Οι Κολομβιανοί παίζουν και πιο βραζιλιάνικα από τους Βραζιλιάνους. Δεν πιέζουν ψηλά – πράγμα που ποτέ δεν έκαναν ιστορικά οι Βραζιλιάνοι, αλλά καλύπτουν σωστά το χώρο. Κάνουν αυτή τη γλυκιά νωχελική κατοχή μπάλας που σε κοιμίζει, πριν ξαφνικά επιταχύνουν. Παίζουν με μικρές πάσες και σπόντες και ξαφνικά γεμίζουν την αντίπαλη περιοχή παίκτες: θυμηθείτε το δεύτερο γκολ με την Ουρουγουάη. Κυρίως, χάρη στον Χαμές και τον Κουαδράδο υπόσχονται στο θεατή τη μεγάλη ενέργεια, την κοφτή ντρίπλα, την κρυφή πάσα, το απρόβλεπτο: κόντρα στη δική μας ομάδα στο 92΄έχουν διάθεση για  συνεργασίες με τακουνάκια πριν το γκολ.

Ακόμα και οι ιστορίες τους είναι πιο βραζιλιάνικες. Ο Χαμές Ροντρίγκες ήταν αστέρι στα 14 του κι υπάρχουν βίντεο της εποχής, που τον δείχνουν να ξεσηκώνει ως πιτσιρίκος το γήπεδο. Παντρεύτηκε την βολεϊμπολίστρια αδερφή του συμπαίκτη του τερματοφύλακα Οσπίνα στα 19 του, η οποία τον ερωτεύτηκε όταν ξετρελάθηκε με τα κόλπα που έκανε στην προπόνηση (φωτο). Ποιος από τους τωρινούς Βραζιλιάνους έχει μια τέτοια ιστορία να διηγηθεί; Οι Κολομβιανοί έχουν και καλύτερο προπονητή. Ο Πέκερμαν δεν είναι απλώς καλύτερος από το Σκολάρι που έχουν σήμερα οι Βραζιλιάνοι, αλλά είναι καλύτερος από κάθε Βραζιλιάνο εκλέκτορα: δεν θυμάμαι ποτέ τη Βραζιλία να έχει παίξει σε μουντιάλ με τρία διαφορετικά σχήματα όπως η Κολομβία σε αυτό το μουντιάλ.
Οι Βραζιλιάνοι την τρέμουν την Κολομβία και δικαίως: ο Σκολάρι ετοιμάζει το Ντάντε για την ενδεκάδα και τον Νταβίντ Λουίς για τη μεσαία γραμμή. Αν το ποδόσφαιρο βασίζονταν μόνο σε αγωνιστικά δεδομένα απόψε, παρά το «κούμπωμα», η ομάδα του δύσκολα θα συνέχιζε στη διοργάνωση: η Κολομβία είναι πολύ δυνατότερη από την Χιλή που την τρόμαξε, πριν αποκλειστεί στα πέναλτι. Όμως το πράγμα δεν είναι έτσι απλό: η Κολομβία μπορεί να είναι καλύτερη, αλλά απόψε θα έχει δυο μεγάλους αντιπάλους πολύ καλύτερους από την ομάδα του Νεϊμάρ.
Ο πρώτος θα είναι ο κόσμος της Βραζιλίας: για πρώτη φορά στο τουρνουά η τορσίντα των Κολομβιανών, αυτό το κίτρινο ποτάμι που έχει χαλάσει κόσμο και που έπνιξε και τη δική μας Εθνική, θα βρεθεί σε ένα γήπεδο στο οποίο οι αντίπαλοι θα ακούγονται πιο πολύ – η ομάδα του Χαμές παίζει για πρώτη φορά εκτός έδρας. Ο δεύτερος αντίπαλος είναι αυτά τα πέντε αστέρια στη φανέλα της Σελεσάο. Ειδικά στους λατινοαμερικάνους που δεν έχουν να επιδείξουν ένα δικό τους, προκαλούν δέος - πιστέψτε με.  
http://www.sport24.gr/stiles/mundo-karpet-show/oi_pragmatikoi_vrazilianoi.2895613.html