Η ενασχόληση με την δημοσιογραφία
είναι δύσκολο πράγμα Φίλε. Ακόμα πιο δύσκολο όμως είναι να ασχοληθείς με την αθλητική δημοσιογραφία. Για Ελλάδα μιλάμε
πάντοτε… μη μου φέρεις παραδείγματα από Αγγλία, εδώ δεν μετράνε αυτά. Εδώ
κανείς δεν σπουδάζει καν για να γίνει δημοσιογράφος, αθλητικός παράγοντας κτλ,εδώ
κα΄ποιος σε βάζει σε μία θέση και όλα ΟΚ!
Για τα γραφεία τύπου των ομάδων ας
μη μιλήσουμε φίλε καλύτερα. Βρώμα, δυσωδία και σου έρχεται να ξεράσεις! Άνθρωποι με ικανότητες
ΜΗΔΕΝ που απλά γεμίζουν μία θέση. Η
κακία τους αντιστρόφως ανάλογη του
ύψους ικανοτήτων τους. Το μότο τους: Έχω
εξουσία, έχω δύναμη, είσαι μηδέν εάν δεν με παρακαλέσεις. Έχει λοιπόν ο τύπος που
διαχειρίζεται 10ανακοινώσεις το χρόνο, τεράστιο μέγεθος που το λαμβάνει από το
όνομα της ομάδας και όχι από την εργασία του. Καλά δεν μιλάμε για τους βοηθούς
και τους παρατρεχάμενους…
Έχεις λοιπόν να ασχοληθείς φίλε με
ανθρώπους που δεν θα τους έκανες ποτέ παρέα,
με ανθρώπους που εάν υπήρχε εάν αξιακό βαρόμετρο δεν θα περνούσαν καν τη
βάση. Το να δημιουργείς τους φαίνετε δύσκολο
και δυσνόητο αφού αυτοί έχουν τη θέση τους όχι από ικανότητα αλλά από σπόνδα.
Είχαν μπάρμπα στην Κορώνη, ή στο Λιτόχωρο καλύτερα…..
Αυτά για αρχή και για σήμερα. Μη
μου ζητήσεις φίλε ονόματα, τα ξέρεις και εάν είσαι από κανένα γραφείο τύπου αυτης της ομάδας, κοίταξε στον καθρέπτη και φτύσε! Να μη μασκαθείς πουλάκι μου...
