Ο παλαίμαχος τερματοφύλακας και νυν προπονητής τερματοφυλάκων στην ΑΕ Καρίτσας Γιάννης Συμεωνίδης, μίλησε στην Αθλητική Γνώμη και τον Δημήτρη Δικαίο, αναλύοντας τις εμπειρίες του από το ποδόσφαιρο, έχοντας ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο για αυτόν αφού είναι κάτοχος του διπλώματος UEFA B, και συνάμα και γυμναστής-προπονητής τερματοφυλάκων με επιτυχία.
Πρόκειται για έναν αθλητή, και άνθρωπο που δεν είχε δώσει ποτέ δικαίωμα, ήταν και είναι ένας πολύ καλός επαγγελματίας που αγαπάει την δουλειά του, μαθαίνοντας τα μυστικά της θέσης του τερματοφύλακα στα νέα παιδιά.
Ποιος είναι ο Γιάννης Συμεωνίδης
Ο Γιάννης Συμεωνίδης γεννήθηκε στις 15 Μαΐου του 1975 στην Κατερίνη Πιερίας, ο 44 χρόνος φόρεσε τα γάντια των εξής ομάδων: Πιερικού, Λάρισας,Πιερικού, Αιγάλεω, Παναγιάλειου, Καστοριάς, Αστέρας Τρίπολης, Κέρκυρας, Εθνικού Πειραιώς, Βέροιας, και έκλεισε στον Πιερικό.
Από το 1993 που ξεκίνησε την καριέρα του, ως το 2012 που την τερμάτισε αγωνίστηκε 500 και πλέον αγώνες σε 9 ομάδες με τρεις θητείες στον Πιερικό.
1. Καλησπέρα Γιάννη είχες μια ποδοσφαιρική καριέρα με 195 συμμετοχές, περνώντας από 9 ομάδες με τρεις θητείες στον Πιερικό,από το 1993 ως το 2012 τι σου έμεινε από το ποδόσφαιρο;
Ναι έτσι ακριβώς είναι σίγουρα ήταν ένα ταξίδι όμορφο που κράτησε όλο αυτό τον καιρό, κατά τη διάρκεια του έδωσα αλλά και πήρα πιστεύω πολλά από το ποδόσφαιρο και δεν αναφέρομαι σε υλικά αγαθά.
Πρώτα από όλα γνώρισα ανθρώπους πραγματικούς φίλους που με ορισμένους από αυτούς δεθήκαμε σαν αδέρφια κάναμε δυνατές φιλίες κουμπαριές και σχέσεις που θα κρατήσουν μια ζωή. Επίσης πολλές εμπειρίες ζωής που θα με ακολουθούν για πάντα και τέλος ποδοσφαιρικές εικόνες και εμπειρίες μέσα από τα παιχνίδια που συμμετείχα τις οποίες προσπαθώ να μεταλαμπαδεύσω στα παιδιά που εκπαιδεύω τώρα.
2. Φόρεσες τα γάντια των Πιερικού, Λάρισας, Αιγάλεω, Παναιγιαλείου, Καστοριάς, Αστέρα Τρίπολης, Κέρκυρας Εθνικού Πειραιώς και Βέροιας κλείνοντας στον Πιερικό, περίγραψε μας την διαδρομή;
Κάθε ομάδα ήταν ξεχωριστή για εμένα, στον Πιερικό ανδρώθηκα ξεκίνησα από τις ακαδημίες του μικρό παιδάκι με όνειρα πολλά που θα προσπαθούσα να τα κάνω πραγματικότητα.
Στη Λάρισα που ήταν μεγάλη ομάδα με κόσμο φανατικό που ακολουθούσε την ομάδα παντού άρχισα να δίνω σιγά σιγά το ποδοσφαιρικό μου στίγμα και να γίνομαι πιο γνωστός, πηγαίνοντας από εκεί στο Αιγάλεω της Α Εθνικής που δυστυχώς δεν στέριωσα για διάφορους λογούς που δεν είναι της στιγμής .Πάντως τρέφω μεγάλη εκτίμηση και ευχαριστώ τον δάσκαλο Γιώργο Χατζάρα που μου έδωσε την ευκαιρία τότε της Α Εθνικής. Στο Αίγιο δεν αγωνίστηκα καιρό μόλις ένα τρίμηνο αλλά και εκεί οι εμπειρίες ήταν πολλές γιατί η ομάδα σώθηκε τελευταία αγωνιστική σε ένα παιχνίδι με την Προοδευτική που θα μου μείνει χαραγμένο για πάντα στη ζωή μου. Φεύγοντας από εκεί και πηγαίνοντας στην Καστοριά πλέον ώριμος και πιο έμπειρος άρχισα να βγάζω το μάξιμουμ των δυνατοτήτων μου μένοντας στην ομάδα 3 χρόνια πραγματικά έζησα ανεπανάληπτες στιγμές με την άνοδο της ομάδας από την Γ στην Β αλλά και τη συμμετοχή μας σε ημιτελικό του κυπέλλου Ελλάδος αποκλείοντας ομάδες σαν την Προοδευτική και τον ΠΑΟΚ. Αμέσως μετά έρχεται η πρόταση του Αστέρα Τρίπολης. Πραγματικά τι να πω για αυτή την περίοδο στην ομάδα, συνεχόμενες άνοδοι αναγνωρισιμότητα μια ομάδα που από τη Δ Εθνική έφτασε σε 4 χρόνια συνεχόμενα να παίζει Ευρώπη πραγματικά φανταστικό τα καλύτερα ποδοσφαιρικά χρόνια μου εκεί, στον Αστέρα πιστεύω έδωσα αλλά και πήρα πολλά πράγματα που θα με συνοδεύουν για πάντα στη ζωή μου.
Κλείνοντας τον κύκλο μου στον Αστέρα η Κέρκυρα μου έδωσε την ευκαιρία να αγωνίζομαι σε υψηλό επίπεδο σε μια ομάδα με προσωπικότητες αλλά και με πρόεδρο τον Σπύρο Καλογιάννη έναν παράγοντα που πιστεύω είναι από τους ικανότερους στο χώρο. Ο Εθνικός ο επόμενος σταθμός ήταν ένας κοιμώμενος γίγαντας μια ομάδα με τεράστια ιστορία που όμως για κάποιους λόγους δεν έβρισκε τον δρόμο του .Φτάσαμε κοντά να τον ξυπνήσουμε πηγαίνοντας στα μπαράζ για την Α Εθνική αλλά στις λεπτομέρειες δυστυχώς χάθηκε το όνειρο. Η Βέροια ήταν ο επόμενος σταθμός μου στην οποία δεν αγωνίστηκα πολλά παιχνίδια και έφυγα με όχι και τόσο καλές αναμνήσεις ερχόμενος στον Πιερικό στην ομάδα της καρδιάς μου της γενέτειρας μου να κλείσω την καριέρα μου.
Ο τρόπος που έκλεισε δεν ήταν και ο καλύτερος αλλά δεν κρατάω κακία σε κανένα έτσι ήταν να γίνει και έγινε. Ο Πιερικός πάντως μου έδωσε το βήμα για να ξεκινήσω μια καινούργια καριέρα σαν εκπαιδευτής τερματοφυλάκων και τον ευχαριστώ γιαυτό.
3. Ποιους συμπαίκτες ξεχώρισες,με ποιους προπονητές συνεργάστηκες, είχες κάποιο πρότυπο, και ποιος ήταν ο πιο δύσκολος αντίπαλος;
Συμπαίκτες που δέσαμε πραγματικά σαν συμπαίκτες αλλά και σαν χαρακτήρες ήταν ο Γιώτης Ευθυμιάδης που ήμασταν από μικρά μαζί στις ακαδημίες του Πιερικού, ο Νίκος Λαζαρίδης που παίξαμε μαζί 3 χρόνια στην Καστοριά και άλλα 2 στον Αστέρα που είναι και κουμπάρος μου, ο Σάββας Παντελιάδης, ο Νίκος ο Σουλτανίδης, ο Νίκος ο Αναστασόπουλος, ο Γιώργος Ευθυμιάδης επίσης κουμπάρος μου, παιδιά με τα οποία ήμασταν αυτό που λένε "αδέρφια" και μέσα αλλά και έξω από το γήπεδο.
Προπονητές όπως προείπα ο δάσκαλος Γιώργος Χατζάρας, ο Σταύρος ο Διαμαντόπουλος ο οποίος με πίστεψε σε μια πολύ δύσκολη περίοδο της καριέρας μου, ο Γιάννης Πετράκης που μου έδωσε την ευκαιρία στον Αστέρα αλλά και 3 προπονητές τερματοφυλάκων ο Τζέρυ Ούγκεν που είχα στην Τρίπολη, ο Παναγιώτης Νάσης που είχα στην Κέρκυρα και στη Βέροια και ο Θόδωρος Καντάς στον Εθνικό, άνθρωποι εξαιρετικοί και 100% επαγγελματίες που έχω πάρει πολλά από αυτούς.
Δύσκολους αντίπαλους πολλούς αλλά ο μεγάλος Τζιοβάνι πραγματικά απίστευτος απρόβλεπτος με τρομερή τεχνική που πραγματικά δεν ήξερες πως και τι θα μπορούσε να σκαρφιστεί.
4. Όταν σταμάτησες το ποδόσφαιρο ασχολείσαι με την προπονητική και κυρίως των τερματοφυλάκων, σήμερα σε βρίσκουμε στην Α.Ε Καρίτσας ποιοι είναι οι στόχοι εκεί;
Ναι ασχολούμαι εδώ και 7 χρόνια με την εκπαίδευση τερματοφυλάκων.
Την περίοδο αυτή βρίσκομαι στην ΑΕ ΚΑΡΙΤΣΑΣ, μια νέα ομάδα με ανθρώπους με πολύ όρεξη για δουλειά που αφιερώνουν πραγματικά ώρες από την δουλειά τους στην ομάδα.
Στόχος της ομάδας είναι ένα βήμα παραπάνω από το περυσινό γρήγορη παραμονή και μετά ότι ήθελε προκύψει καθώς επίσης και μια καλή πορεία στο κύπελλο.
5. Τι έχεις να πεις στα νέα παιδιά, και γιατί να διαλέξουν την θέση του τερματοφύλακα, ποιο είναι το μυστικό για να πετύχει ένας τερματοφύλακας;
Αυτό που λέω πάντα στα παιδιά που εκπαιδεύω είναι ότι η θέση μας είναι μια ιδιαίτερη θέση, που πέρα από τα σωματομετρικά προσόντα του καθένα χρειάζονται και νοητικά όπως εξυπνάδα, συγκέντρωση, υπομονή, επιμονή αλλά και αγάπη σε αυτό που κάνουν.
Χαμηλό προφίλ προσωπικότητα δυνατή και δουλειά.
Μόνο με τη δουλειά την προπόνηση και την καθοδήγηση από ανθρώπους του χώρου που γνωρίζουν πρόσωπα και καταστάσεις μπορεί να πάει ένας νέος τερματοφύλακας μπροστά.
Η καριέρα του μέσα από εικόνες
Με τον τεράστιο Νίκο Σαργκάνη
Με τον Τζέρι Ούγκεν
Επιμέλεια Δημήτρης Δικαίος.
