Με το θέμα ότι ο Λιονέλ Μέσι χρειάζεται 10 φάουλ για να φτάσει τον Κώστα Φραντζέσκο στα 57 και να μπει στο top-10 των κορυφαίων παικτών σε εκτελέσεις (κάτι που είναι αδιανόητο, περιλαμβανομένων των δυνατοτήτων του ως ποδοσφαιριστή, αφού ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να ξέρει να σουτάρει τόσο καλά) στην ιστορία, βρισκόμαστε ενώπιον μίας ευχάριστης και ταυτοχρόνως δυσάρεστης έκπληξης: της υποτίμησης του Φραντζέσκου ως ποδοσφαιριστή.
Μόνο κάποιος που έχει υποβάλλει τον εαυτό του στη βάσανο των εκτελέσεων φάουλ μπορεί να αντιληφθεί την ικανότητα που χρειάζεται, πόσο λεπτή μπορεί να είναι η κατάσταση. Μία εκτέλεση φάουλ σε ένα επίσημο παιχνίδι είναι, από μόνη της, ένα θεατρικό μονόπρακτο. Η αγωνία είναι έμμεση και με αυτόν τον τρόπο καθηλώνεται το κοινό. Άνθρωποι μαζεμένοι μπροστά στον δολοφόνο, σαν απεργοί σε συλλαλητήριο, σαν καταληψίες, που απλώς ελπίζουν να περάσουν τα αιτήματά τους, που σε αυτήν την περίπτωση πρόκειται για την υπεράσπιση της εστίας τους. Αγκομαχητά από την κερκίδα και μία κρυφή ελπίδα ότι την ύστατη στιγμή ένα όμορφο σουτ θα σώσει την παρτίδα.νέλΠοιος θυμάται πώς ένιωσε όταν ο ίδιος ο Μέσι πήρε την μπάλα μετά το γκολ του Μάριο Γκέτσε, με τη στενοχώρια αποτυπωμένη στο πρόσωπό του, για να εκτελέσει ένα φάουλ στο 119' του τελικού του Παγκόσμιου Κυπέλλου του 2014 με τη Γερμανία; Η απέλπιδα προσπάθεια, το οξυγόνο που τελειώνει και μία θλίψη για τον επερχόμενο πόνο, που ξέρεις ήδη ότι είναι βαρύς και ασήκωτος. Κι από την άλλη, ένας κόκκος ελπίδας, μία πιθανότητα ότι ο εκτελεστής θα αγιαστεί, θα βρει έναν τρόπο να πετύχει το σουτ που ουδείς άλλος έχει πετύχει στην ιστορία.
Όπως οι βολές στο μπάσκετ, οι εκτελέσεις φάουλ και πέναλτι είναι οι μόνες που επαναλαμβάνονται στην προπόνηση. Και πάλι, ορισμένες φορές αποτελούν κρανίου τόπο, σχεδόν θέμα επιστημονικής μελέτης. Κάπου, κάπως, κάποτε η υποψία ότι θα βρεθεί ένα άπιαστο σουτ αποτελεί σπαζοκεφαλιά.
