Ολοι μας λίγο ή πολύ έχουμε επηρεαστεί απο τον αιφνίδιο θάνατό του χθες..
Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2020
ΑΝΤΙΟ ΝΤΙΕΓΚΟ ΑΛΑΝΙ
Ως πολιτικό όν (γιατί τέτοιος ήταν ο Μαραντόνα - ασχέτως εάν η ευάλωτη ανθρώπινη φύση του έπεσε στις παγίδες που έξυπνα του έστησε το κατεστημένο" και κατάστρεψε τον εαυτό του), τα δύο γκολ του στον αγώνα με την Αγγλία το 1986 είχαν πολιτική σημασιοδότηση: Το 1ο, με το "χέρι του Θεού" ήταν ένα μεγαλοπρεπές φτύσιμο στα μούτρα της Θάτσερ και της Βρετανικής αποικιοκρατίας (μην ξεχνάς τον πόλεμο των Φώκλαντς, λίγα χρόνια πριν...), ένα φτύσιμο που το απόλαυσαν (ως εκδίκηση) εκατομμύρια φτωχών και καταπιεσμένων λατινοαμερικάνων. Το 2ο γκολ, ήταν ένα "σπινθιρισμα" της ποδοσφαιρικής μαγείας που έκρυβε μέσα του αυτός ο καταπληκτικός ποδοσφαιριστής, ένα μήνυμα - προς τους απόκληρους αυτού του κόσμου - πως με τη θέληση μπορούν κατακτήσουν τη θέση που τους αξίζει.
Τον αναγνωρίζω ως τον μεγαλύτερο ποδοσφαιριστή που έπαιξε στα γήπεδα. Μεγαλύτερο κι απ' τον Πελέ (για μένα αυτό δεν χωρά συζήτηση), διότι ο Μαραντόνα δεν πλαισιωνόταν από μια πλειάδα παιχταράδων που έφτιαχναν παιχνίδι γι' αυτόν. Ο Πελέ είχε δίπλα του Τοστάο, Ζαϊρζίνιο, Κάρλος Αλμπέρτο, Ριβελίνο, Γκέρσον και παλιότερα Γκαρίντσα και Βαβά. Ενώ ο Μαραντόνα κέρδισε ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ένα Μουντιάλ, το 1986 και του ''έκλεψαν'' άλλο έναν στον τελικό του 1990 με ανύπαρκτο πέναλτυ, έχοντας δίπλα τους κάποιους Μπουρουσάγκες και λοιπούς "τσουρουκάδες".
Γι' αυτό λοιπόν, απέραντο respect στον άνθρωπο που έκανε πράξη τα λόγια του Ντμίτρι Σοστακόβιτς: «Το ποδόσφαιρο είναι το μπαλέτο των μαζών».
Σ' ευχαριστούμε Diego για το θέαμα, και όχι για όσα ακολούθησαν μετά στην προσωπική σου ζωή.. Υπάρχει όμως και αυτή η πλευρά στους διάσημους και δεν την παραβλέπω...
Στο παιχνίδι με την Ελλάδα το 1994, όσοι το θυμάστε, (τελικό αποτέλεσμα 4-0), ο Ντιέγκο πετυχαίνει στο 60' λεπτό το 3-0, με ένα ωραίο γκολ. Ακατανόητα, ο Μαραντόνα δείχνει να τρελαίνεται. Είναι σαν να τον χτυπάει το ρεύμα. Πανηγυρίζει έξαλα και πάει καρφί σε μία κάμερα δίπλα στην πλάγια γραμμή κραυγάζοντας. Είναι σαν να έχει βγει από τον «Σημαδεμένο» του Ντε Πάλμα, σαν τον ήρωα της ταινίας Τόνι Μοντάνα, όταν έχει ρουφήξει ένα βουνό κοκαΐνης. Μία αποκαλυπτική εικόνα για τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή και την ψυχολογική του κατάσταση, για τη θέλησή του να γράψει το φινάλε της καριέρας του με τον ωραιότερο τρόπο, όπως ονειρεύεται κάθε μεγάλος ποδοσφαιριστής. Κι όμως, αντιθέτως, έγραψε το συγκλονιστικότερο αρνητικό φινάλε, με τη βοήθεια της αμφιλεγόμενης (επιεικώς) FIFA, που ανακοίνωνε την επομένη ότι τον έπιασαν "ντοπέ"...
Tags
# ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
Share This
About ΓΝΩΜΗ
ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
Tags
ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ