ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΟΛΑΤΡΕΙΑ ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ

ΧΑΡΗΣ ΣΤΟ'Ι'ΚΟΣ

Φίλες και φίλοι αναγνώστες, καλησπέρα σας.

Βρισκόμαστε στο έτος 2011 και το αναφέρω για κάποιους που έχουν μείνει στη δεκαετία του 70' και τις αρχές του 80'.Τότε τα πράγματα ήταν σίγουρα πιο αγνά και πιο ρομαντικά για την σχέση που είχαν οι παίκτες και οι φίλαθλοι με την ομάδα τους.
Οι μεν ποδοσφαιριστές που έπαιζαν και για την φανέλα ήταν ας πούμε παίκτες-οπαδοί της ομάδας που αγωνίζονταν και το οικονομικό πολλές φορές περνούσε σε δεύτερη μοίρα.Το ίδιο ακριβώς ένοιωθε κι ένας οπαδός ήταν δηλαδή ρομαντικός και είχε αγνά αισθήματα για την ομάδα που υποστήριζε.

Το 1981 όμως τα πράγματα αλλάξαν άρδην για το ποδόσφαιρο.
Πλέον τα πάντα γύρω από τον χώρο γίνονται επαγγελματικά και πολλές αλλαγές αναμένονταν.Το χρήμα πλέον έμπαινε πάνω από όλα και σιγά σιγά μέχρι και σήμερα έσβησε αυτό που είπα παραπάνω το παίκτης-οπαδός.
Κάτι τέτοιο έχει γίνει αντιληπτό σε πάρα πολλές περιπτώσεις ποδοσφαιριστών τις οποίες αν αρχίσω να γράφω θα τελειώσω το 2012.

Το γεγονός όμως ότι πλέον ο ποδοσφαιριστής λειτουργεί καθαρά και μόνο για το συμφέρον του δεν σημαίνει πως το ίδιο σκέφτονται και οι οπαδοί.Με πολύ εύκολο τρόπο ο οπαδός μιας ομάδας γίνετε από οπαδός της ομάδας προσωπολάτρης που με τον νου του νομίζει πως και ο παίκτης αγαπάει την ομάδα και την πονάει σαν και αυτόν.Καμιά φορά δηλαδή από την αγάπη που έχει για ένα πρόσωπο γίνετε αιτία να διαλύσει τα πάντα για την ομάδα του.Την μία γιατί αυτός ο παίκτης δεν παίζει και πολύ και την άλλη γιατί πουλήθηκε αλλού ή τον άφησε η διοίκηση να φύγει χώρις όφελος και πήγε σε άλλη ανταγωνιστική ομάδα.Τότε με αφορμή όλα αυτά γίνετε ''πόλεμος μεταξύ οπαδών και διοίκησης που πολλές φορές καταλήγει στο να μην στηρίζετε πλέον η διοίκηση όσο πριν από τον κόσμο.

Δηλαδή το εγώ μπήκε πάνω από την ομάδα.Να ικανοποιηθώ εγώ και δεν με νοιάζει η ομάδα έτσι γιατί το λέω εγώ γιατί θεωρώ πως όταν πουληθεί ένας παίκτης ή όταν παρατήσει την ομάδα και φύγει φταίει πάντα αυτός που διοικεί που δεν έκανε κάτι να τον κρατήσει.

Όλα αυτά που γράφω στην παραπάνω παράγραφο είναι ο τρόπος που αντιδράει ο οπαδός όταν χάνετε από την ομάδα αυτός που θεωρούσε μέχρι χθες τον καλύτερο τον πονόψυχο για την ομάδα που υποστηρίζει.Σίγουρα πολλοί από αυτούς που έχουν νοοτροπία τέτοια δεν πρόκειται να δουν επαγγελματικά το ποδόσφαιρο αλλά θα είναι μια ζωή στην μιζέρια και στην προσωπική απογοήτευση.Πόσες φορές ακούστηκε η λέξη προδότης για έναν παίκτη ή πόσες φορές κυνηγήθηκε παίκτης γιατί άφησε την μία ομάδα για να πάει στην αιώνια αντίπαλο.Αυτό έγινε, γίνετε και θα γίνετε για πάντα.

Πρέπει ο οπαδός να βλέπει καθαρά το ποδόσφαιρο και να μένει μόνο στην ομάδα του και να μην δημιουργεί αυταπάτες ότι ο ποδοσφαιριστής θα αγαπήσει την ομάδα σαν και αυτόν.Πρέπει να καταλάβει πως ο ποδοσφαιριστής μια ζωή θα κοιτάζει το συμφέρον του ενώ το συμφέρον του οπαδού είναι το καλό της ομάδας του.