Τόσα χρόνια που ζω στη Θεσσλονίκη αυτό που ακούω για τις ομάδες της πόλης είναι ότι δεν ΕΧΟΥΝ ΛΕΦΤΑ και τα σχετικά περί τιμίων πλην φτωχών συγγενών.
Νομίζω πως αυτή η καραμέλα πρέπει να σταματήσει, δεν έχει να δώσει τίποτα πια.
Σε ένα καθαρό επαγγελματικό τοπίο όπως είναι αυτό του ποδοσφαίρου σημασία δεν έχει μόνο τί ξοδεύεις αλλά και πώς;
Τί κινήσεις κάνεις δηλαδή.
Γιατί να χαρώ που η ομάδα μου θα αποκτήσει ένα παλτό με 1 εκατομύριο ευρώ το χρόνο και να μη χαρώ που απόκτησε έναν πολύ καλό παίκτη με 200.000 ευρώ το χρόνο;Γιατί να μην έχω λγική στην ομάδα μου;
Το ποδόσφαιρο φίλοι και φίλες δεν είναι life-style είναι απλά μαθηματικά πράγματα.
Ποιός φίλαθλος του ΠΑΟΚ ή του ΑΡΗ πρέπει να είναι χαρούμενος που η ομάδα τους με μπάτζετ-έξοδα 25.000.000-30.000.000 (Το γράφω ολογράφως για να ζαλίζει...)
το χρόνο καταφέρνει να είναι τριτο-τεταρτη-πέμπτη;
Και χωρίς να παίζει καλό ποδόσφαιρο...
Πιστεύει κάποιος ότι με τα μισά χρήματα εαν γινόταν καλύτερη δουλειά θα έπαιζε η ομάδα του χειρότερα;
Δεν το πιστεύω,απεναντίας , καλύτερα θα έπαιζε άσε που θα είχε και περισσότερη αξία στο χρηματιστήριο παικτών!
Θα υπήρχε δηλαδή πολλαπλό κέρδος!Καταρχήν οι ομάδες θα είχαν πλεόνασμα από τα έσοδα τους 10.000.0000-15.000.000 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο,δεν θα χρεωνόταν όπως τώρα 2.000.000-5.000.000 το χρόνο και δεν θα θεωρούνταν προβληματικές!Θα ήταν ελκυστικές δηλαδή για καθαρή επένδυση.
Στο χρηματιστήριο παικτών τώρα οι παίκτες των ομάδων που θα προερχόταν από ''δουλειά'' θα κόστιζαν περισσότερο.
Τώρα οι ομάδες της Θεσσαλονίκης έχουν παίκτες που είναι μεν καλοί αλλά δεν πιάνουν ''μία'' σε ενδεχόμενη πώληση.Είναι δηλαδή μετοχές-φούσκες στο χρηματιστήριο παικτών.
Για να το καταλάβετε ο Καστίγιο,ο Γκαρσία,ο Ίβιτς και ο Τόχα μπορεί να αμείβονται αδρά από τις ομάδες,και να προσφέρουν αλλά αν τους βγάλεις για πούλημα στο σφυρί θα πάρεις τα ψίχουλα μιας και δεν έχουν μεταπωλητική αξία!
άς αφήσουν τις καραμέλες και τις κλάψες οι παράγοντες των ομάδων της πόλης και ας δουλέψουν πάνω σε ένα βιώσιμο ποδοσφαιρικό μοντέλο.
