Άρης – ΠΑΟΚ: 2-2 | Καμαρά vs Αγκάνθο… σημειώσατε Χ

Οι διατάξεις των δύο ομάδων

Παρά το γεγονός ότι ο δικέφαλος είναι «μία κλάση» ανώτερος από τον Άρη, εντούτοις δεν κατάφερε να επικρατήσει στο ντέρμπι του Χαριλάου. Η υπέρμετρη θέληση των γηπεδούχων στο δεύτερο ημίχρονο, τα ψυχικά αποθέματα και το killer instinct του Αγκάνθο οδήγησαν στην πολυπόθητη ισοφάριση αφήνοντας γλυκόπικρη γεύση στους δύο μονομάχους.

Το «ασύμετρο» 4-4-2 του Δώνη

Ο Δώνης επιδόθηκε στο αγαπημένο του στυλ παιχνιδιού:

passing game,
έλεγχος του ρυθμού και
επιλεγμένη εκμετάλλευση μίας πλευράς με συνεργασίες του μεσοεπιθετικού και overlap του πλάγιου μπακ – στην εν λόγω αναμέτρηση την αριστερή πλευρά με τους Λίνο, Καμαρά να συνεργάζονται εξαιρετικά στο 1ο ημίχρονο και να εκθέτουν την άμυνα του Άρη.

Ο Καμαρά από την πρώτη του κιόλας εμφάνιση ήρθε να ενισχύσει το «ασύμετρο» 4-4-2 που οραματίζονταν ο Δώνης κατά την διάρκεια της προετοιμασίας, κάτι που είχε χρησιμοποιήσει στο παρελθόν και στον Ατρόμητο. Η αδυναμία του Άρη να πιέσει ψηλά επέτρεψε στον ΠΑΟΚ του πρώτου ημιχρόνου να κυκλοφορήσει μεθοδικά την μπάλα, να εκμεταλλευτεί την παρουσία ακόμα και 3 παικτών στην αντίπαλη περιοχή (Καμαρά, Σάλπι, Αθανασιάδης) και να πετύχει γκολ με βάση την παραπάνω λειτουργία (δημιούργια και εκτέλεση από το αριστερό φτερό). Στην άμυνα ο Δώνης «στοχοποίησε» τον Τάτο και κατάφερε να τον εγκλωβίσει με προσωπικό μαρκάρισμα από τον Κάτσε και «παγίδες» από τους Λάζαρ, Φωτάκη με τον τελευταίο να παίζει σε ρόλο μέσα δεξιά. Η αδυναμία των Κοέλιο/Κοτσαρίδη να ανέβουν στο γήπεδο σε συνδυασμό με την αδυναμία του Τάτου να τροφοδοτηθεί άρτια επέτρεψε στον δικέφαλο να έχει περισσότερα ποιοτικά λεπτά με την μπάλα στα πόδια στο 1ο ημίχρονο (παρά την μοιρασμένη κατοχή της μπάλας). Στο 2ο ημίχρονο, όπως παραδέχθηκε κι ο ίδιος ο Δώνης, ο ΠΑΟΚ:

επέλεξε να παίξει με μεγαλύτερο βάθος στην άμυνα,
να δώσει χώρο στον Άρη και
να εκμεταλλευτεί την ταχύτητα του Καμαρά στις αντεπιθέσεις (κάτι που έγινε τουλάχιστον δύο φορές).

Ο σχετικά ακίνδυνος Άρης, το ποιοτικό κεντρικό αμυντικό δίδυμο του ΠΑΟΚ αλλά και η πολύ καλή μέρα των Κάτσε, Λάζαρ προσέφεραν την δυνατότητα για κάτι τέτοιο. Ωστόσο, η «χαζή» αποβολή του άπειρου Κωνσταντινίδη άλλαξε τα δεδομένα της αναμέτρησης και έφερε τον ΠΑΟΚ σε δυσμενή θέση για 2ο λεπτά, αν και εν τέλει δεν απειλήθηκε ιδιαίτερα από τον Άρη παρά το αριθμητικό μειονέκτημα.

Οι αλλαγές του Μηχαλίτσιου «έσωσαν την παρτίδα»

Ο προπονητής του Άρη επέλεξε, αρχικά, καθαρό 4-2-3-1 με δύο αμυντικούς μέσους που υστερούν πολύ στο δημιουργικό κομμάτι. Οι γηπεδούχοι έδωσαν βάθος στην άμυνα και προτίμησαν να περιμένουν τον αντίπαλο στο «μισό γήπεδο» προκειμένου να τους αντιμετωπίσουν με οργανωμένη άμυνα. Αξίζει, επίσης, να σημειωθεί ότι ο Μιχαλήτσος «κράτησε» τα αμυντικά χαφ κοντά στα σέντερ μπακγεγονός που αποδεικνύει ότι δεν εμπιστεύεται το κεντρικό δίδυμο σε ατομικό επίπεδο. Η συγκεκριμένη τακτική επιλογή περιόρισε τον αριθμό των λαθών αλλά «μπλόκαρε» την προώθηση του παιχνιδιού. Αναφορικά στην επιθετική ανάπτυξη, κατέστη προβλέψιμη λόγω της μειωμένης αποτελεσματικότητας των εξτρέμ και της στενής άμυνας του ΠΑΟΚ απέναντι στον επικίνδυνο Τάτο. Αντιλαμβανόμενος τις αγωνιστικές αδυναμίες και συνεκτιμώντας την «κακή μέρα» του Καζναφέρη, ο Μιχαλήτσος έκανε τις εξής διορθωτικές κινήσεις:

άλλαξε πλευρά τον Διαμαντάκο με τον Γιαννιώτα με αποτέλεσμα να επιτευχθεί αγωνιστική ισορροπία, λόγω της συμμετοχής του πρώτου στην ανασταλτική λειτουργία της ομάδας (περιορισμός του Λίνο)
αντικατέστησε τον Γιαννιώτα ο οποίος ήταν «φλύαρος» και δεν λειτούργησε με ποδοσφαιρικό αλτρουισμό
έριξε στο παιχνίδι τον έμπειρο Παπαζαχαρία, ο οποίος προσφέρει μεγαλύτερη σιγουριά από τον Γιαννίτση σε «παιχνίδια που καίνε»
έδωσε εντολή στον Τριανταφυλλάκο να συμμετέχει ενεργά στην ανάπτυξη από τον άξονα, δίνοντας βοήθειες στους συμπαίκτες του στα 3-4 μέτρα

Οι αλλαγές του προπονητή σε συνδυασμό με το υπέρμετρο πάθος των ποδοσφαιριστών οδήγησαν στην ισοφάριση. Ωστόσο, η έλλειψη δυνάμεων μετά το 80ο λεπτό σε συνδυασμό με την μέτρια ατομική ποιότητα συνέβαλλαν στο να διατηρηθεί η ισοπαλία και να μην ασκηθεί πίεση ώστε να επιτευχθεί το νικητήριο τέρμα.

Συμπέρασμα

Ο ΠΑΟΚ είναι σαφώς ποιοτικότερη ομάδα από τον Άρη και έχει πολύ ξεκάθαρο πλάνο – τουλάχιστον μέχρι τα 3/4 του γηπέδου. Η μεταγραφές των Καμαρά και Ολίσε φαίνεται πως επιτρέπουν στον Δώνη να αναπτύξει πιο ορθολογικά το «ασύμετρο» 4-4-2 που είναι το πιο επιτυχημένο σύστημα από τα τρία που έχει δοκιμάσει φέτος ο ΠΑΟΚ (flat 4-4-2 και 4-3-3). Από την άλλη ο Άρης βρήκε στο πρόσωπο του Τάτου έναν ηγέτη στον χώρο της μεσαίας γραμμής που είναι ικανός να αναδείξει την κλάση του «killer» Αγκάνθο. Ωστόσο, οι κίτρινοι δυσκολεύονται ακόμα να εκμεταλλευτούν τις πλευρές στο παιχνίδι τους και αδυνατούν να βγάλουν πολλούς παίκτες στην αντίπαλη περιοχή εξιατίας των συγκεκριμένων, αμυντικογενών χαρακτηριστικών των κεντρικών μέσων της ομάδας (Κοτσαρίδης, Κοέλιο, Παπαστεριανός, Παπαζαχαρίας, Τριανταφυλλάκος, Οικονομόπουλος). Σε κάθε περίπτωση, μετά την μετεγγραφική ενίσχυση του Ιανουαρίου, ο Άρης δεν δείχνει ομάδα που πρέπει να λογίζεται στους «μελλοθάνατους» και όσο περνάει ο χρόνος θα βρίσκει την αναμενόμενη αγωνιστική χημεία που θα οδηγήσει στην σωτηρία της κατηγορίας.

apo overlap