Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός: 1-1 | Ο ρόλος του Ζέκα μεταβάλλει τις ισορροπίες

Οι διατάξεις των δύο ομάδων

Στο κλάσικο της 29ης αγωνιστικής Ολυμπιακός και Παναθηναïκός αναδείχθηκαν ισόπαλοι στο χορτάρι του Γ.Καραïσκάκης σε μια αναμέτρηση που όπως αναμενόταν δεν έλειπε η ένταση και το πάθος από τα στρατόπεδα των δύο μονομάχων. Οι δύο αιώνιοι του Ελληνικού ποδοσφαίρου μοιράστηκαν τους βαθμούς εντός του αγωνιστικού χώρου με τους ερυθρόλευκους να μην καταφέρνουν να δικαιολογήσουν με την απόδοση τους την βαθμολογική διαφορά στον πίνακα κατάταξης και τους Πράσινους να κερδίζουν εν τέλει τις εντυπώσεις παρά την τελική ισοφάριση.

Ολυμπιακός: Μονοδιάστατη ανάπτυξη με εξαίρεση τον αειθαλή Ιμπαγάσα

Οι πρωταθλητές έχοντας ομολογουμένως σε κακή βραδιά τα σημαντικότερα γρανάζια της ποδοσφαιρικής τους μηχανής επανεμφάνισαν δείγματα ανορθόδοξης ανάπτυξης απέναντι σε ομάδες που καταφέρνουν να κλείσουν αποτελεσματικά τους χώρους και μοιραία αναλώθηκαν σε άσκοπα γεμίσματα στο ύψος της αντίπαλης περιοχής. Σαν να μην έφτανε αυτό η έμπνευση του Μίτσελ να μετατοπίσει τον Φουστέρ προς τον άξονα αφενός για την δημιουργία υπεραριθμίας και αφετέρου για την ενίσχυση της κάθετης ανάπτυξης όχι μόνο δεν απέδωσε τα αναμενόμενα αλλά έκανε πιο προβλέψιμο τον Ολυμπιακό φανερώνοντας περισσότερο από ποτέ την αδυναμία του υπάρχοντος έμψυχου υλικού να αποδώσει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας σε ζωτικής σημασίας αναμετρήσεις.

Παναθηναϊκός: Position ποδόσφαιρο με εκμετάλλευση του επιθετικού transition

Στον αντίποδα ο προπονητής των φιλοξενουμένων παρέταξε την ομάδα του σε διάταξη 4-3-3 με παραλλαγή αυτής σε 4-5-1 κατά τη φάση άμυνας στηρίζοντας την γενική του τακτική αφενός στην αμυντική συνοχή και τις μικρές αποστάσεις μεταξύ των γραμμών και αφετέρου στη δημιουργία και εκμετάλλευση των κενών χώρων κατά τη θετική μετάβαση. Όσον αφορά την ειδική τακτική της ομάδας του ο Γ.Βονόρτας προτίμησε να θωρακίσει αμυντικά την αριστερή πτέρυγα με την εκεί τοποθέτηση του αμυντικογενή σε νοοτροπία Μπαρμπαρούση ενώ επιθετικά προσπάθησε να κάνει τη διαφορά επενδύοντας στις εμπνεύσεις του αεικίνητου Σισοκό.
Αξίζει να σημειωθεί πως καθοριστικό ρόλο για την εξέλιξη της αναμέτρησης συνετέλεσε:

Η υπεροχή των κεντρικών μέσων του ΠΑΟ Βιτόλο, Σο και Ζέκα έναντι των αντιπάλων τους στο physical κομμάτι του παιχνιδιού
Η κίνηση ματ του υπηρεσιακού προπονητή των Πρασίνων να εναλλάξει τους δύο κεντρικούς εσωτερικούς του μέσους φέρνοντας τον Ζέκα απέναντι στον καθοριστικό μέχρι εκείνο το σημείο Μανιάτη

Τα παραπάνω τακτικά συμβάντα όχι μόνο υποβοήθησαν τη φραγή των χώρων ευθύνης στον άξονα από πλευράς φιλοξενουμένων αλλά και αναχαίτισαν σε σημαντικό βαθμό την δεξιόστροφη επιθετική ανάπτυξη των γηπεδούχων κατά τα πρώτα 45’.

Συμπέρασμα

Σε μια χρόνιά που δεν εξελίχθηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για τους Πράσινους οι ποδοσφαιριστές του Τριφυλλιού κατάφερναν να δώσουν μια πρόσκαιρη χαρά στον κόσμο της ομάδας ακόμα και αν δεν στάθηκε δυνατό να ανταπεξέλθουν στο overload των αντιπάλων κατά τα τελευταία λεπτά. Από την άλλη μεριά παρά τις ενθαρρυντικές εμφανίσεις που έφερε η πρόσληψη Μίτσελ απέναντι σε μικρότερες ομάδες της Superleague είναι γεγονός πως οι Ερυθρόλευκοι εξακολουθούν να αδυνατούν να αποδώσουν ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας όταν αυτό απαιτείται. Πλέον είναι γενικά αποδεκτό πως το μακροπρόθεσμο συμφέρον της ομάδας εξαρτάται περισσότερο από ποτέ από τον σχεδιασμό που θα ακολουθηθεί κατά την θερινή μεταγραφική περίοδο με την αναβάθμιση του ρόστερ να αποτελεί επιτακτική ανάγκη αφού η συντριπτική πλειοψηφία της φίλαθλης κοινής γνώμης ονειρεύεται αλλιώς τον Ολυμπιακό.