ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΓΚΟΥΓΚΟΥΛΙΤΣΑΣ
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
ΓΝΩΜΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
ο ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΓΚΟΥΓΚΟΥΛΙΤΣΑΣ είναι δημοσιογράφος, παρουσιαστής τηλεοπτικών εκπομπών.
Έχει εργαστει σε πολλά ΜΜΕ. Εργάζεται εδώ και παρα μα πάρα πολλά
χρόνια στη ΓΝΩΜΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ περιφερειακός τηλεοπτικός σταθμός Μακεδονίας,
ως συντάκτης και παρουσιαστής ενημερωτικών εκπομπών.
Στην ιστοσελίδα αυτή βγάζει το ...άχτι του!Ασχολείται με αθλητικά,
πολιτιστικά αλλά και με κοινωνικο-πολιτικά δρώμμενα''.Έτσι για να
ξεφεύγει από την πολιτική επικαιρότητα!
Επειδή στις μερες έχει
πολύ λόγος για δημοσιογραφία και το ρόλο του δημοσιογράφου καταθέτω
μερικές σκέψεις.
μόνο ένας Τύπος απαλλαγμένος από κυβερνητικούς ελέγχους θα μπορούσε να
λέει την αλήθεια
Επικοινωνία είναι μία από τις δραστηριότητες του ανθρώπου που ο καθένας
αναγνωρίζει αλλά ελάχιστοι μπορούν να ορίσουν ικανοποιητικά.Επικοινωνία
είναι να μιλάει ο ένας στον άλλο, η διάδοση πληροφοριών αλλά και η
τηλεόραση με ένα κατάλογο που δεν έχει τέλος.
Μέρος της επικοινωνίας είναι η δημοσιογραφία και λέγεται ότι γενικός
ορισμός της δεν υπάρχει. Δημοσιογραφία θεωρείται “η συστηματική και
δομημένη αναζήτηση της πληροφορίας, ως κατανόηση, ανάλυση και ένταξή της
σε συνολική ανάγνωση των πραγμάτων με κατάθεση-παράθεση και επεξήγηση
προς ένα ευρύτερο κοινό”.
Η φιλοσοφία, και η δημοσιογραφία-επικοινωνία θέτουν ερωτήματα και ζητούν
απαντήσεις. Η φιλοσοφία υπάρχει στην καθημερινή μας πρακτική. Ο
δημοσιογράφος-σύμβουλος επικοινωνίας κάνει πρακτική φιλοσοφία, είτε το
αντιλαμβάνεται είτε όχι. Η γνώση της φιλοσοφίας τον βοηθά να το
συνειδητοποιήσει και ως εκ τούτου να λαμβάνει πιο σωστές αποφάσεις.
Ο άνθρωπος από τη γέννηση του ασχολείται με τα ίδια ερωτήματα σε άλλο
πλαίσιο (ζωή-θάνατος-ψυχή-σώμα-ευτυχία-δόξα-ποιος είμαι-πώς
διαμορφώνομαι) Αυτά τίθενται σε καθημερινή βάση σε όλες τις εποχές,
ντυμένα με την επικαιρότητα, τον πόλεμο, τη διαδήλωση, τον Τρίτο Κόσμο,
την εγκληματικότητα, την ανάπτυξη της τεχνολογίας, τις σχέσεις, τις
πόλεις, το διάστημα, το περιβάλλον.
Σ’ αυτά απαντάει ο δημοσιογράφος που έχει ήδη έτοιμες απαντήσεις για τον
εαυτό του (σε επίπεδο αξιών), με μια ηθική στην άσκηση του επαγγέλματός
του, που όμως σχετίζεται και με την επιστημολογία και την μεταφυσική.
Κεντρικό ζητούμενο λοιπόν είναι να συνειδητοποιηθεί ότι η αναζήτηση μέσα
από την σκέψη (ουσία της φιλοσοφίας) νοηματοδοτεί συνολικά την
επικοινωνιακή – δημοσιογραφική αναζήτηση.
Αν ο δημοσιογράφος είναι παρατηρητής, τότε επιστημολογικά θα είναι
αντικειμενικός, αν είναι διαμεσολαβητής θα πλησιάζει στην
υποκειμενικότητα, ενώ αν πιστεύει ότι μπορεί να μεταδώσει τη σύγκρουση
πολιτικών-οικονομικών-κοινωνικών συμφερόντων που χρησιμοποιούν ως αφορμή
το γεγονός, τότε φιλοσοφικά, η στάση του είναι μια μορφή σχετικισμού.
Αν θεωρήσουμε, ότι η φιλοσοφική αναζήτηση της αλήθειας των πραγμάτων
αποτελεί κεντρικό στοιχείο για τη δραστηριότητα του δημοσιογράφου, κάτι
ανάλογο ισχύει και περί της ηθικής μιας και οι δυο δραστηριότητες
ασκούνται στον δημόσιο χώρο και συνειδητά-έμμεσα τον επηρεάζουν. Γι”
αυτό άλλωστε και είναι σωστότερο να μιλά κανείς για ηθική (ethics) σε
αυτές τις ασχολίες, παρά για δεοντολογία. Η έννοια της ελευθερίας του
Τύπου είναι ριζωμένη στην ανεξαρτησία. Μόνο ένας Τύπος απαλλαγμένος από
κυβερνητικούς ελέγχους θα μπορούσε να λέει την αλήθεια.
Η δημοσιογραφία βοηθάει μία κοινωνία να προσδιορίσει τους στόχους, τους
ήρωες και τα αρνητικά πρότυπά της. Σε μία περίοδο που ο καθένας μπορεί
να είναι ρεπόρτερ-σχολιαστής στο διαδίκτυο κινούμαστε προς μία αμφίδρομη
δημοσιογραφία. Ο δημοσιογράφος μεταβάλλεται σε ‘ηγέτη ενός χώρου
διακίνησης ιδεών’ ή σε επιδιαιτητή.
Βιβλιογραφία
Engel, P. & Rorty, R. (2010). Σε τι χρησιμεύει η αλήθεια; (μετ.
Βιρβιδάκης Σ.). Αθήνα: Πόλις.
Fiske, J. (1989). Εισαγωγή στην επικοινωνία, (μετ. Μεσσήνη Β., Λούντζη
Ε.). Αθήνα: Αιγόκερως.
Habermas, J. (1997). H Ηθική της επικοινωνίας. (μετ. Καβουλάκος Κ.).
Αθήνα: Εναλλακτικές εκδόσεις-Δοκίμια 8.
Κόβατς, Μπ. και Ρόζενστιλ, Τ. (2004). Εισαγωγή στη δημοσιογραφία.(μετ.
Μπαρτζινόπουλος Ε.), Αθήνα: Καστανιώτης.
Luhmann, N. (2003). Η πραγματικότητα των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας,
(μετ. Ζέρη Π.), Εκδόσεις: Μεταίχμιο επιστήμες.
- See more at:
http://maga.gr/2014/03/11/h-nea-dimosiografia/#sthash.AUnDdWt4.dpuf
Διαβάστε περισσότερα:
http://maga.gr/2014/03/11/h-nea-dimosiografia/
Copyright ©
maga.gr
Συμβουλευτείτε τους όρους χρήσης πριν την αναπαραγωγή του άρθρου.
ΠΡΟΣΟΧΗ: δεν επιτρέπουμε την αναπαραγωγή άνω του ενός τρίτου του κειμένου. Παρακαλούμε, τοποθετήστε
ενεργό link.
H νέα δημοσιογραφία ΣΤΟ
Η δημοσιογραφία βοηθάει
μία κοινωνία να προσδιορίσει τους στόχους, τους ήρωες και τα αρνητικά
πρότυπά της. Σε μία περίοδο που ο καθένας μπορεί να είναι
ρεπόρτερ-σχολιαστής στο διαδίκτυο κινούμαστε προς μία αμφίδρομη
δημοσιογραφία. Ο δημοσιογράφος μεταβάλλεται σε ‘ηγέτη ενός χώρου
διακίνησης ιδεών’ ή σε επιδιαιτητή. - See more at:
http://maga.gr/2014/03/11/h-nea-dimosiografia/#sthash.AUnDdWt4.dpuf
Διαβάστε περισσότερα:
http://maga.gr/2014/03/11/h-nea-dimosiografia/
Copyright ©
maga.gr
Συμβουλευτείτε τους όρους χρήσης πριν την αναπαραγωγή του άρθρου.
ΠΡΟΣΟΧΗ: δεν επιτρέπουμε την αναπαραγωγή άνω του ενός τρίτου του κειμένου. Παρακαλούμε, τοποθετήστε
ενεργό link.
http://maga.gr/2014/03/11/h-nea-dimosiografia/
Επειδή στις μερες έχει
πολύ λόγος για δημοσιογραφία και το ρόλο του δημοσιογράφου καταθέτω
μερικές σκέψεις.
μόνο ένας Τύπος απαλλαγμένος από κυβερνητικούς ελέγχους θα μπορούσε να
λέει την αλήθεια
Επικοινωνία είναι μία από τις δραστηριότητες του ανθρώπου που ο καθένας
αναγνωρίζει αλλά ελάχιστοι μπορούν να ορίσουν ικανοποιητικά.Επικοινωνία
είναι να μιλάει ο ένας στον άλλο, η διάδοση πληροφοριών αλλά και η
τηλεόραση με ένα κατάλογο που δεν έχει τέλος.
Μέρος της επικοινωνίας είναι η δημοσιογραφία και λέγεται ότι γενικός
ορισμός της δεν υπάρχει. Δημοσιογραφία θεωρείται “η συστηματική και
δομημένη αναζήτηση της πληροφορίας, ως κατανόηση, ανάλυση και ένταξή της
σε συνολική ανάγνωση των πραγμάτων με κατάθεση-παράθεση και επεξήγηση
προς ένα ευρύτερο κοινό”.
Η φιλοσοφία, και η δημοσιογραφία-επικοινωνία θέτουν ερωτήματα και ζητούν
απαντήσεις. Η φιλοσοφία υπάρχει στην καθημερινή μας πρακτική. Ο
δημοσιογράφος-σύμβουλος επικοινωνίας κάνει πρακτική φιλοσοφία, είτε το
αντιλαμβάνεται είτε όχι. Η γνώση της φιλοσοφίας τον βοηθά να το
συνειδητοποιήσει και ως εκ τούτου να λαμβάνει πιο σωστές αποφάσεις.
Ο άνθρωπος από τη γέννηση του ασχολείται με τα ίδια ερωτήματα σε άλλο
πλαίσιο (ζωή-θάνατος-ψυχή-σώμα-ευτυχία-δόξα-ποιος είμαι-πώς
διαμορφώνομαι) Αυτά τίθενται σε καθημερινή βάση σε όλες τις εποχές,
ντυμένα με την επικαιρότητα, τον πόλεμο, τη διαδήλωση, τον Τρίτο Κόσμο,
την εγκληματικότητα, την ανάπτυξη της τεχνολογίας, τις σχέσεις, τις
πόλεις, το διάστημα, το περιβάλλον.
Σ’ αυτά απαντάει ο δημοσιογράφος που έχει ήδη έτοιμες απαντήσεις για τον
εαυτό του (σε επίπεδο αξιών), με μια ηθική στην άσκηση του επαγγέλματός
του, που όμως σχετίζεται και με την επιστημολογία και την μεταφυσική.
Κεντρικό ζητούμενο λοιπόν είναι να συνειδητοποιηθεί ότι η αναζήτηση μέσα
από την σκέψη (ουσία της φιλοσοφίας) νοηματοδοτεί συνολικά την
επικοινωνιακή – δημοσιογραφική αναζήτηση.
Αν ο δημοσιογράφος είναι παρατηρητής, τότε επιστημολογικά θα είναι
αντικειμενικός, αν είναι διαμεσολαβητής θα πλησιάζει στην
υποκειμενικότητα, ενώ αν πιστεύει ότι μπορεί να μεταδώσει τη σύγκρουση
πολιτικών-οικονομικών-κοινωνικών συμφερόντων που χρησιμοποιούν ως αφορμή
το γεγονός, τότε φιλοσοφικά, η στάση του είναι μια μορφή σχετικισμού.
Αν θεωρήσουμε, ότι η φιλοσοφική αναζήτηση της αλήθειας των πραγμάτων
αποτελεί κεντρικό στοιχείο για τη δραστηριότητα του δημοσιογράφου, κάτι
ανάλογο ισχύει και περί της ηθικής μιας και οι δυο δραστηριότητες
ασκούνται στον δημόσιο χώρο και συνειδητά-έμμεσα τον επηρεάζουν. Γι”
αυτό άλλωστε και είναι σωστότερο να μιλά κανείς για ηθική (ethics) σε
αυτές τις ασχολίες, παρά για δεοντολογία. Η έννοια της ελευθερίας του
Τύπου είναι ριζωμένη στην ανεξαρτησία. Μόνο ένας Τύπος απαλλαγμένος από
κυβερνητικούς ελέγχους θα μπορούσε να λέει την αλήθεια.
Η δημοσιογραφία βοηθάει μία κοινωνία να προσδιορίσει τους στόχους, τους
ήρωες και τα αρνητικά πρότυπά της. Σε μία περίοδο που ο καθένας μπορεί
να είναι ρεπόρτερ-σχολιαστής στο διαδίκτυο κινούμαστε προς μία αμφίδρομη
δημοσιογραφία. Ο δημοσιογράφος μεταβάλλεται σε ‘ηγέτη ενός χώρου
διακίνησης ιδεών’ ή σε επιδιαιτητή.
Βιβλιογραφία
Engel, P. & Rorty, R. (2010). Σε τι χρησιμεύει η αλήθεια; (μετ.
Βιρβιδάκης Σ.). Αθήνα: Πόλις.
Fiske, J. (1989). Εισαγωγή στην επικοινωνία, (μετ. Μεσσήνη Β., Λούντζη
Ε.). Αθήνα: Αιγόκερως.
Habermas, J. (1997). H Ηθική της επικοινωνίας. (μετ. Καβουλάκος Κ.).
Αθήνα: Εναλλακτικές εκδόσεις-Δοκίμια 8.
Κόβατς, Μπ. και Ρόζενστιλ, Τ. (2004). Εισαγωγή στη δημοσιογραφία.(μετ.
Μπαρτζινόπουλος Ε.), Αθήνα: Καστανιώτης.
Luhmann, N. (2003). Η πραγματικότητα των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας,
(μετ. Ζέρη Π.), Εκδόσεις: Μεταίχμιο επιστήμες.
- See more at:
http://maga.gr/2014/03/11/h-nea-dimosiografia/#sthash.AUnDdWt4.dpuf
Διαβάστε περισσότερα:
http://maga.gr/2014/03/11/h-nea-dimosiografia/
Copyright ©
maga.gr
Συμβουλευτείτε τους όρους χρήσης πριν την αναπαραγωγή του άρθρου.
ΠΡΟΣΟΧΗ: δεν επιτρέπουμε την αναπαραγωγή άνω του ενός τρίτου του κειμένου. Παρακαλούμε, τοποθετήστε
ενεργό link.
Επειδή στις μερες έχει
πολύ λόγος για δημοσιογραφία και το ρόλο του δημοσιογράφου καταθέτω
μερικές σκέψεις.
μόνο ένας Τύπος απαλλαγμένος από κυβερνητικούς ελέγχους θα μπορούσε να
λέει την αλήθεια
Επικοινωνία είναι μία από τις δραστηριότητες του ανθρώπου που ο καθένας
αναγνωρίζει αλλά ελάχιστοι μπορούν να ορίσουν ικανοποιητικά.Επικοινωνία
είναι να μιλάει ο ένας στον άλλο, η διάδοση πληροφοριών αλλά και η
τηλεόραση με ένα κατάλογο που δεν έχει τέλος.
Μέρος της επικοινωνίας είναι η δημοσιογραφία και λέγεται ότι γενικός
ορισμός της δεν υπάρχει. Δημοσιογραφία θεωρείται “η συστηματική και
δομημένη αναζήτηση της πληροφορίας, ως κατανόηση, ανάλυση και ένταξή της
σε συνολική ανάγνωση των πραγμάτων με κατάθεση-παράθεση και επεξήγηση
προς ένα ευρύτερο κοινό”.
Η φιλοσοφία, και η δημοσιογραφία-επικοινωνία θέτουν ερωτήματα και ζητούν
απαντήσεις. Η φιλοσοφία υπάρχει στην καθημερινή μας πρακτική. Ο
δημοσιογράφος-σύμβουλος επικοινωνίας κάνει πρακτική φιλοσοφία, είτε το
αντιλαμβάνεται είτε όχι. Η γνώση της φιλοσοφίας τον βοηθά να το
συνειδητοποιήσει και ως εκ τούτου να λαμβάνει πιο σωστές αποφάσεις.
Ο άνθρωπος από τη γέννηση του ασχολείται με τα ίδια ερωτήματα σε άλλο
πλαίσιο (ζωή-θάνατος-ψυχή-σώμα-ευτυχία-δόξα-ποιος είμαι-πώς
διαμορφώνομαι) Αυτά τίθενται σε καθημερινή βάση σε όλες τις εποχές,
ντυμένα με την επικαιρότητα, τον πόλεμο, τη διαδήλωση, τον Τρίτο Κόσμο,
την εγκληματικότητα, την ανάπτυξη της τεχνολογίας, τις σχέσεις, τις
πόλεις, το διάστημα, το περιβάλλον.
Σ’ αυτά απαντάει ο δημοσιογράφος που έχει ήδη έτοιμες απαντήσεις για τον
εαυτό του (σε επίπεδο αξιών), με μια ηθική στην άσκηση του επαγγέλματός
του, που όμως σχετίζεται και με την επιστημολογία και την μεταφυσική.
Κεντρικό ζητούμενο λοιπόν είναι να συνειδητοποιηθεί ότι η αναζήτηση μέσα
από την σκέψη (ουσία της φιλοσοφίας) νοηματοδοτεί συνολικά την
επικοινωνιακή – δημοσιογραφική αναζήτηση.
Αν ο δημοσιογράφος είναι παρατηρητής, τότε επιστημολογικά θα είναι
αντικειμενικός, αν είναι διαμεσολαβητής θα πλησιάζει στην
υποκειμενικότητα, ενώ αν πιστεύει ότι μπορεί να μεταδώσει τη σύγκρουση
πολιτικών-οικονομικών-κοινωνικών συμφερόντων που χρησιμοποιούν ως αφορμή
το γεγονός, τότε φιλοσοφικά, η στάση του είναι μια μορφή σχετικισμού.
Αν θεωρήσουμε, ότι η φιλοσοφική αναζήτηση της αλήθειας των πραγμάτων
αποτελεί κεντρικό στοιχείο για τη δραστηριότητα του δημοσιογράφου, κάτι
ανάλογο ισχύει και περί της ηθικής μιας και οι δυο δραστηριότητες
ασκούνται στον δημόσιο χώρο και συνειδητά-έμμεσα τον επηρεάζουν. Γι”
αυτό άλλωστε και είναι σωστότερο να μιλά κανείς για ηθική (ethics) σε
αυτές τις ασχολίες, παρά για δεοντολογία. Η έννοια της ελευθερίας του
Τύπου είναι ριζωμένη στην ανεξαρτησία. Μόνο ένας Τύπος απαλλαγμένος από
κυβερνητικούς ελέγχους θα μπορούσε να λέει την αλήθεια.
Η δημοσιογραφία βοηθάει μία κοινωνία να προσδιορίσει τους στόχους, τους
ήρωες και τα αρνητικά πρότυπά της. Σε μία περίοδο που ο καθένας μπορεί
να είναι ρεπόρτερ-σχολιαστής στο διαδίκτυο κινούμαστε προς μία αμφίδρομη
δημοσιογραφία. Ο δημοσιογράφος μεταβάλλεται σε ‘ηγέτη ενός χώρου
διακίνησης ιδεών’ ή σε επιδιαιτητή.
Βιβλιογραφία
Engel, P. & Rorty, R. (2010). Σε τι χρησιμεύει η αλήθεια; (μετ.
Βιρβιδάκης Σ.). Αθήνα: Πόλις.
Fiske, J. (1989). Εισαγωγή στην επικοινωνία, (μετ. Μεσσήνη Β., Λούντζη
Ε.). Αθήνα: Αιγόκερως.
Habermas, J. (1997). H Ηθική της επικοινωνίας. (μετ. Καβουλάκος Κ.).
Αθήνα: Εναλλακτικές εκδόσεις-Δοκίμια 8.
Κόβατς, Μπ. και Ρόζενστιλ, Τ. (2004). Εισαγωγή στη δημοσιογραφία.(μετ.
Μπαρτζινόπουλος Ε.), Αθήνα: Καστανιώτης.
Luhmann, N. (2003). Η πραγματικότητα των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας,
(μετ. Ζέρη Π.), Εκδόσεις: Μεταίχμιο επιστήμες.
- See more at:
http://maga.gr/2014/03/11/h-nea-dimosiografia/#sthash.AUnDdWt4.dpuf
Διαβάστε περισσότερα:
http://maga.gr/2014/03/11/h-nea-dimosiografia/
Copyright ©
maga.gr
Συμβουλευτείτε τους όρους χρήσης πριν την αναπαραγωγή του άρθρου.
ΠΡΟΣΟΧΗ: δεν επιτρέπουμε την αναπαραγωγή άνω του ενός τρίτου του κειμένου. Παρακαλούμε, τοποθετήστε
ενεργό link.
Επειδή στις μερες έχει
πολύ λόγος για δημοσιογραφία και το ρόλο του δημοσιογράφου καταθέτω
μερικές σκέψεις.
μόνο ένας Τύπος απαλλαγμένος από κυβερνητικούς ελέγχους θα μπορούσε να
λέει την αλήθεια
Επικοινωνία είναι μία από τις δραστηριότητες του ανθρώπου που ο καθένας
αναγνωρίζει αλλά ελάχιστοι μπορούν να ορίσουν ικανοποιητικά.Επικοινωνία
είναι να μιλάει ο ένας στον άλλο, η διάδοση πληροφοριών αλλά και η
τηλεόραση με ένα κατάλογο που δεν έχει τέλος.
Μέρος της επικοινωνίας είναι η δημοσιογραφία και λέγεται ότι γενικός
ορισμός της δεν υπάρχει. Δημοσιογραφία θεωρείται “η συστηματική και
δομημένη αναζήτηση της πληροφορίας, ως κατανόηση, ανάλυση και ένταξή της
σε συνολική ανάγνωση των πραγμάτων με κατάθεση-παράθεση και επεξήγηση
προς ένα ευρύτερο κοινό”.
Η φιλοσοφία, και η δημοσιογραφία-επικοινωνία θέτουν ερωτήματα και ζητούν
απαντήσεις. Η φιλοσοφία υπάρχει στην καθημερινή μας πρακτική. Ο
δημοσιογράφος-σύμβουλος επικοινωνίας κάνει πρακτική φιλοσοφία, είτε το
αντιλαμβάνεται είτε όχι. Η γνώση της φιλοσοφίας τον βοηθά να το
συνειδητοποιήσει και ως εκ τούτου να λαμβάνει πιο σωστές αποφάσεις.
Ο άνθρωπος από τη γέννηση του ασχολείται με τα ίδια ερωτήματα σε άλλο
πλαίσιο (ζωή-θάνατος-ψυχή-σώμα-ευτυχία-δόξα-ποιος είμαι-πώς
διαμορφώνομαι) Αυτά τίθενται σε καθημερινή βάση σε όλες τις εποχές,
ντυμένα με την επικαιρότητα, τον πόλεμο, τη διαδήλωση, τον Τρίτο Κόσμο,
την εγκληματικότητα, την ανάπτυξη της τεχνολογίας, τις σχέσεις, τις
πόλεις, το διάστημα, το περιβάλλον.
Σ’ αυτά απαντάει ο δημοσιογράφος που έχει ήδη έτοιμες απαντήσεις για τον
εαυτό του (σε επίπεδο αξιών), με μια ηθική στην άσκηση του επαγγέλματός
του, που όμως σχετίζεται και με την επιστημολογία και την μεταφυσική.
Κεντρικό ζητούμενο λοιπόν είναι να συνειδητοποιηθεί ότι η αναζήτηση μέσα
από την σκέψη (ουσία της φιλοσοφίας) νοηματοδοτεί συνολικά την
επικοινωνιακή – δημοσιογραφική αναζήτηση.
Αν ο δημοσιογράφος είναι παρατηρητής, τότε επιστημολογικά θα είναι
αντικειμενικός, αν είναι διαμεσολαβητής θα πλησιάζει στην
υποκειμενικότητα, ενώ αν πιστεύει ότι μπορεί να μεταδώσει τη σύγκρουση
πολιτικών-οικονομικών-κοινωνικών συμφερόντων που χρησιμοποιούν ως αφορμή
το γεγονός, τότε φιλοσοφικά, η στάση του είναι μια μορφή σχετικισμού.
Αν θεωρήσουμε, ότι η φιλοσοφική αναζήτηση της αλήθειας των πραγμάτων
αποτελεί κεντρικό στοιχείο για τη δραστηριότητα του δημοσιογράφου, κάτι
ανάλογο ισχύει και περί της ηθικής μιας και οι δυο δραστηριότητες
ασκούνται στον δημόσιο χώρο και συνειδητά-έμμεσα τον επηρεάζουν. Γι”
αυτό άλλωστε και είναι σωστότερο να μιλά κανείς για ηθική (ethics) σε
αυτές τις ασχολίες, παρά για δεοντολογία. Η έννοια της ελευθερίας του
Τύπου είναι ριζωμένη στην ανεξαρτησία. Μόνο ένας Τύπος απαλλαγμένος από
κυβερνητικούς ελέγχους θα μπορούσε να λέει την αλήθεια.
Η δημοσιογραφία βοηθάει μία κοινωνία να προσδιορίσει τους στόχους, τους
ήρωες και τα αρνητικά πρότυπά της. Σε μία περίοδο που ο καθένας μπορεί
να είναι ρεπόρτερ-σχολιαστής στο διαδίκτυο κινούμαστε προς μία αμφίδρομη
δημοσιογραφία. Ο δημοσιογράφος μεταβάλλεται σε ‘ηγέτη ενός χώρου
διακίνησης ιδεών’ ή σε επιδιαιτητή.
Βιβλιογραφία
Engel, P. & Rorty, R. (2010). Σε τι χρησιμεύει η αλήθεια; (μετ.
Βιρβιδάκης Σ.). Αθήνα: Πόλις.
Fiske, J. (1989). Εισαγωγή στην επικοινωνία, (μετ. Μεσσήνη Β., Λούντζη
Ε.). Αθήνα: Αιγόκερως.
Habermas, J. (1997). H Ηθική της επικοινωνίας. (μετ. Καβουλάκος Κ.).
Αθήνα: Εναλλακτικές εκδόσεις-Δοκίμια 8.
Κόβατς, Μπ. και Ρόζενστιλ, Τ. (2004). Εισαγωγή στη δημοσιογραφία.(μετ.
Μπαρτζινόπουλος Ε.), Αθήνα: Καστανιώτης.
Luhmann, N. (2003). Η πραγματικότητα των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας,
(μετ. Ζέρη Π.), Εκδόσεις: Μεταίχμιο επιστήμες.
- See more at:
http://maga.gr/2014/03/11/h-nea-dimosiografia/#sthash.AUnDdWt4.dpuf
Διαβάστε περισσότερα:
http://maga.gr/2014/03/11/h-nea-dimosiografia/
Copyright ©
maga.gr
Συμβουλευτείτε τους όρους χρήσης πριν την αναπαραγωγή του άρθρου.
ΠΡΟΣΟΧΗ: δεν επιτρέπουμε την αναπαραγωγή άνω του ενός τρίτου του κειμένου. Παρακαλούμε, τοποθετήστε
ενεργό link.