Συμπληρώθηκαν δύο χρόνια από την 31η
Μαΐου 2012, την ημέρα όπου η ΠΑΕ Άρης δεν κατάφερε να αδειοδοτηθεί για το επόμενο πρωτάθλημα, την ημέρα που
ουσιαστικά αποτέλεσε το ξεκίνημα της κατρακύλας που ζει ο Άρης την τελευταία
διετία.
Ο Άρης ουσιαστικά πτώχευσε με εκείνη την
απόφαση, η πτώχευση πιστοποιήθηκε με τις δύο δικαστικές απορρίψεις για ένταξη
στο Άρθρο 99 και ολοκληρώθηκε με τον υποβιβασμό του σε χαμηλότερη κατηγορία και
την απώλεια εσόδων που συνεπάγεται αυτός ο υποβιβασμός. Η συζήτηση για το που
θα αγωνιστεί ο σύλλογος του χρόνου, για το αν θα προτιμήσει να υποβιβαστεί στην
Football League 2 ώστε να απαλλαχθεί από μεγάλο μέρος των χρεών ή αν θα αγωνιστεί στην Football League, χρησιμοποιώντας νομικά τρικ και
συμφωνίες για γενναία κουρέματα στα χρέη προς παίκτες και προς το Δημόσιο,
είναι ανούσια, καθώς από την πλευρά και των νυν αλλά και των πρώην διοικούντων λείπει
η σημαντικότερη αναφορά: Η ΠΑΕ Άρης είναι μια πτωχευμένη εταιρεία, πτωχευμένη
στα οικονομικά της, πτωχευμένη και όσον αφορά το ανθρώπινο δυναμικό της.
Ο Άρης
ξέμεινε από ανθρώπους που μπορούν να σηκώσουν το βάρος του παραγοντισμού,
ξέμεινε από ανθρώπους με χρήμα, με μεράκι και με γνώσεις οι οποίοι θα
διοικήσουν την εταιρεία, γιατί περί εταιρείας πρόκειται. Η εξέλιξη των
πραγμάτων από το 1979 όπου το ποδόσφαιρο έγινε επαγγελματικό έως σήμερα,
δείχνει ότι υπήρξε παταγώδης αποτυχία στην οργάνωση και διαχείριση της
κιτρινόμαυρης ΠΑΕ, τόσο από τους
λεγόμενους παραδοσιακούς παράγοντες που διοίκησαν την εταιρεία ως το 2004, όσο
και από την <<λαοκρατία>>
και τη νέα γενιά παραγόντων η οποία με την στήριξη του SUPER 3 διοίκησε μέχρι πρότινος. Το διάλειμμα με τους επενδυτές Κοντομηνά και Ζαχουδάνη δεν έφερε κάποια ουσιαστική αλλαγή,
και το αποτέλεσμα είναι πραγματικά οδυνηρό : 3 υποβιβασμοί τα τελευταία 17
χρόνια, 20+ εκατομμύρια χρέη έως το 2004, και άλλα τόσα από το 2004 έως σήμερα.
Σε αυτό το
σημείο εμφανίζεται και η πρόταση Γαλανού, μια πρόταση που θεωρεί ότι η Γ Εθνική
δεν είναι απλά μια αναγκαστική απόφαση για να γλιτώσει ο σύλλογος από τα χρέη,
αλλά μια μορφή εξαγνισμού για όλο το σωματείο, για όλη την αποτυχία των
τελευταίων 30 χρόνων, για την προδοσία που υφίσταται ο Άρης από τα δικά του
παιδιά, μια απαλλαγή από κάθε είδους τυχοδιώκτη και καρεκλοκένταυρο πού θέλει
να έχει ακόμα λόγο στο μέλλον του συλλόγου. Γ Εθνική λέει λοιπόν ο Γαλανός,
καθαρός ο σύλλογος μετά από δύο χρόνια στην Superleague, και κυρίως με όσους τον πλήγωσαν
στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Δυστυχώς όμως, το σχέδιο του μπάζει νερά, οι
ασάφειες πολλές και το γεγονός κυρίως του ότι ακόμα δεν έχει βρει τον τρόπο με
τον οποίο θα προχωρήσει η εκκαθάριση της εταιρείας, προβληματίζουν.
Από την
άλλη πλευρά, ο Στεφανίδης παλεύει για συμμετοχή της ομάδας στη Football League, χωρίς να έχει κανένα εξασφαλισμένο
έσοδο, παρά μόνο προσδοκώμενα, από τα τηλεοπτικά, από τον Δασυγένη, από τον
κόσμο. Θ α πρέπει να γνωρίζει όμως ότι ο κόσμος δεν θέλει να ακούει πλέον για
οικονομική και ηθική στήριξη σε καταστάσεις που μοιάζουν αβέβαιες και κυρίως
δεν φαίνεται ότι θα οδηγήσουν τον σύλλογο στην βιωσιμότητα και στη ευημερία.
Όσο πλανάται η υποψία ότι πίσω από την επιμονή για συμμετοχή στην F.L. κρύβεται μια πρόθεση κάλυψης των
περιουσιών όσων δεσμεύονται με τα χρέη της ΠΑΕ, χρέη που πέφτουν πάνω τους
εφόσον εκκαθαριστεί η εταιρεία, τόσο περισσότερο απομακρύνεται η πλειοψηφία του
αρειανού κόσμου. Και η κατάσταση δυσπιστίας διογκώνεται περισσότερο, όταν η
τωρινή διοίκηση που σχεδιάζει την πολυδάπανη συμμετοχή στην F.L. και την ένταξη στο άρθρο 106, δεν
έχει ούτε 2.000 να βάλει από την τσέπη της για να πληρώσει έναν παίκτη.
Η απόφαση
για την επόμενη μέρα στον Άρη θα περάσει από τον κόσμο, ίσως για τελευταία
φορά. Θα πρόκειται για την κρισιμότερη απόφαση που θα κληθούν να πάρουν οι
φίλοι της ομάδας, χωρίς να γνωρίζουν το που θα τους οδηγούσε το εναλλακτικό
σενάριο, καθώς όλα πλέον είναι ρευστά στο Ελληνικό ποδόσφαιρο ( ήδη υπάρχουν
φήμες ότι η ΕΠΟ προτίθεται να κλείσει την πόρτα της Γ εθνικής για πτωχευμένες
ΠΑΕ, από την επόμενη χρονιά), ότι απόφαση και να παρθεί πάντως, η αλήθεια δεν
αλλάζει. Ο ποδοσφαιρικός Άρης είναι μια χρεοκοπημένη υπόθεση, με μηδαμινό
παραγοντικό δυναμικό και με ελάχιστες δυνατότητες βελτίωσης της κατάστασης, όσο
συνεχίζει να λειτουργεί όπως λειτουργεί έως σήμερα.
Επιμέλεια: Χρήστος Παπαγιάννης
