Αιώνια Ταλέντα: Χάρης Παππάς
Τετάρτη σήμερα και η στήλη για τα Αιώνια Ταλέντα επιστρέφει, αυτή τη φορά με πρωταγωνιστή τον δικό μας Χάρη Παππά. Όλοι θυμόμαστε πως πριν από μερικά χρόνια συγκαταλέγονταν στους πιο ελπιδοφόρους παίκτες που έχει παράγει η χώρα μας, έναν χαρακτηρισμό που δεν κατάφερε ποτέ του να δικαιολογήσει, με αποτέλεσμα να περιπλανηθεί σε πολλές ομάδες και να μην μπορέσει να καθιερωθεί σε μία από αυτές.
Ο Παππάς, γεννημένος το 1983, έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα με τη φανέλα του Πανσερραϊκού, σε ηλικία μόλις 18 ετών, δηλαδή την αγωνιστική σεζόν 2001-2002. Αγωνίστηκε συνολικά για 20 παιχνίδια και πέτυχε ένα γκολ. Ο Παππάς, με τις εμφανίσεις του κέρδισε την μεταγραφή του στον Απόλλων Καλαμαριάς. Εκεί έκανε πολύ καλά παιχνίδια και έφτιαξε το όνομα του, σε συνδιασμό με τη παρουσία του στα κατώτερα κλιμάκια της εθνικής ομάδας (Ελπίδων).
Στη Καλαμαρία αγωνίστηκε για τρία χρόνια, μέχρι το 2005, όταν και πήρε μεταγραφή για τον Ολυμπιακό. Ωστόσο κρίθηκε απαραίτητο να πάρει μερικά παιχνίδια στα πόδια του και έτσι παρέμεινε με τη μορφή δανεισμού στην ομάδα της Θεσσαλονίκης για μία ακόμα σεζόν. Συνολικά φόρεσε τη φανέλα του Απόλλωνα για 66 αγώνες πετυχαίνοντας, μεταξύ άλλων, 17 τέρματα. Μετά το τέλος της σεζόν 2005-2006 επέστρεψε στους Πειραιώτες.
Από τότε επήλθε η αγωνιστική καθίζηση. Στον Πειραιά δεν πήρε πολλά παιχνίδια, μερικές σποραδικές εμφανίσεις στο πρωτάθλημα και κυρίως στο Κύπελλο. Ποτέ του δεν κέρδισε την εμπιστοσύνη του εκάστοτε τεχνικού και πάντα λογίζονταν ως τριτό-τέταρτη λύση. Δεν είχε ουσιαστική συμμετοχή στην κατάκτηση του πρωταθλήματος και το 2007 έμεινε ελεύθερος από τους πρωταθλητές Ελλάδος. Γρήγορα βρήκε ποδοσφαιρική στέγη στην ΑΕΚ.
Εκεί ήταν ακόμα πιο τραγικός. Αγωνίστηκε μόλις σε οκτώ παιχνίδια, τα περισσότερα σαν αλλαγή, και σκόραρε μόλις δύο γκολ. Ο ξανθομάλλης χαφ ποτέ δεν κατάφερε να βρει θέση στο αρχικό σχήμα, αν και η ΑΕΚ τότε είχε έλλειψη δεξιού χαφ, με τη θέση να καλύπτεται πότε από τον Μανού (ο πορτογάλος που μόνο έτρεχε και δεν ήξερε γρη μπάλα) και πότε ο Εντίνιο. Στο τέλος της σεζόν κούνησε μαντήλι.
Η Ξάνθη του έδωσε την ευκαιρία να αναστήσει τη καριέρα του, αλλάμάταια όλοι ήλπιζαν σε αγωνιστική ανάσταση. Και πάλι έμεινε ελεύθερος στο τέλος της σεζόν. Ο Έβαλντ Λίνεν άδραξε την ευκαιρία και τον πήρε στη Μόναχο 1896 που αγωνίζονταν στη δεύτερη εθνική Γερμανίας. Με τη φυγή του Γερμανού, λύθηκε και η συνεργασία του Έλληνα εξτρεμ με τη γερμανική ομάδα. Τελευταίος σταθμός στη καριέρα του; Ο Παναιτωλικός, στον οποίο μετεγράφη του 2010 και ευτύχησε να πανηγυρίσει την άνοδο στη Σούπερ Λιγκ.
Σαν παίκτης ποτέ δεν με ενθουσίασε. Ήταν γνωστός για τις δυνάμεις του, την αθλητικότητα του και φυσικά τη πολύ καλή ταχύτητα του. Ωστόσο, αν δεν ξέρεις και λίγο μπάλα καριέρα δεν μπορείς να κάνεις. Και οι παίκτες-δρομείς-σπρίντερ, στο τέλος πάντα μένουν στην απέξω και απλά βυθίζονται στη μετριότητα. Αυτό ακριβώς συνέβη και στη περίπτωση του Παππά. Είχε εξαιρετικά φυσικά προσόντα, όμως ποτέ του δεν βελτίωσε το σημαντικότερο κομμάτι: Το ποδοσφαιρικό. Μοιραία επήλθε το "ξεφούσκωμα".
