Πανιώνιος-Άρης: 1-2 | Δύο άμυνες, μία… αντεπίθεση

Οι διατάξεις των δύο ομάδων

Ίδιο αγωνιστικό πλάνο

Αμφότεροι οι προπονητές είχαν στόχο τη διατήρηση του μηδέν και παράταξαν αμυντικογενές 4-2-3-1. Η στρατηγική τους ήταν παρεμφερής, με σήμα κατατεθέν την ανασταλτική αποτελεσματικότητα.

Τόσο ο Άρης όσο και ο Πανιώνιος:

ήθελαν να αμυνθούν πίσω από τη μπάλα στα 3/5 του γηπέδου και να δώσουν την κατοχή στον αντίπαλο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο παρατηρήθηκε επιθετική ουδετερότητα στο πρώτο ημίχρονο. Κανένας δεν επεδίωκε να αναπτυχθεί οργανωμένα, καθώς προτιμούσε να χάσει τη μπάλα και να αμυνθεί (!)
έπαιξαν με βάθος στα center back και με τα αμυντικά χαφ «χαμηλά», ώστε να μειωθούν οι πιθανότητες δημιουργίας κενού χώρου
κράτησαν τα ακραία μπακ πίσω, επιλέγοντας να μην παίξουν overlap με το εξτρέμ της πλευράς τους υπό τον…φόβο να εκτεθούν στα μετόπισθεν

Χαρακτηριστική εικόνα, με τους κυανέρυθρους να αμύνονται οργανωμένα πίσω από τον κάτοχο της μπάλας

Η συνοχή της μεσοαμυντικής γραμμής του Άρη επετεύχθη χάρη στο «συμπαγές στήσιμο», που έδινε έμφαση στις αλληλοκαλύψης και το κλείσιμο των χώρων

Μοναδική διαφοροποίηση στο «στήσιμο» ήταν το ‘τρίτο χαφ’. Ο Μενδρινός τοποθετήθηκε μπροστά από τα ανασταλτικά χαφ και συμμετείχε ενεργά στην αμυντική λειτουργία. Αντίθετα, ο Τάτος έπαιξε ρόλο ‘false 9’ κοντά στον Αγκάνθο με στόχο να συνδυαστούν σε «μικρό χώρο».

Λόγω των ως άνω τακτικών επιλογών η εικόνα του παιχνιδιού ήταν ισορροπημένη μέχρι την αποβολή, με τον Άρη να έχει ελαφριά επιθετική υπεροχή λόγω της τοποθέτησης του Τάτου «ψηλά».

Σωστή διαχείριση δυνάμεων

Ο Μιλίνκοβιτς διαπίστωσε το πρόβλημα φυσικής κατάστασης στο προηγούμενο παιχνίδι και ζήτησε από τους ποδοσφαιριστές να μην «παίρνουν πολλά μέτρα» στο γήπεδο. Προσάρμοσε, δηλαδή, το σύστημα στους ποδοσφαιριστές και όχι τους ποδοσφαιριστές στο σύστημα. Οι οδηγίες έδιναν έμφαση στα «απλά πράγματα» και δεν ανάγκαζαν τους κιτρινόμαυρους να διεκπεραιώσουν πολυσύνθετους ρόλους.

τα αμυντικά χαφ δεν προωθούνταν και δε συμμετείχαν ενεργά στην ανάπτυξη, ώστε να «κρατήσουν δυνάμεις» και να μη χάσουν τη θέση τους στο κέντρο
τα ακραία μπακ δεν ανέβαιναν, για να μην καταπωνηθούν σωματικά και αφήσουν κενά στην άμυνα
ο Τάτος δεν επέστρεφε συνέχεια στο κέντρο για να πάρει τη μπάλα και να οργανώσει την επίθεση. Ως αποτέλεσμα, δε διάνυσε «άσκοπα μέτρα» και δεν κουράστηκε με ανούσιο «πάνω κάτω» στο γήπεδο
ο Αγκάνθο ήταν «κολλημένος» κοντά στην περιοχή. Δεν επέστρεφε στα μετόπισθεν και χρησιμοποίησε την ενέργειά του με αποκλειστικό σκοπό να απειλήσει την αντίπαλη εστία (όχι να δημιουργήσει παιχνίδι)

Οι τακτικές επιλογές του Μιλίνκοβιτς κρίνονται επιτυχημένες, διότι απέκρυψαν τις αδυναμίες του roster αναδεικνύοντας τα πλεονεκτήματα μέσω της ομαδικής δουλειάς. Οι κιτρινόμαυροι έτρεξαν «όσο μπορούσαν» και είχαν ως γνώμονα την «ουσία» και όχι την «αγωνιστική υπερβολή».

Η αποβολή Τσουμάνη άλλαξε το σκηνικό

Το αριθμητικό πλεονέκτημα έδωσε ψευδαίσθηση κυριαρχίας στον Πανιώνιο. Όσο περνούσαν τα λεπτά, τόσο πιο έντονη ήταν η πίεση να πετύχει το νικητήριο γκολ καθώς τον ευνοούσε θεωρητικά η αποβολή. Ως αποτέλεσμα, οι κυανέρυθροι παρασύρθηκαν από το…momentum και ανέβασαν τις γραμμές τους κατά 3-4 μέτρα ώστε να πιέσουν τον Άρη.

Ακριβώς σε αυτό το σημείο, ο Μιλίνκοβιτς «έριξε στο χορτάρι» τον Σταυρόπουλο διότι αντελήφθη ότι τα ανασταλτικά χαφ και τα ακραία μπακ των γηπεδούχων προωθούνταν στην επίθεση. Λόγω της κόπωσης, δεν επέστρεφαν γρήγορα στην άμυνά τους και άφηναν κενό χώρο που δημιουργούσε προϋποθέσεις για αντεπίθεση. Το λάθος στον άξονα δεν άργησε να γίνει και ο Ουντότζι απέδειξε ότι είναι μετρ σε…ανοιχτό γήπεδο.

Η εκμετάλλευση του κενού χώρο από τον Ουντότζι αποτελεί «φάρο» για τη μελλοντική στρατηγική του Άρη

Συμπέρασμα

Ο Άρης επιβάλλεται να μεταλλαχθεί σε δυσκατάβλητο σύνολο, που τρέχει περισσότερο από τον αντίπαλο και κερδίζει τις προσωπικές μονομαχίες. Η ‘εποχή του soft άξονα’ πρέπει δώσει τη θέση της στην ‘εποχή της οργανωμένης άμυνας’ με αλληλοκαλύψεις. Μόνο η ανασταλτική σταθερότητα θα γεμίσει αυτοπεποίθηση την ομάδα, δημιουργώντας προϋποθέσεις για βαθμολογική αναρρίχηση.
Το «μεγάλο στοίχημα» του Μιλίνκοβιτς είναι να προσφέρει στους αντίπαλους ψευδαίσθηση κυριαρχίας και να τους αναγκάσει να «ανεβάσουν ποδοσφαιριστές» από τα μετόπισθεν για να επιτεθούν με «παίκτη παραπάνω». Να τους πείσει, δηλαδή, πως είναι ανέφικτο να διασπάσουν την άμυνα αν δε δημιουργήσουν υπεραριθμία με τη βοήθεια των ανασταλτικών μέσων και των ακραίων μπακ.

Με αυτή τη στρατηγική θα αποκαλυφθεί το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα του Άρη. Η επιθετική αποτελεσματικότητα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την εκμετάλλευση των κενών χώρων. Επομένως, ο αντίπαλος πρέπει να αναγκαστεί να θυσιάσει την αμυντική του ομοιογένεια προκειμένου να σκοράρει. Πάνω σε αυτό ακριβώς το κομμάτι πρέπει να εστιάσει το προπονητικό επιτελείο κατά το προσεχές 15ήμερο. Η νέα ταυτότητα του Άρη θα γράφει… «ομάδα αντεπιθέσεων». Πανιώνιος-Άρης: 1-2 | Δύο άμυνες, μία… αντεπίθεση