αποβολής
Οι διατάξεις των δύο ομάδων
Ο Άρης έπεσε knock out από την αποβολή του Έλσνερ και δεν κατάφερε να κερδίσει ούτε το βαθμό της ισοπαλίας, καθώς διαχειρίστηκε λανθασμένα το αριθμητικό μειονέκτημα. Ως αποτέλεσμα, ο Σα Πίντο πέτυχε την πρώτη του νίκη χωρίς να προβληματιστεί διότι τα λάθη των κιτρινόμαυρων έδιναν λύσεις στην ανεπάρκεια της δικής του ομάδας.
Η αποβολή του Έλσνερ και οι διαιτητικές αποφάσεις θα πρέπει να προβληματίσουν τη διοίκηση. Η συμπεριφορά απέναντι στην ομάδα είναι…επιεικώς αυστηρότατη και κανένας δε μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα εκτός από τον Ηλιάδη. Ωστόσο, ευθύνη για την ήττα δεν έχει μόνο ο… «κακός Σπάθας» αλλά η ευρύτερη διαχείριση της αποβολής και της αρνητικής ροής του αγώνα. Ας ασχοληθούμε, λοιπόν, με το αμιγώς ποδοσφαιρικό κομμάτι.
Το λάθος του Μιλίνκοβιτς
Ο Άρης έπρεπε αναγκαστικά να «θυσιάσει» μία θέση, ώστε να διατηρήσει το μηδέν στα μετόπισθεν με παίκτη λιγότερο. Όπως ήταν λογικό, ο Σέρβος επέλεξε να χάσει μία μονάδα από τα εξτρέμ καθώς η εύρυθμη λειτουργία του άξονα αποτελούσε αυτοσκοπό για να επιτευχθεί θετικό αποτέλεσμα. Παρόλο που η «επιλογή θέσης» για την αλλαγή ήταν σωστή, εντούτοις το πρόσωπο που αντικαταστάθηκε ήταν λανθασμένο.
Με δεδομένο ότι ο Άρης θα αμυνόταν καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, ήταν προτιμότερο να αντικατασταθεί ο «βαρύς» Ίμπε και όχι ο «εκρηκτικός» Σταυρόπουλος. Αν ο νεαρός παρέμενε στην 11άδα, ο Άρης θα αποκτούσε περισσότερες πιθανότητες να αντεπιτεθεί με ορθολογικό τρόπο και η άμυνα του ΟΦΗ δε θα «έπαιρνε πολλά μέτρα» καθώς η δημιουργία κενού χώρου στα μετόπισθεν θα ήταν ‘κίνδυνος-θάνατος’.
Τελικά, η επιλογή της παραμονής του Ίμπε στον αγωνιστικό χώρο διευκόλυνε το έργο του rookie προπονητή Σα Πίντο διότι είχε τα εξής αποτελέσματα:
- ο Άρης ήταν αδύνατο να αντεπιτεθεί καθώς οι Ίμπε, Αγκάνθο δεν έχουν σχετικό χάρισμα και ο Τάτος ήταν μονίμως επιτηρούμενος από δύο αντίπαλους
- το επιθετικό πλάνο κατέστη ανύπαρκτο, με αποτέλεσμα να ενταθεί η πίεση των γηπεδούχων προς την εστία του Διούδη και να δημιουργηθεί κατάσταση πολιορκίας σε αρκετές περιπτώσεις
- οι γραμμές των κιτρινόμαυρων δε μπορούσαν να ανέβουν διότι δεν υπήρχε ο ποδοσφαιριστής που θα κρατήσει τη μπάλα και θα προσφέρει ανάσες στους συμπαίκτες του
Τελικά, η ήττα ήταν μοιραίο επακόλουθο της προσέγγισης του Μιλίνκοβιτς. Η αμυντική συνοχή του Άρη δε φημίζεται για τη σταθερότητά της και, όπως ήταν λογικό, οι κρητικοί βρήκαν τον τρόπο να τη διασπάσουν (έστω και δύσκολα) από τη στιγμή που οι φιλοξενούμενοι επέλεξαν… «μόνο άμυνα».
Το άναρχο πλάνο του ΟΦΗ
Οι γηπεδούχοι δεν εκμεταλλεύτηκαν άμεσα την αριθμητική υπεροχή, γιατί ο προπονητής τους δε ρίσκαρε γρήγορα. Στο πρώτο ημίχρονο, αρκέστηκαν σε αναγνωριστικό ποδόσφαιρο ώστε να διαπιστώσουν εάν ο Άρης μπορούσε να τους απειλήσει στην κόντρα ή περίμενε νωχελικά στην άμυνα. Η απάντηση δόθηκε στο γήπεδο και ο Σα Πίντο «κλείδωσε» την πρώτη νίκη με την αλλαγή του Κουτσιανικούλη (36ο λεπτό), η οποία απέδωσε καρπούς στο δεύτερο ημίχρονο.
Ο βραχύσωμος εξτρέμ δεν έπιασε υψηλά standard απόδοσης, αλλά αύξησε την πίεση καθώς διαθέτει ποιότητα με τη μπάλα στα πόδια. Ωστόσο, παρά το πρώτο γκολ, ο ΟΦΗ δεν επιτέθηκε με ορθολογικό τρόπο. Προτίμησε να γεμίζει την περιοχή του Άρη και να περιμένει κάποιο ατομικό λάθος ώστε να πετύχει το δεύτερο τέρμα. Οι συνεχείς πλαγιοκοπήσεις και γεμίσματα απέφεραν αρκετά κόρνερ και ο Ίμπε έδωσε το τελειωτικό χτύπημα πετυχαίνοντας ένα…όμορφο αυτογκολ.
Συμπέρασμα
Ο Άρης πληρώνει τα λάθη της διοίκησης κατά τον θερινό σχεδιασμό και την «ποδοσφαιρική ανυποληψία» στα κέντρα των αποφάσεων. Είναι εξαιρετικά δύσκολο για μία ομάδα χωρίς μέταλλο να στερείται τις υπηρεσίες του καλύτερού της παίκτη (Ουντότζι) και ταυτόχρονα να αντιμετωπίζει εχθρική διαιτησία. Πάρα ταύτα, εάν η διαχείριση ήταν πιο…έξυπνη, ο Άρης θα μπορούσε να διεκδικήσει τις πιθανότητες επίτευξης θετικού αποτελέσματος στις αντεπιθέσεις.
Η απόδοση του ΟΦΗ προβλημάτισε και επιβεβαίωσε όσους ισχυρίζονται ότι θα χρειαστεί πολύ δουλειά και μετεγγραφικές ενισχύσεις τον Δεκέμβριο, ώστε να σωθεί η χρονιά. Δυστυχώς, ο Άρης δεν έχει την πολυτέλεια για το δεύτερο σκέλος εξ’ αιτίας της κακοδιαχείρισης των διοικήσεων 2004-2013. Έτσι, για να μην ξεχνιόμαστε…
