συντάκτης του άρθρου Χάρης Γκουγκουλίτσας, δημοσιογράφος, αθλητικογράφος, σύμβουλος επικοινωνίας.Ελάχιστοι οικονομολόγοι πραγματοποίησαν έρευνες σχετικά με τον τουρισμό και τη διάρθρωση της τουριστικής αγοράς. Αυτό το οποίο θεωρείται ότι έχει επαρκώς ερευνηθεί σε άλλες βιομηχανίες, δεν έχει προκαλέσει ακόμα το ενδιαφέρον των μελετητών της βιομηχανίας του τουρισμού. Το ενδιαφέρον για τον τουρισμό κλιμακώθηκε από το τελευταίο τέταρτο του 20ου αιώνα και μετά, στη διάρκεια αυτή που έχει εξελιχθεί ο τουρισμός σε σημαντικό οικονομικό-κοινωνικό φαινόμενο.
Παρόλα αυτά, ο προσδιορισμός και η μέτρηση των επιδράσεων του ακόμα και στις μέρες μας, παραμένει δύσκολος, με αποτέλεσμα ο κλάδος να πάσχει από έλλειψη αξιοπιστίας. Οι διεθνώς διάφορες προσπάθειες που έχουν καταγραφεί, για να ενταχθεί ο τουρισμός στη μακροοικονομική λογιστική της οικονομίας μπορούν να ομαδοποιηθούν σε τέσσερις μεθοδολογικές πρακτικές: α) στον ορισμό του τουρισμού ως κλάδο ή τομέα υπηρεσιών, β) στην ένταξη του τουρισμού στους πίνακες εισροών-εκροών, γ) στο δορυφορικό σύστημα τουρισμού, και δ) στον προσδιορισμό του τουρισμού ως ιδιαίτερης κατηγορίας της τελικής ζήτησης. διαφήμιση Οι προσπάθειες που έγιναν κατά διαστήματα αλλά και οι υπάρχουσες επίσημες πρακτικές δεν έλυσαν τα προβλήματα για μια ενιαία θεώρηση του τουριστικού φαινομένου στη ολότητα της διεθνούς διαπλοκής του.
Υπάρχει πάντοτε η επισήμανση της έλλειψης μίας ολιστικής θεωρητικής οικονομικής προσέγγισης του τουρισμού που να απορρέει κυρίως από την προβληματική της ένταξης του στις ανάλογες κατηγορίες των οικονομιών ενεργοποίησης του αλλά και του προσδιορισμού του τουρισμού ως ιδιαίτερης κατηγορίας της τελικής ζήτησης και της τουριστικής κατανάλωσης. Έτσι παραμένει μέχρι σήμερα μια μεγάλη έλλειψη στην επιστημονική κοινότητα: μια γενική αποδεκτή θεώρηση του τουρισμού ως συγκεκριμένης αναλυτικής κατηγορίας, τόσο στις χώρες υποδοχής όσο και στις χώρες αποστολής.
Η ένταξη του τουρισμού στα εθνολογιστικά συστήματα που σημαίνει την αντιμετώπιση του ως συγκεκριμένης αναλυτικής κατηγορίας στις οικονομίες ενεργοποίησης του, είναι αναγκαία και ικανή συνθήκη για τη διαμόρφωση μιας ενιαίας θεωρητικής προσέγγισης του τουριστικού φαινομένου στο πλαίσιο των διεθνών οικονομικών σχέσεων. Μόνο ο σαφής προσδιορισμός της αναλυτικής κατηγορίας μπορεί να ικανοποιήσει και συνάμα να καλύψει το έλλειμμα μιας ολιστικής οικονομικής θεωρητικής προσέγγισης του τουρισμού και ακόμα να προσφέρει τη βάση για αξιόπιστη έρευνα και να παράσχει πληροφόρηση για την άσκηση της τουριστικής πολιτικής.
Ο προσδιορισμός της τουριστικής κατανάλωσης επιβάλλει ήδη με τη σειρά του την αλλαγή προσδιορισμού των εθνικών λογαριασμών και των πινάκων εισροών-εκροών των οικονομιών όπου ενεργοποιείται το τουριστικό φαινόμενο σε αναλογία με τα εθνικό-οικονομικά συμφέροντα αυτών των χωρών. Στα περισσότερα κράτη, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, ο τουρισμός δεν αποτελεί ξεχωριστό κλάδο της εθνικής οικονομίας. Για παράδειγμα τα στατιστικά που υπάρχουν για τον τουρισμό στην ελληνική οικονομία, εμπεριέχονται μέσα στην κατηγορία υπηρεσίες και έτσι υπάρχει μεγάλη δυσκολία διαχωρισμού του τουρισμού από την γενική κατηγορία των υπηρεσιών. Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει δυνατότητα αξιολόγησης των επιδράσεων του τουρισμού ως αναλυτικής κατηγορίας της εθνικής οικονομίας, διότι τα εθνικό-στατιστικά πληροφοριακά στοιχεία είναι κατακερματισμένα, διασκορπισμένα και συνεπώς δεν μπορούν να αξιοποιηθούν. Και τα ακραία επιφωνήματα ελληνικού ενθουσιασμού;
Το πιθανότερο είναι ότι χρησιμοποιήθηκαν κατά καιρούς διαφορετικές μεθόδους μέτρησης των εσόδων του ελληνικού τουρισμού. Δυστυχώς στην ελληνική τουριστική πολιτική υπάρχουν εκφυλιστικά φαινόμενα και παραλυτικές αδυναμίες, τόσο της άμεσης κυβερνητικής δράσης όσο και της έμμεσης παρέμβασης των συμμετεχόντων σε αυτήν κοινωνικό – πολιτικών φορέων όπως των εργοδοτικών και εργασιακών συνδικαλιστικών φορέων, να αντιμετωπίσει τις ευκαιρίες της εποχής.
Παρατηρώντας τα προϊόντα και την διαίρεση τους σε περαιτέρω προϊόντα και συγκρίνοντας τα με τους κλάδους παραγωγής των πινάκων εισροών-εκροών της ελληνικής οικονομίας, γίνεται φανερό ότι η ύπαρξη του τουρισμού στην Ελλάδα επηρεάζει το σύνολο των κλάδων παραγωγής καταναλωτικών προϊόντων. Σε αυτά εάν συνυπολογίσουμε και τις ανάγκες για εξοπλισμούς, τότε μπορούμε να βγάλουμε το συμπέρασμα ότι ο τουρισμός στην Ελλάδα επηρεάζει το σύνολο των κλάδων παραγωγής. Η σωστή αντιμετώπιση του τουρισμού ως ιδιαίτερης ιδιωτικής κατανάλωσης στην οικονομία, δηλαδή ως ιδιαίτερης αναλυτικής κατηγορίας της τελικής ζήτησης, διευκολύνει τη διαπίστωση ότι ο τουρισμός είναι κατηγορία της κατανάλωσης, τόσο στη χώρα αποστολής όσο και στη χώρα υποδοχής. Το υπόδειγμα των δυο καταναλώσεων, από τις οποίες αποτελείται η συνολική κατανάλωση της τουριστικής μετακίνησης μπορεί να θέσει σε κίνηση την όλη προβληματική για τη διαμόρφωση μιας ενιαίας θεωρητικής αντιμετώπισης του τουριστικού φαινομένου -
Διαβάστε περισσότερα: http://maga.gr/2013/12/17/o-megalos-tourismos/
Copyright © maga.gr
